Z żalem przyjęliśmy informację o śmierci prof. dr hab. Henryka Samsonowicza, jednego z największych historyków polskich.
Henryk Samsonowicz zajmował się początkowo historią gospodarcząi społeczną średniowiecza i dziejami miast. Jego publikacje dotyczyły dziejów Gdańska (1960), strefy hanzeatyckiej (1968) oraz społecznych i kulturowych aspektów życiaw średniowiecznym mieście (1970). Podsumowaniem tych badań była synteza Dzieje miast i mieszczaństwa w Polsce przedrozbiorowej (1986) napisana wraz z Marią Bogucką.
Wielkim tematem Jego badań było miejsce Polski w Europie, rozpatrywane jako długotrwały i skomplikowany proces. W Złotej jesieni polskiego średniowiecza (1971) badał odrębność chronologiczną późnośredniowiecznego rozwoju ziem polskich ( i Europy Środkowej) , w stosunku do Europy Zachodniej i Południowej. W „Długim wieku X”. Z dziejów powstawania Europy (2002) przedstawił procesy włączania Polski i Europy Środkowej do chrześcijańskiej wspólnoty cywilizacyjnej. Jak bardzo były to procesy zmienne, dynamicznei wielokierunkowe wskazał w Miejscu Polski w Europie (1995), w eseju Północ-Południe (1999) oraz w Nieznanych dziejach Polski.
W Europie czy na jej skraju? ( 2012).
Począwszy od lat 90 tych XX w. Henryk Samsonowicz zajął się badaniem kultury w jej ujęciu antropologicznym i w długim trwaniu. Pisał o Dziedzictwie średniowiecza (1995) i jego trwaniu w kulturze współczesnej. O „historii prawdziwej”. Mitach, legendach i podaniach jako źródłach historycznych ( 1997). Ukazywał związki między odległą nawet przeszłością i teraźniejszością, badał różne aspekty zbiorowej świadomości historycznej.
Wielkie znaczenie dzieła Henryka Samsonowicza i jego przesłanie polega na objaśnianiu dziejów Polski w ich ścisłym związku z różnymi kręgami cywilizacji europejskiej: z regionem hanzeatyckim, z Europą Środkową
i Wschodnią, z całą cywilizacją europejską – obejmującąi Zachód i Wschód, i Północ i Południe, i strefę bałtycką i śródziemnomorską. Po drugie na ukazywaniu historii jako żywego składnika naszej współczesnej świadomości.
Henryk Samsonowicz od 1950 roku był członkiem Towarzystwa Miłośników Historii, w latach 1978-1982 pełnił funkcję Prezesam Polskiego Towarzystwa Historycznego, a w roku 2000 został wybrany na członka honorowego PTH. W ramach PolskiegoTowarzystwa Historycznego powołał Komisję Mediewistyczną, skupiającą wybitnych mediewistów. Zainicjował olimpiadę historyczną, która jest współcześnie najważniejszym konkursem wiedzy historycznej dla młodzieży. W latach 1980-1982 rektor Uniwersytetu Warszawskiego, był ministrem edukacji narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, członkiem Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności.
Odznaczony Orderem Orła Białego, w którego Kapitule zasiadał. Miał 91 lat.
Będzie nam bardzo brakowało Naszego Wielkiego Przyjaciela.
Pogrzeb prof. Henryka Samsonowicza odbędzie się we czwartek 10 czerwca 2021 r.
Rozpocznie się o godz. 11:00 od pożegnania w Domu Pogrzebowym na Wojskowych Powązkach,
o godz. 13:00 zostanie odprawiona Msza Pogrzebowa w kościele pw. św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach, poczym nastąpi odprowadzenie do grobu rodzinnego w Alei Zasłużonych.
