| Masowe choroby zakaźne |
Epidemie |
|
|
1622 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Miasta regionu tarnowskiego: Tarnów, Tuchów, Ciężkowice do końca XVI w., [w:] Tarnów. Dzieje miasta i regionu, pod red. Feliksa Kiryka, Zygmunta Ruty, Tarnów 1981, s. 294, 296.
Dosłowny zapis źródła:
Dobra nieruchome (dom, słodownia, role) oraz ruchome (dużo zboża, słodów, gotówki) pozostało po zmarłym na zarazę w 1622 r. Janie i Zofii Frysztakach, mieszczanach tuchowskich; zostały one przekazane kościołowi parafialnemu, a także (nieco grosza) bernardynom tarnowskim i paulinom na Jasnej Górze w Częstochowie.
Zaraza w 1622 r. przyprawiła o utratę życia z kolei Marcina Chmielowskiego, mieszczanina tuchowskiego, wuja szl. Jana Wedryńskiego, który po zmarłym odziedziczył, uszczuplony już częściowo przez ludzi spadek, ale mimo tego przypadło mu jeszcze nieco precjozów, wiele szat, 12 ćwiertni chmielu, 12 kół zboża, krowa itp.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Pożary |
|
|
|
1581 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Miasta regionu tarnowskiego: Tarnów, Tuchów, Ciężkowice do końca XVI w., [w:] Tarnów. Dzieje miasta i regionu, pod red. Feliksa Kiryka, Zygmunta Ruty, Tarnów 1981, s. 296.
Dosłowny zapis źródła:
Szpital ten po spaleniu, wymagał w 1581 r. odbudowy, czym zajęli się rajcy, pozyczając ba ten cel 20 grzywien od mieszczanina Piotra Gołąba. W osiem lat później (1589) budynek szpitalny stal gotowy, a jego budowniczym był mieszczanin Bartłomiej Piskorek.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zjawiska meteorologiczne |
Powodzie |
|
|
1693 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Opolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Artykuł
Adres bibliograficzny:
Lorenz K., Hochfluten der Neisse in alter Zeit, [w:] Neisse: Texte und Bilder, hg. W. Kunicki, Nysa 2005, s. 92
Dosłowny zapis źródła:
Die Hochwasser von 1605, 1614, 1625, 1660, 1693, 1702, 1712 und 1713 schaedigten weniger die stadt neisse, desto mehr aber ihren Besitz laengst des stromes, vor allem den """"Buergerwald"""" bei Rothaus.""""""""ie Hochwasser von 1605, 1
Oryginalny zapis daty:
1693
Naziwsko i imię zbierającego:
Wółkiewicz Ewa
Postać digitalna:
|
| Zjawiska meteorologiczne |
Powodzie |
|
|
1712 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Opolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Artykuł
Adres bibliograficzny:
Lorenz K., Hochfluten der Neisse in alter Zeit, [w:] Neisse: Texte und Bilder, hg. W. Kunicki, Nysa 2005, s. 92
Dosłowny zapis źródła:
Die Hochwasser von (--) 1712 und 1713 schaedigten weniger die stadt Neisse, desto mehr aber ihren Besitz laengst des Stromes, vor allem den """"Buergerwald"""" bei Rothaus. Eine Besichtigung im Jahre 1712 ergibt beispielweise:
1. Auf Wischker Wiesen einen sehr starken Anfall, der die Flut ueber die Kaundorfer Wiesen und Felder in den Buergerwald draengt. Ein """"Streichfluegel"""" soll das Wasser in die anderseitig gelegenen """"Sinder"""" abweisen.
2. Einen ungemein grossen Einbruch in das Feld von Kl. Warthe. Ein 1000 Ellen langer Damm mit viel Faschinen muss hier gebaut werden.
3. Auf den """"Loesern"""" der Stadt Neiss gehoerig, ein gross und gefaehrlich Loch. Auch im Buergerwald einen starken Einriss. 60 Ellen Tamm sind weggerissen. Unterhalb der Rothhaeuser Bruecke wieder einen Dammbruch und Ein tief aufgewuerbelt Loch. Folgt im Buergerwalde darunter das letzt und abscheuliches So gennante """"Teufelsloch"""" ueber 100 Ellen lang.""""""""ie Hochwasser von (--) 1712 und 1713 schaedigten weniger die stadt Neisse, desto mehr aber ihren Besitz laengst des Stromes, vor allem den """"Buergerwald"""" bei Rothaus. Eine Besichtigung im Jahre 1712 ergibt beispielweise:
1. Auf Wischker Wiesen einen sehr starken Anfall, der die Flut ueber die Kaundorfer Wiesen und Felder in den Buergerwald draengt. Ein """"Streichfluegel"""" soll das Wasser in die anderseitig gelegenen """"Sinder"""" abweisen.
2. Einen ungemein grossen Einbruch in das Feld von Kl. Warthe. Ein 1000 Ellen langer Damm mit viel Faschinen muss hier gebaut werden.
3. Auf den """"Loesern"""" der Stadt Neiss gehoerig, ein gross und gefaehrlich Loch. Auch im Buergerwald einen starken Einriss. 60 Ellen Tamm sind weggerissen. Unterhalb der Rothhaeuser Bruecke wieder einen Dammbruch""""""""e Hochwasser von (--) 1712 und 1713 schaedigten weniger die stadt Neisse, desto mehr aber ihren Besitz laengst des Stromes, vor allem den """"Buergerwald"""" bei Rothaus. Eine Besichtigung im Jahre 1712 ergibt beispielweise:
1. Auf Wischker Wiesen einen sehr starken Anfall, der die Flut ueber die Kaundorfer Wiesen und Felder in den Buergerwald draengt. Ein """"Streichfluegel"""" soll das Wasser in die anderseitig gelegenen """"Sinder"""" abweisen.
2. Einen ungemein grossen Einbruch in das Feld von Kl. Warthe. Ein 1000 Ellen langer Damm mit viel Faschinen muss hier gebaut werden.
3. Auf den """"Loesern"""" der Stadt Neiss gehoerig, ein gross und gefaehrlic"""""""" Hochwasser von (--) 1712 und 1713 schaedigten weniger die stadt Neisse, desto mehr aber ihren Besitz laengst des Stromes, vor allem den """"Buergerwald"""" bei Rothaus. Eine Besichtigung im Jahre 1712 ergibt beispielweise:
1. Auf Wischker Wiesen einen sehr starken Anfall, der die Flut ueber die Kaundorfer Wiesen und Felder in den Buergerwald draengt. Ein """"Streichfluegel"""" soll das Wasser in die anderseitig gelegenen """"Sinder"""" abweisen.
2. Einen ungemein grossen Einbruch in das Feld von Kl. Warthe. Ein 1""""""""Hochwasser von (--) 1712 und 1713 schaedigten weniger die stadt Neisse, desto mehr aber ihren Besitz laengst des Stromes, vor allem den """"Buergerwald"""" bei Rothaus. Eine Besichtigung im Jahre 1712 ergibt beispielweise:
1. Auf Wischker Wiesen einen sehr starken Anfall, der die Flut ueber die Kaundorfer Wiesen und Felder in den Buergerwald draengt. Ein """"Streichflueg""""""""ochwasser von (--) 1712 und 1713 schaedigten weniger die stadt Neisse, desto mehr aber ihren Besitz laengst des Stromes, vor allem den """"Buergerwald"""" bei Rothaus. Eine Besichtigung im Jahre 1712 ergibt beispielweise:
1. Auf Wisc""""""""chwasser von (--) 1712 und 1713 schaedigten weniger die stadt Neisse, desto mehr aber ihren
Oryginalny zapis daty:
1712
Naziwsko i imię zbierającego:
Wółkiewicz Ewa
Postać digitalna:
|
| Zjawiska meteorologiczne |
Powodzie |
|
|
1713 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Opolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Artykuł
Adres bibliograficzny:
Lorenz K., Hochfluten der Neisse in alter Zeit, [w:] Neisse: Texte und Bilder, hg. W. Kunicki, Nysa 2005,, s. 92
Dosłowny zapis źródła:
Die Hochwasser von (--) 1712 und 1713 schaedigten weniger die Stadt Neisse, desto mehr aber ihren Besitz laengst des Stromes, vor allem den """"Buergerwald"""" bei Rothaus.""""""""ie Hochwasser von (--) 17
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Wółkiewicz Ewa
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1642 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Opolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Kronika
Adres bibliograficzny:
Eine kleine Neisser Chronique, [w:] Aus Neisses Vergangenheit, hg. B. Ruffert, Neisse 1903, s. 34
Dosłowny zapis źródła:
1640. Hat der Schwede die Stadt Neisse belagert, und dieselbe heftig beschossen, denn es waren dazumals noch keine Schanzen, und als er hatte Presche geschossen, und ein Stueck Mauer einfiel musste sich Neisse per accord ergeben. (--) An S. Jacobi ist er abgezogen.
Oryginalny zapis daty:
1642. (--) An S. Jacobi ist er abgezogen
Naziwsko i imię zbierającego:
Wółkiewicz Ewa
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1556 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Miasta regionu tarnowskiego: Tarnów, Tuchów, Ciężkowice do końca XVI w., [w:] Tarnów. Dzieje miasta i regionu, pod red. Feliksa Kiryka, Zygmunta Ruty, Tarnów 1981, s. 308-309.
Dosłowny zapis źródła:
Zabudowa drewniana Ciężkowic ulegała nierzadko pożarom, ale rejestru tych ostatnich nie potrafimy sporządzić. W 1556 r. np. wystąpili rajcy z oskarżeniem Feliksa Opoczki i jego żony Zofii o spowodowanie pożaru (gdyż dom ich zaczął się palić pierwszy), który strawił domy i zabudowania gospodarcze Anny Korbiny, wdowy Majowej, Gawła szewca, Macieja Panka, Zofii Muszkowej, Elżbiety Sowiny i Jana Niemczyka. Z tego powodu, a może na skutek kolejnego pożaru, uzyskało miasto w 1557 r. libertację królewską od poboru szosu.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Masowe choroby zakaźne |
Epidemie |
|
Jesień |
1622 |
0 |
1622 |
|
|
grudzień |
0 |
0 |
25 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Miasta regionu tarnowskiego: Tarnów, Tuchów, Ciężkowice do końca XVI w., [w:] Tarnów. Dzieje miasta i regionu, pod red. Feliksa Kiryka, Zygmunta Ruty, Tarnów 1981, s. 309.
Dosłowny zapis źródła:
Pierwsza połowa XVII stulecia zaznaczyła się w dziejach miasta osłabieniem tempa rozwoju gospodarczego, a postępujące po sobie epidemie (i pożary) wyludniły go ogromnie. Najstraszniejsza z nich przypadła na koniec jesieni 1622 r. i trwała do świąt Bożego Narodzenia, """"tak, że […] w mieście na półtora tysiąca ludu umarło, a nie zostało mieszczan (z tymi, którzy byli przed powietrzem uszli, a po powietrzu przeprowadzili się) tylko trzydzieści"""".""""""""ierwsza połowa XVII stulecia zaznaczyła się w dziejach miasta osłabieniem tempa rozwoju gospodarczego, a postępujące po sobie epidemie (i pożary) wyludniły go ogromnie. Najstras
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1556 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Miasta regionu tarnowskiego: Tarnów, Tuchów, Ciężkowice do końca XVI w., [w:] Tarnów. Dzieje miasta i regionu, pod red. Feliksa Kiryka, Zygmunta Ruty, Tarnów 1981, s. 322.
Dosłowny zapis źródła:
Listę członków rodziny Pietrzyków zamyka Jan Pietrzyk-Roztocki, wierzyciel na 150 florenów Hanusza Stekela z Bardiowa i zmarły tragicznie w 1556 r. podczas pożaru miasta Kazimierza pod Krakowem oraz jan Pietrzykovius zw. Świder, rodzony brat i spadkobierca zmarłego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1570 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wróbel S., Tarnów w XVII i XVIII w., [w:] Tarnów. Dzieje miasta i regionu, pod red. Feliksa Kiryka, Zygmunta Ruty, Tarnów 1981, s. 330.
Dosłowny zapis źródła:
Pochodzący z bocznej linii rodu Stanisław Tarnowski wojewoda sandomierski starał się utrzymać tradycję panowania rodu nad hrabstwem tarnowskim i zaproponował jego wykup. Ponieważ propozycja ta została odrzucona, syn Stanisława Tarnowskiego, także Stanisław kasztelan czchowski, podburzony przez Zborowskich i Olbrachta Łaskiego mających osobiste urazy do księcia Konstantego [Ostrogskiego], dokonał zbrojnego najazdu na Tarnów. """"Nieprzyjacielskim obyczajem pod zamek tarnowski w nocy podszedłszy, oblegli pierwej domy i budowanie wszystko, które przed zamkiem było popalili, z wielką mocą i strzelbą gęstą, z okrzykiem, z trąbami, z bębny szturmy czyniąc i strzelając, zdobyli zamek w kilkunastu godzinach sześciu milicjantów zabili, trzynastu ranili […] w zamku bibliotekę, archiwum, zbrojownię, lamusy, piwnice i spichlerze zarabowano zupełnie"""". Do większych działań wojennych jednak nie doszło i po rozejmie wyrokiem króla Zygmunta Augusta hrabstwo tarnowskie zostało przysądzone księciu Konstantemu.""""""""ochodzący z bocznej linii rodu Stanisław Tarnowski wojewoda sandomierski starał się utrzymać tradycję panowania rodu nad hrabstwem tarnowskim i zaproponował jego wykup. Ponieważ propozycja ta została odrzucona, syn Stanisława Tarnowskiego, także Stanisław kasztelan czchowski, podburzony przez Zborowskich i Olbrachta Łaskiego mających osobiste urazy do księcia Konstantego [Ostrogskiego], dokonał zbrojnego najazdu na Tarnów. """"Nieprzyjacielskim obyczajem pod zamek tarnowski w nocy podszedłszy, oblegli pierwej domy i budowanie wszystko, które przed zamkiem było popalili, """"""""chodzący z bocznej linii rodu Stanisław Tarnowski wojewoda sandomierski starał się utrzymać tradycję panowania rodu nad hrabstwem tarnowskim i zap
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Masowe choroby zakaźne |
Epidemie |
Zwiększenie umieralności |
|
0 |
1622 |
1623 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wróbel S., Tarnów w XVII i XVIII w., [w:] Tarnów. Dzieje miasta i regionu, pod red. Feliksa Kiryka, Zygmunta Ruty, Tarnów 1981, s. 352, 418.
Dosłowny zapis źródła:
Pierwszy poważniejszy ubytek ludności Tarnowa zaznaczył się w latach 1622-1623 w wyniku szalejącej w tym czasie zarazy.
[…]morowe powietrze w roku 1622/23 zabrało 300 ofiar w samym mieście,[…]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Masowe choroby zakaźne |
Epidemie |
Zwiększenie umieralności |
|
1653 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wróbel S., Tarnów w XVII i XVIII w., [w:] Tarnów. Dzieje miasta i regionu, pod red. Feliksa Kiryka, Zygmunta Ruty, Tarnów 1981, s. 352, 418.
Dosłowny zapis źródła:
Pierwszy poważniejszy ubytek ludności Tarnowa zaznaczył się w latach 1622-1623 w wyniku szalejącej w tym czasie zarazy. Następny jeszcze znaczniejszy w okresie zarazy z 1653 r. która w hrabstwie tarnowskim spowodowala zgon około 2 000 osób.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1738 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wróbel S., Tarnów w XVII i XVIII w., [w:] Tarnów. Dzieje miasta i regionu, pod red. Feliksa Kiryka, Zygmunta Ruty, Tarnów 1981, s. 395.
Dosłowny zapis źródła:
Właścicielami tych kamienic byli przeważnie kupcy i mistrzowie cechowi. Świadczy o tym choćby fakt, że w roku 1738 na 19 spalonych domów 10 należało do cechmistrzów, a 9 do kupców tarnowskich.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Masowe choroby zakaźne |
Epidemie |
Zwiększenie umieralności |
|
1543 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wróbel S., Tarnów w XVII i XVIII w., [w:] Tarnów. Dzieje miasta i regionu, pod red. Feliksa Kiryka, Zygmunta Ruty, Tarnów 1981, s. 418.
Dosłowny zapis źródła:
Zygmunt Gloger potwierdza 33-krotne występowanie zarazy w Polsce do połowy XIV wieku. Jak częstym był ona """"gościem"""" w Tarnowie przedlokacyjnym tego nie wiemy. Źródlowe potwierdzenie jej obecności w tym mieście mamy z lat: 1348, 1482, 1543, 1622, 1623, 1652, 1653 i 1705.""""""""ygmunt Gloger potwierdza 33-krotne występowanie zarazy w Polsce do połowy XIV wieku. Jak częstym był ona """"gościem"""" w Tarnowie przedlokacyjnym tego nie wiemy. Źródl""""""""gmunt Gloger potwierdza 33-krotne występowanie zarazy w P
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Masowe choroby zakaźne |
Epidemie |
Zwiększenie umieralności |
|
1652 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wróbel S., Tarnów w XVII i XVIII w., [w:] Tarnów. Dzieje miasta i regionu, pod red. Feliksa Kiryka, Zygmunta Ruty, Tarnów 1981, s. 418.
Dosłowny zapis źródła:
Zygmunt Gloger potwierdza 33-krotne występowanie zarazy w Polsce do połowy XIV wieku. Jak częstym był ona """"gościem"""" w Tarnowie przedlokacyjnym tego nie wiemy. Źródlowe potwierdzenie jej obecności w tym mieście mamy z lat: 1348, 1482, 1543, 1622, 1623, 1652, 1653 i 1705.""""""""ygmunt Gloger potwierdza 33-krotne występowanie zarazy w Polsce do połowy XIV wieku. Jak częstym był ona """"gościem"""" w Tarnowie przedlokacyjnym tego nie wiemy. Źródl""""""""gmunt Gloger potwierdza 33-krotne występowanie zarazy w P
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1496 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Szajnowska B., Szajnowska H., Końskie i Witryłów. Zarsy Dziejów, Brzozów 2005, s. 19.
Dosłowny zapis źródła:
Ziemia sanocka wielokrotnie doświadczała najazdów tatarskich, m.in. W latach 1474, 1476, 1496, 1500, 1503 i 1504.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Szajnowska B., Szajnowska H., Końskie i Witryłów. Zarsy Dziejów, Brzozów 2005, s. 19.
Dosłowny zapis źródła:
Ziemia sanocka wielokrotnie doświadczała najazdów tatarskich, m.in. W latach 1474, 1476, 1496, 1500, 1503 i 1504.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
|
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Włodarczyk W., Dzieje Wilkowa i okolic (przegląd najważniejszych wydarzeń), Wilków 1998, s. 16.
Dosłowny zapis źródła:
1240/41, 1259/60, 1287/88 — najazdy Tatarów na Polskę zniszczyły znacznie — zwaszcza drugi — Małopolskę i lubelszczyznę.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1287 |
1288 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
|
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Włodarczyk W., Dzieje Wilkowa i okolic (przegląd najważniejszych wydarzeń), Wilków 1998, s. 16.
Dosłowny zapis źródła:
1240/41, 1259/60, 1287/88 — najazdy Tatarów na Polskę zniszczyły znacznie — zwaszcza drugi — Małopolskę i lubelszczyznę.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Ślawski T., Biecz i dawne ziemia biecka, [w:] Nad rzeką Ropą, t. 1, Z dziejów Biecza, Gorlic i okolicy, Kraków 1962, s. 78.
Dosłowny zapis źródła:
Nie bez znaczenia dla tutejszego regionu był fakt, że przez Ziemię Biecką przeciągały wojska tatarskie w latach 1259/60 i 1287/8.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
0 |
1486 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Rajman J., Klasztor Norbertanek na Zwierzyńcu w wiekach średnich, Kraków 1993, s. 156.
Dosłowny zapis źródła:
Jest godne podkreślenia, że mimo złej sytuacji finansowej klasztor podjął trud ponownej lokacji Kamieńczyc w 1486 r. Wieś była opustoszała i zniszczona z powodu zarazy i przemarszów wojsk, toteż mieszczanin krakowski Paweł Turski, który miał przeprowadzic lokację, otrzymał od norbertanek aż 20 lat wolności od czynszów. Klasztor zrezygnował z pobierania jakichkolwiek opłat i danin od kmieci na okres 10 lat.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
0 |
1132 |
1135 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Derwich M., Benedyktyński klasztor Św. Krzyża na Łysej Górze w średniowieczu, Warszawa-Wrocław 1992, s. 410.
Dosłowny zapis źródła:
Była to chyba jednak darowizna Bolesława Krzywoustego i biskupa Radosta, przy czym jej motywów doszukiwać trzeba się w chęci ożywienia życia kościelnego, w tym chrystianizacji, na tych podówczas naprawdę zapadłych i bardzo zaniedbanych terenach. Impuls stanowić mogły tu wydarzenia lat 1132-1135, podczas których, jak wskazuje na to źródłowo potwierdzone zdobycie i spalenie Wislicy, najazdy Węgrów i Rusinów mogły spustoszyć również Lubelszczyznę i Radomszczynę.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
0 |
1241 |
1287 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Rymarz F., Dzieje Strzyżewic do 1918 roku, Lublin 1994, s. 18.
Dosłowny zapis źródła:
Lubelszczyzna w XIII wieku była ziemią przygraniczną, a przez to, wobec napiętej sytuacji politycznej w tej strefie, narażoną na częste wojny i grabieże. Liczne najazdy Tatarów, Jadźwingów, Litwinów i Rusinów pustoszyły przygraniczne tereny, szczegółnie właśnie wieś lubelską i stały się przyczyną jej gospodarczego upadku. Dokumenty Bolesława Wstydliwego z 1262 r. i 1268 r., aczkolwiek nie wymieniają Strzyżewic, zdają się świadczyć, że także i wsie położone nad rzeką Bystrzycą zostały poważnie dotknięte najazdami tatarskimi.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1250 |
1300 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Teodorowicz-Czerepińska J., Kazimierz Dolny. Monografia historyczno-urbanistyczna, Kazimierz 1981, s. 175.
Dosłowny zapis źródła:
W II poł. XIII w. — Liczne najazdy Tatrów, Rusinów i Litwinów spowodowały upadek własności klasztoru premonstrantek zwierzynieckich, a dobra przeszły w ręce królewskie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Rutyna T., Wielowieś, zarys dziejów, Tarnobrzeg 1994, s. 13.
Dosłowny zapis źródła:
W okresie panowania Bolesława V Wstydliwego, w roku 1259/60 nastąpił trzeci najazd Tatarów pod wodzą Nagaja i Teleboga, Sandomierz i okolice, w tym i Wielowieś, zostały zniszczone […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Baczkowski K., Osadnictwo regionu strzyżowskiego do r. 1450, [w:] Studia nad dziejami Strzyżowa i okolic, red. Cynarski S., Rzeszów 1980, s. 62.
Dosłowny zapis źródła:
Należy sądzić, że płynność stosunków osadniczych powodowała zarówno nieustabilizowana sytuacja polityczna tego pogranicznego regionu, jak i zniszczenia dokonane przez najazdy tatarskie, zwłaszcza w roku 1259/60 i 1287/88, kiedy to szlaki odwrotu wosjk najezdniczych widoły przez Podkarpacie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Derwich M., Legendarne i rzeczywiste dzieje zamku łysogórskiego, [w:] Z dziejów opactwa świętokrzyskiego, red. Derwich M., Kielce 2007, s. 15.
Dosłowny zapis źródła:
Zimą 1259/1260 roku Małopolskę, a zwłaszcza ziemię sandomierską dotknął wielki najazd wojsk Tatarów wspomaganych przez sojusznicze oddziały Rusinów, Połowców i innych ludów. […] Po zdobyciu Sandomierza i wymordowaniu jego mieszkańców rozpoczęła się grabież okolicznych ziem. Oddziały wroga dotrały też na Łysą Górą.
""""potom, że pidosza ko Łysciu gorodu i priszedszem' że im'k niemu i ob.' stupisza; gorod' że biasze w lesie, na gorie, cerkwi że biasze w niem' kamiena swiatoje Troicie, gorod' że nie twierd' biasze, wziasze że i togo, izsiekosza że wsie ot' mała do wielika"""".
Tekst jest jednoznaczny, zdobycie i spalenie opactwa nie budzi wątpliwości. W pewnej mierze potwierdza je odkryta przez archeologów na obszarze krużganków klasztornych warstwa spalenizny.""""""""imą 1259/1260 roku Małopolskę, a zwłaszcza ziemię sandomierską dotknął wielki najazd wojsk Tatarów wspomaganych przez sojusznicze oddziały Rusinów, Połowców i innych ludów. […] Po zdobyciu Sandomierza i wymordowaniu jego mieszkańców rozpoczęła się grabież okolicznych ziem. Oddziały wroga dotrały też na Łysą Górą.
""""potom, że pidosza ko Łysciu gorodu i priszedszem' że im'k niemu i ob.' stupisza; gorod' że biasze w lesie, na gorie, cerkwi że bi""""""""mą 1259/1260 roku Małopolskę, a zwłaszcza ziemię sandomierską dotknął wielki najazd wojsk Tatarów wspomaganych przez sojusznicze
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Zima |
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Derwich M., Benedyktyński klasztor Św. Krzyża na Łysej Górze w średniowieczu, Warszawa-Wrocław 1992, s. 57-58.
Dosłowny zapis źródła:
Późna, XVII wieczna tradycja klasztorna zawiera jednakowyż ziarenko prawdy — wszystko wskazuje na to, że najstarsze przywileje rzeczywiście zniszczone zostały podczas drugiego najazdu Mongołów, zimą 1259/1260 r.; benedyktyni zatem domyślali się słusznie. Splądrowano i spalono wówczas wiele opactw i klasztorów, aliści w większości przypadków zakonnikom udało się ujść z życiem i uratować cenne dokumenty. Nie obyło się oczywiście bez wypadków: niektóre dyplomy pogubiono już """"in fuga tartarorum"""", a w każdym razie tak później zainteresowani uzasadniali ich brak, zaś zaskoczeni cystersi koprzywniccy zdołali być może uratować życie, ale ich archiwum spłonęło doszczętnie. Podobny los spotkał także archiwalia dominikanów sandomierskich i benedyktynów łyskogórskich. Ufni w warowność swoich siedzib: obronność grodu sandomierskiego oraz niedostępność i odosobnienie Łyśca, świadomie poniechali ucieczki, pozostali w swych klasztorach. Czym to się skończyło — wiadomo. Sandomierz zdobyto, mieszkańców wycięto lub uprowadzono w jasyr, a dominikanie od św. Jakuba otrzymali palmę męczeństwa.""""""""óźna, XVII wieczna tradycja klasztorna zawiera jednakowyż ziarenko prawdy — wszystko wskazuje na to, że najstarsze przywileje rzeczywiście zniszczone zostały podczas drugiego najazdu Mongołów, zimą 1259/1260 r.; benedyktyni zatem domyślali się słusznie. Splądrowano i spalono wówczas wiele opactw i klasztorów, aliści w większości przypadków zakonnikom udało się ujść z życiem i uratować cenne dokumenty. Nie obyło się oczywiście bez wypadków: niektóre dyplomy pogubiono już """"in fuga tartarorum"""", a w każdym razie tak później zainteresowani uzasadniali ich brak, zaś zaskoczeni cystersi koprzywniccy zdołali być""""""""źna, XVII wieczna tradycja klasztorna zawiera jednakowyż ziarenko prawdy — wszystko wskazuje na to, że najstarsze przywileje rzeczywiśc
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Derwich M., Benedyktyński klasztor Św. Krzyża na Łysej Górze w średniowieczu, Warszawa-Wrocław 1992, s. 57-58.
Dosłowny zapis źródła:
Późna, XVII wieczna tradycja klasztorna zawiera jednakowyż ziarenko prawdy — wszystko wskazuje na to, że najstarsze przywileje rzeczywiście zniszczone zostały podczas drugiego najazdu Mongołów, zimą 1259/1260 r.; benedyktyni zatem domyślali się słusznie. Splądrowano i spalono wówczas wiele opactw i klasztorów, aliści w większości przypadków zakonnikom udało się ujść z życiem i uratować cenne dokumenty. Nie obyło się oczywiście bez wypadków: niektóre dyplomy pogubiono już """"in fuga tartarorum"""", a w każdym razie tak później zainteresowani uzasadniali ich brak, zaś zaskoczeni cystersi koprzywniccy zdołali być może uratować życie, ale ich archiwum spłonęło doszczętnie. Podobny los spotkał także archiwalia dominikanów sandomierskich i benedyktynów łyskogórskich. Ufni w warowność swoich siedzib: obronność grodu sandomierskiego oraz niedostępność i odosobnienie Łyśca, świadomie poniechali ucieczki, pozostali w swych klasztorach. Czym to się skończyło — wiadomo. Sandomierz zdobyto, mieszkańców wycięto lub uprowadzono w jasyr, a dominikanie od św. Jakuba otrzymali palmę męczeństwa. W pogoni za łupem dotarły również oddziały mongolsko-tatarskie i na pozornie bezpieczny szczyt Łysej Góry, gdzie jak pisze bardzo dobrze poinformowany autor Latopisu wołyńsko-halickiego"""" """"gorod że nie twierd bysze wziaszo że i toho, izsiekasza że wsie ot mało i do wielika"""". Zdobycie i spalenie opactwa nie ulega zatem wątpliwości, […].""""""""óźna, XVII wieczna tradycja klasztorna zawiera jednakowyż ziarenko prawdy — wszystko wskazuje na to, że najstarsze przywileje rzeczywiście zniszczone zostały podczas drugiego najazdu Mongołów, zimą 1259/1260 r.; benedyktyni zatem domyślali się słusznie. Splądrowano i spalono wówczas wiele opactw i klasztorów, aliści w większości przypadków zakonnikom udało się ujść z życiem i uratować cenne dokumenty. Nie obyło się oczywiście bez wypadków: niektóre dyplomy pogubiono już """"in fuga tartarorum"""", a w każdym razie tak później zainteresowani uzasadniali ich brak, zaś zaskoczeni cystersi koprzywniccy zdołali być może uratować życie, ale ich archiwum spłonęło doszczętnie. Podobny los spotkał także archiwalia dominikanów sandomierskich i benedyktynów łyskogórskich. Ufni w warowność swoich siedzib: obronność grodu sandomierskiego oraz niedostępność i odosobnienie Łyśca, świadomie poniechali ucieczki, pozostali w swych klasztorach. Czym to się sk""""""""źna, XVII wieczna tradycja klasztorna zawiera jednakowyż ziarenko prawdy — wszystko wskazuje na to, że najstarsze przywileje rzeczywiście zniszczone zostały podczas drugiego najazdu Mongołów, zimą 1259/1260 r.; benedyktyni zatem domyślali się słusznie. Splądrowano i spalono wówczas wiele opactw i klasztorów, aliści w większości przypadków zakonnikom udało się ujść z życiem i uratować cenne dokumenty. Nie obyło się oczywiście bez wypadków: niektóre dyplomy pogubiono ju
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
0 |
1280 |
1281 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Gilewicz A., Przeworsk w okresie feudalnym i początkach kapitalizmu, [w:] Siedem wieków Przeworska. Szkice, studia i materiały z dziejów miasta, red. Kunysz A., Rzeszów 1974, s. 49, 52.
Dosłowny zapis źródła:
Wyprawa ta [książąt ruskich wraz z Tatarami] podjęta na wiosnę 1280 roku (1281) nie udała się, a wojska ruskie i tatarskie zostały pod Koprzywnicą rozbite. W rewanżu za najazd Rusi na Polskę, Leszek Czarny, syn Kazimierza ks. kujawskiego, ks. sieradzkiego i łęczyckiego, ówczesny pan Małopolski, w kilka tygodni po wyprawie Lwa, uderzył na pograniczne ziemie ruskie i między innymi zdobył i spalił Przeworsko gród-miasto ks. Lwa po rusku nazywane """"Pereworesk-grad"""". Mieszkańcy tego grodu zostali wybici.
Do XIV w. droga sandomierska była głównym szlakiem da masowej komunikacji handlowej i militarnej. Między innymi informacja o spaleniu Przeworska w 1281 r. wyraźnie wskazuje na charakter tej drogi.""""""""yprawa ta [książąt ruskich wraz z Tatarami] podjęta na wiosnę 1280 roku (1281) nie udała się, a wojska ruskie i tatarskie zostały pod Koprzywnicą rozbite. W rewanżu za najazd Rusi na Polskę, Leszek Czarny, syn Kazimierza ks. kujawskiego, ks. sieradzkiego
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
0 |
1282 |
1283 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 209-210.
Dosłowny zapis źródła:
W tym samym jeszcze roku, a najpóźniej w poczatkach 1283, przez lasy łukowskie do ziemi sandomierskiej wtargnęły wojska litewskie, grabiąc i pustosząc.
Niektóre roczniki, jak Sędziwoja, Krakowski, a także Długosz podają najazd litewski na 1283 r. — inne jak Traski i Latopis Halicko-Wołyński — na rok 1282. najprawdopodobniej wyprawa odbyła się zimą z 1282 na 1283 r. — ( przypuszczenia autora).
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1287 |
1288 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Baczkowski K., Osadnictwo regionu strzyżowskiego do r. 1450, [w:] Studia nad dziejami Strzyżowa i okolic, red. Cynarski S., Rzeszów 1980, s. 62.
Dosłowny zapis źródła:
Należy sądzić, że płynność stosunków osadniczych powodowała zarówno nieustabilizowana sytuacja polityczna tego pogranicznego regionu, jak i zniszczenia dokonane przez najazdy tatarskie, zwłaszcza w roku 1259/60 i 1287/88, kiedy to szlaki odwrotu wosjk najezdniczych widoły przez Podkarpacie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1306 |
1308 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Bienias A., Przybyszewski S., Skalbmierz 1342-1999, Kielce 1999, s. 10.
Dosłowny zapis źródła:
W okresie walk toczonych przez Władysława Łokietka z biskupem krakowskim Janem Muskatą w latach 1306-1308 źródła trzykrotnie wymieniają Skalbmierz jako miasto zniszczone przez ludzi biskupa, który dokonał także inkastelacji kościoła.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1425 |
1428 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Mostowik P., Z dziejów Księstwa Oświęcimskiego i Zatorskiego XII-XVI w., Toruń 2005, s. 161.
Dosłowny zapis źródła:
W latach 1425-1428 wieś była rabowana przez grasujące w księstwie oświęcimskim oddziały husytów. W tym czasie został sprofanowany kościół. W 1428 r. husyci zostali wyparci, a biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki dokonał powtórnego poświęcenia kościoła.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1124 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kaleta R., Zamek w Bieczu, [w:] Biecz. Studia historyczne, red. Kaleta R., Wrocław-Warszawa-Kraków 1963, s. 83.
Dosłowny zapis źródła:
Przydatność warowni bieckiej zanotowali historycy po raz pierwszy dopiero pod r. 1124. Długosz pisze, że w tym roku Włodzimierz, syn Włodara, księcia przemyskiego, korzystając z wyprawy Bolesława Krzywoustego do Danii, napadł na Polskę i """"rozniósł po kraju grabieże i mordy aż po miasto Biecz"""". W czasie tej wyprawy rabunkowej najezdnik nigdzie nie napotkał oporu i """"z wielką zdobyczą, zwłaszcza z licznymi stadami bydła, na Ruś powrócił"""".
Nie dopisał jednak dziejopis szczegółu, czy gród biecki był oblegany, czy zdobyty i zniszczony na równi z innymi miejscowościami napadniętymi przez nieprzyjaciela. Należy jednak przypuszczać, że jako warownia najsilniejsza na całym plądrowanym obszarze stawił Biecz skuteczny opór, skoro najeźdźca nie pokusił się o przedłużenie grabieżczej wyparawy poza jego granice.""""""""rzydatność warowni bieckiej zanotowali historycy po raz pierwszy dopiero pod r. 1124. Długosz pisze, że w tym roku Włodzimierz, syn Włodara, księcia przemyskiego, korzystając z wyprawy Bolesława Krzywoustego do Danii, napadł na Polskę i """"rozniósł po kraju grabieże i mordy aż po miasto Biecz"""". W czasie tej wyprawy rabunkowej najezdnik nigdzie nie napotkał oporu i """"z wielką zdobyczą, zwłaszcza z licznymi stadami bydła, na Ruś powrócił"""".
Nie dopisał jednak dziejopis szczegółu, czy gród biecki był oblegany, czy zdobyty i zniszczony na równi z innymi miejscowościami n""""""""zydatność warowni bieckiej zanotowali historycy po raz pierwszy dopiero pod r. 1124. Długosz pisze, że w tym roku Włodzimierz, syn Włodara, księcia przemyskiego, korzystając z wyprawy Bolesława Krzywoustego do Danii, napadł na Polskę i """"rozniósł po kraju grabieże i mordy aż po miasto Biecz"""". W czasie tej wyprawy rabunkowej najezdni""""""""ydatność warowni bieckiej zanotowali historycy po raz pierwszy dopiero pod r. 1124. Długosz pisz
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1135 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Waśko A, Z dziejów Wiślicy, [w:] Przeszłość jest czasem narodzin. Z dziejów Wiślicy i jej związków z Krakowem, red. Waśko A., Kraków 2006, s. 10.
Dosłowny zapis źródła:
Rozwój miasta czasowo zahamował niszczący najazd księcia przemyskiego Wołodara w 1135 roku.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1146 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wyrozumski J., Kraków do schyłku wieków średnich, [w: ] Dzieje Krakowa, t. 1, red. Bieniarzówna J., Kraków 1992, s. 112.
Dosłowny zapis źródła:
Rocznik kapitulny krakowski odnotował pod r. 1146: Wladislaus fugit et Cracovia devastatur. To świadectwo zniszczenia Krakowa w związku z klęską i ucieczką Władysława jest dla nas tym cenniejsze, ze najprawdopodobniej odnotowane współcześnie tym wydarzeniom.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1240 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Górak J., Miasta i miasteczka Zamojszczyzny, Zamość 1990, s. 20, 46.
Dosłowny zapis źródła:
Gród Wołyń jak przypuszczają historycy upadł w 1240 roku po zdobyciu Włodzimierza Wołyńskiego przez Tatarów i nie został już odbudowany.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1240 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Matławska H., Zwierzyniec, Zwierzyniec 1991, s. 39, 40.
Dosłowny zapis źródła:
Zimą 1240 r. przeszli po lodzie Dniepr i uderzyli na Kijów. Bijąc taranami dnie i noce zdobyli i spustoszyli to piękne miasto. Los jego podzieliły nastepnie Halicz i Włodzimierz. Przekroczywszy Byg, Tatarzy zniszczyli Czerwień. […]
Warowny i silny czerwień przestał istnieć, z niegdyś słąwnego grodu nie pozostało nic. Przetrwało po nim tylko imię i wspomnienie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1240 |
1205 |
1261 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Górak J., Miasta i miasteczka Zamojszczyzny, Zamość 1990, s. 22.
Dosłowny zapis źródła:
[…] gród mógł być wzniesieony w latach 1031-1039 przez Jarosława [Mądrego] po powtórnym zagarnięciu przez niego Grodów Czerwieńskich, zniszczony zaś przez księcia Romana w 1205 roku i już nie został odbudowany. Bardziej jednak prawdopodobne jest, że Sąsiadka została zniszczona przez Tatarów w 1240 roku, może nawet później w 1261 roku kiedy Burondaj nakazał zburzenie wszystkich istniejących na ówczesnej Rusi grodów.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Baran K., Baran T., Wyrostek L., Z przeszłości miasta Nowego Targu, Nowy Targ 2003, s. 48, 51.
Dosłowny zapis źródła:
Otóż pierwszego zniszczenia mógł dokonac napad z r. 1241. Wskazywałaby na to wiadomość zawarta w liście nieznanego opata, iż zniszczeniu uległ klasztor cystersów, świeżo założony przez Gryfitę Teodora w Ludźmierzu. Podobnego losu doznał i Nowy Targ. Ruiny mógł tu dokonać […] oddział z tej grupy Tatarów, która latem 1241 r. wdarła się z Węgier drogą na Spisz do Małopolski i po raz wtóry nawiedziła pożogą i rzezią Kraków, by potem drogą na Oświęcim i Żywiec zwrócić ponownie na Węgry.
Mogła tego dokonać takża ta armia, która po katastrofie legnickiej wtargnęła na Morawy i przedarlszy się przez Małe Karpaty rozlała się szeroko po Słowacczyźnie, dokonując spustoszeń nawet w Dolinie Liptowskiej, burząc tu osady pozakładane przez Niemców.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1241 |
0 |
0 |
luty |
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 130-131.
Dosłowny zapis źródła:
Źródła notują z kolei Wislicę, położoną nad Nidą, dopływem Wisły, oraz Skalbmierz, położony nad Nidzicą. Wiślica leży około 50 km od Sandomierza, Skalbmierz około 15 km od Wiślicy. Jak widać, na kierunku uderzenia grupy tatarskiej leżały rejony najbardziej zagospodarowane i ludne. Straty ekonomiczne i ludnościowe były zapewne duże, ponieważ pochód tatarski odbywal się bardzo szybko. Z drugiej strony gęste lasy tamtejsze ułatwiały ukrycie się ludności, co też źródła historyczne poświadczają.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1241 |
0 |
0 |
styczeń |
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 128-129.
Dosłowny zapis źródła:
Właściwe uderzenie sił głównych poprzedziło głębokie rozpoznanie przeprowadzone na terenie ziemi sandomierskiej i lubelskiej, a częściowo i ziemi krakowskiej. Pierwsze oddziały tatarskie pojawiły się na terytorium Polski, gdy na Rusi halicko-wołyńskiej trwały jeszcze działania wojenne. Według relacji Długosza grupa ta złupiła Lublin i Zawichost wraz z przyległym im rejonem, a następnie wycofała się na Ruś, tj. na teren Wołynia. Długosz podaje tę wiadomość pod r. 1241, co wydaje się słuszne. Akcja tatarskiego oddziału rozpoznawczego przypada najprawdopodobniej na styczeń t.r., w żadnym razie nie sposób przypuścić, że była ona przeprowadzona już w czasie oblężenia Kijowa […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1241 |
0 |
0 |
luty |
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Bienias A., Przybyszewski S., Skalbmierz 1342-1999, Kielce 1999, s. 9, 161.
Dosłowny zapis źródła:
W lutym 1241 r. Skalbmierz został spustoszony przez najazd Tatarów.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1241 |
0 |
0 |
styczeń |
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 128-129, 130.
Dosłowny zapis źródła:
Właściwe uderzenie sił głównych poprzedziło głębokie rozpoznanie przeprowadzone na terenie ziemi sandomierskiej i lubelskiej, a częściowo i ziemi krakowskiej. Pierwsze oddziały tatarskie pojawiły się na terytorium Polski, gdy na Rusi halicko-wołyńskiej trwały jeszcze działania wojenne. Według relacji Długosza grupa ta złupiła Lublin i Zawichost wraz z przyległym im rejonem, a następnie wycofała się na Ruś, tj. na teren Wołynia. Długosz podaje tę wiadomość pod r. 1241, co wydaje się słuszne. Akcja tatarskiego oddziału rozpoznawczego przypada najprawdopodobniej na styczeń t.r., w żadnym razie nie sposób przypuścić, że była ona przeprowadzona już w czasie oblężenia Kijowa […].
[…]Zawichost, który, być może wówczas dopiero [w lutym], a nie w styczniu został zdobyty;
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Teodorowicz-Czerepińska J., Kazimierz Dolny. Monografia historyczno-urbanistyczna, Kazimierz 1981, s. 175.
Dosłowny zapis źródła:
Kazimierz objęty słynnym napadem Tatarów.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1241 |
0 |
0 |
styczeń |
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
*
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 128-129.
Dosłowny zapis źródła:
Właściwe uderzenie sił głównych poprzedziło głębokie rozpoznanie przeprowadzone na terenie ziemi sandomierskiej i lubelskiej, a częściowo i ziemi krakowskiej. Pierwsze oddziały tatarskie pojawiły się na terytorium Polski, gdy na Rusi halicko-wołyńskiej trwały jeszcze działania wojenne. Według relacji Długosza grupa ta złupiła Lublin i Zawichost wraz z przyległym im rejonem, a następnie wycofała się na Ruś, tj. na teren Wołynia. Długosz podaje tę wiadomość pod r. 1241, co wydaje się słuszne. Akcja tatarskiego oddziału rozpoznawczego przypada najprawdopodobniej na styczeń t.r., w żadnym razie nie sposób przypuścić, że była ona przeprowadzona już w czasie oblężenia Kijowa, […]. Jest rzeczą prawdopodobną, że Tatarzy zdobyli podówczas gród Krasnik, jednakże szczegóły zdobycia pochodzą ze źródeł na pół legendarnych.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Tokarczyk R., Gródki. Dzieje wsi roztoczańskiej, Lublin 2000, s. 40.
Dosłowny zapis źródła:
Wielka wyprawa tatarska pod wodzą Kajdu i Bajdara zniszczyła w 1241 r. m.in. Sutiejsk i Lublin.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Waśko A., Z dziejów Wiślicy, [w:] Przeszłość jest czasem narodzin. Z dziejów Wiślicy i jej związków z Krakowem, red. Waśko A., Kraków 2006, s. 11.
Dosłowny zapis źródła:
W 1241 roku miasto zostało jednak ponownie doszczętnie zniszczone, tym razem przez najazd mongolski. Informacje o częściowym rozebraniu kolegiaty przez biskupa krakowskiego Muskatę i budowie wieży mieszkalnej na jej miejscu pod koniec XIII wieku mogą świadczyć o trwającym kryzysie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1241 |
0 |
0 |
luty |
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 130.
Dosłowny zapis źródła:
Podejmując tę drugą wyprawę zwiadowczą do Polski, Tatarzy poszli szlakiem Włodzimierz Wołyński — Sandomierz — Zawichost, który, być może, wówczas dopiero, a nie w styczniu został zdobyty; opanowany został również Sandomierz — gród i osada, gdzie najeźdźcy część ludności wymordowali, część zaś — młodych i silnych ludzi — odesłali jako jasyr na Ruś.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1241 |
0 |
0 |
luty |
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 130.
Dosłowny zapis źródła:
Dalszy pochód tatarski odbywał się wzdłuz Wisły, znanym szlkiem handlowym ciągnącym się po lewym brzegu tej rzeki. Złupiony został klasztor i osada Koprzywnica, oddalona o 16 km od Sandomierza
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Rajman J., Gmina miasta lokacyjnego w XIII i początkach XIV wieku, [w:] Kraków: studia z dziejów miasta: w 750 rocznicę lokacji, red. Rajman J., Kraków 2007, s. 62.
Dosłowny zapis źródła:
Najstarsza gmina miejska Krakowa doznała znacznych strat podczas najazdu mongolskiego na Kraków w 1241 roku. Część mieszczan schroniła się przed najeźdźcami w kościele św. Andrzeja, część uciekła z miasta, inni popadli w niewolę.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Zima |
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Rajman J., Kraków: zespół osadniczy, proces lokacji, mieszczanie, do roku 1333, Kraków 2004, s. 191.
Dosłowny zapis źródła:
Należy pamiętać, że Kraków doznał ponownego zniszczenia na skutek najazdu tatarskiego zimą 1259 r. Wzmiankuje o nim szereg źródeł. Według Rocznika Kapitulnego krakowskiego i Rocznika krótkiego najazd rozpoczął się w 1259 r., a pierwszą jego ofiarą padł Sandomierz. Tatarzy wkroczyli jednak również do Krakowa (captivantes Cracoviam sunt ingressi), dokonując tu zniszczeń i rzezi ludności. Wiadomo, że został zniszczony klasztor cystersów w Mogile. Także kronika wielkopolska posiada wiadomość o niszczeniu przez wiele dni ziem krakowskiej i sandomierskiej. Długosz podawał, że Tatarzy zastali Kraków pusty, ale spalili go. W publikacjach archeoloogicznych podkreślano, że w początkach drugiej połowy XIII w. nastąpił pożar wału otaczającego Okół, co zarazem wyznacza kres jego funkcjonowania. […] Można przypuszczać, że uchwycny przez archeologów pożar wału Okołu na początku drugiej połowy XIII w. był skutkiem najaqzdu tatrskiego zimą 1259/60. Zapewne w związku ze zniszczeniami wówczas dokonanymi należy rozpatrywać wzniesienie nowych obwarowań Wawelu. Donosi o tym Rocznik kapitulny krakowski pod 1265 rokiem, podając, że nowe fortyfikacje zostały wykonane z drewna. Siłą rzeczy najazd tatarski odegrał istotną rolę w procesie zabudowania przestrzeni miasta lokacyjnego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Frančić M., Kalendarz dziejów Krakowa, Kraków 1964, s. 16.
Dosłowny zapis źródła:
Najazd Tatarów pod Batu-chanem na Polskę: zniszczenie Krakowa i spalenie kościołów (Zamek i kościół św. Andrzeja prawdopodobnie obroniły się).
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Lawra H., Bata A., Miasto i gmina Koprzywnica, Krosno 2005, s. 10, 28-29.
Dosłowny zapis źródła:
W 1241 roku Tatarzy spalili wieś i zabudowania klasztorne, wymordowali mnichów, śmierć poniósł także opat. Część mieszkańców zdołała ujść w masywy Puszczy Sandomierskiej, część pomordowano, resztę wzięto w jasyr.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Rutyna T., Wielowieś, zarys dziejów, Tarnobrzeg 1994, s. 13.
Dosłowny zapis źródła:
Taka napaść miała miejsce w roku 1241. Silne zagony tatarskie […] dotarły przez Lublin do Sandomierza, dokonały spustoszeń i zniszczeń oraz rzezi ludności w Sandomierzu, Zawichoście i okolicach położonych nad Wisłą.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Bienias A., Przybyszewski S., Koszyce 1374-2001, Kielce 2001, s. 37.
Dosłowny zapis źródła:
Klasztor i okolice Koszyc uległy zniszczeniu w czasie najazdu Mongołów w 1241 r. Najazd objął bowiem najgęściej zaludnione tereny Polski między Sandomierzem a Krakowem.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Pietraszek L., Zarys dziejów Zaczernia do 1918 roku, [w:] Zaczernie dawniej i dziś, red. Ruszel K., Rzeszów 1988, s. 40.
Dosłowny zapis źródła:
Szczególnie dotkliwie odczuła ludność najazdy tatarskie. Trzy wielkie najazdy tatarskie w XIII (1241, 1259, 1287) spowodowały zniszczenie i wyludnienie dość dobrze zagospodarowanej południowej części Małopolski.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Cybulska M., Pradzieje Sterego Sącza i jego najblizszej okolicy, [w:] Historia Starego Sącza od czasów najdawniejszych do 1939 r., red. Barycz H., Kraków 1979, s. 34.
Dosłowny zapis źródła:
[…] upadek znaczenia grodu kasztelańskiego na Winnej Górze nie był nagły. Został on najprawdopodobniej zniszczony w trakcie kolejnych najazdów Tatarów w latach 1241, 1259 i 1287 i splądrowany razem z terenem Kotliny Sądeckiej. […]
Zniszczenia musiały być znaczne, gdyz obok grodu kasztelańskiego na Winnej Górze uległ spaleniu przez Tatarów również klucz majętności na Podegrodziu.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Rajman J., Klasztor Norbertanek na Zwierzyńcu w wiekach średnich, Kraków 1993, s. 76.
Dosłowny zapis źródła:
Okres """"mutatio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły na klasztor zwierzyniecki dwie klęski"""" pożar w 1225 i najazd Tatarów w 1241.""""""""kres """"mutatio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły na klasztor zwierzyniecki dwie klęski"""" pożar w 1225 i najazd Tatarów w""""""""res """"mutatio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły na klasztor zwierzyniecki dwie klęski"""" pożar w 1225 i najazd Tata""""""""es """"mutatio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły na klasztor zwierzyniecki dwie klęski"""" pożar w 1225 i najazd """"""""s """"mutatio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły na klasztor zwierzyniecki dwie klęski"""" pożar w 1225 i naja"""""""" """"mutatio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły na klasztor zwierzyniecki dwie klęski"""" pożar w 1225 i na""""""""""""mutatio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły na klasztor zwierzyniecki dwie klęski"""" pożar w 1225 i n""""""""mutatio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły na klasztor zwierzyniecki dwie klęski"""" pożar w 1225 i n""""""""utatio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły na klasztor zwierzyniecki dwie klęski"""" p""""""""tatio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły na klasztor zwierzyniecki """"""""atio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły na klasztor z""""""""tio ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonnym spadły n""""""""io ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakterze zakonn""""""""o ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o charakte"""""""" ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz przemian o""""""""ordinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Oprócz pr""""""""rdinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trudny. Op""""""""dinis"""" był dla Zwierzyńca istotnie trud""""""""inis"""" był dla Zwierzyńca istotnie""""""""nis"""" był dla Zwierzyńca isto""""""""is"""" był dla Zwierzyńca i""""""""s"""" był dla Zwierzyńca"""""""""""" był dla Zwierzyńc"""""""" był dla Zwierzyńc
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Mostowik P., Z dziejów Księstwa Oświęcimskiego i Zatorskiego XII-XVI w., Toruń 2005, s. 157.
Dosłowny zapis źródła:
Nie ustalono, w którym okresie funkcjonował tu gród. Z informacji pisanych wynika, że zamek-gród istniał już w czasach Bolesława Chrobrego, a jego zniszczenie przypisuje się najazdom tatarskim w 1241 r. O ile prawdziwe są hipotezy o jego odbudowaniu, to ponownie legł on w ruinę w trakcie walk księcia opolskiego Mieszka i Konrada Mazowieckiego z Bolesławem Wstydliwym.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Matławska H., Zwierzyniec, Zwierzyniec 1991, s. 39.
Dosłowny zapis źródła:
Zniszczony przez najzad tatarski Sutiejsk już się nie podnióśł i nie odzyskał swego znaczenia grodu obronnego, spadł do roli wsi.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Wiosna |
1241 |
1241 |
0 |
marzec |
marzec |
|
0 |
22 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 138.
Dosłowny zapis źródła:
Pierwsze oddziały tatarskie grupy Bajdara, te, które napierały na ustępujące rycerstwo sandomierskie, weszły do Krakowa w dniu 22 marca, a zatem dopiero w trzy dni po bitwie chmielnickiej. W dwa dni później wkroczyły oddziały następne, widocznie te, które brały udział w bitwie pod Tarczkiem. Miasto i gród nie były bronione. […]
Miasto zastali tatarzy puste. Jedynie w kościele św. Andrzeja, który świetnie nadawał się do obrony i nieraz już pełnił rolę punktu umocnionego, zamknęła się jakaś załoga i prawdopodobnie ludzie, którzy z różnych powodów nie mogli opuścić miasta. Nie ulega kwestii, że Tatarzy, gdyby mieli czas, zdobyliby tę zaimprowizowaną fortecę bez większych trudności. Jednakże ogólny plan strategiczny krępował ich w czasie, tak że ostatecznie oddziały tatarskie opuściły doszczętnie spalony Kraków, pozostawiając dzielnych obrońców w ich zamknięciu.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Wiosna |
1241 |
1241 |
1241 |
marzec |
marzec |
kwiecień |
31 |
28 |
1 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wyrozumski J., Kraków do schyłku wieków średnich, [w: ] Dzieje Krakowa, t. 1, red. Bieniarzówna J., Kraków 1992, s. 156-158.
Dosłowny zapis źródła:
Można by sobie stawiać pytanie, czy najazd ten przerwał istnienie gminy miejskiej. Niszczący charakter pochodu Tatarów zdawałby się na to wskazywać, skoro wiadomo, że Kraków stał się ich pastwą. Z późnej tradycji Długosza, która nas o tych wydarzeniach informuje, wiadomo jednak, że Tatarzy zastali miasto opuszczone przez ludność. Miała się ona schronić w odległych miejscach, a tylko jej część, i to uboższa, zamieszkująca ówczesne przedmieście, zamknęła się w kościele św. Andrzeja. Mimo że byli tu także ludzie niepełnosprawni, którzy — jak należy przypuszczać — nie mogli podjąć ucieczki poza miasto, kościół wytrzymał oblężenie. W opustoszałym mieście Tatarzy splądrowali domy i kościoły, a wreszcie puścili je z dymem, co według tej tradycji miało stać się w pierwszy dzień Wielkiej Nocy, przypadającej w 1241 r. na 31 marca. Istotne w tej sytuacji byłoby określenie daty wejścia Tatarów do miasta, czasu, jaki mieli na jego splądrowanie i zniszczenie. Tutaj relacja Długosza jest niewiarygodna, przyjmuje bowiem jako dzień pojawienia się Tatarów w Krakowie środę popielcową, a zatem 13 lutego: pozostawaliby więc w Krakowie przez cały wielki post. Wręcz niemożliwa byłaby obrona czy nawet przetrwanie ludzi zamkniętych u Św. Andrzeja przez tak długi czas.
Analiza przebiegu wydarzeń związanych z najazdem tatarskim na Polskę w 1241 r. każe odrzucić Długoszową datę wejścia najeźdźców do Krakowa. W dniu 13 II toczyła się bowiem bitwa pod Turskiem, a 18 III pod Chmielnikiem. Dopiero po tej ostatniej dacie stała otworem droga na Kraków. Gerard Labuda stara się usunąć ten błąd Długosza na drodze emendacji jego tekstu czy może ściślej tego tekstu, na którym Dlugosz się oparł. Dies Cinerum (środa popielcowa) proponuje ten autor czytać jako Dies Cenae (Wielki Czwartek). Paleograficznie jest to możliwe, a emendacja wydaje się wielce pomysłowa. Tak więc jako datę wejścia Tatarów do Krakowa mielibyśmy 28 III, zamiast 13 II. Zmienia to postać rzeczy w sposób istotny. Tatarzy byliby w Krakowie krótko, wszystkiego 5 dni, bowiem — jak informuje Długosz — w drugi dzień Wielkiej Nocy, już po spaleniu miasta, nadciągnęły i zatrzymały się tutaj te oddziały tatarskie, które z Sandomierza poszły były w kierunku ziemi łęczyckiej i Kujaw. W Krakowie oba wojska połaczyły się i pociągnęły na Śląsk.
Tak więc przyjąc wypada, że w toku najazdu miasto poniosło wielkie szkody materialne […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
1244 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Banaszek M., Osadnictwo do końca XVI wieku, [w:] Ostrowiec Świętokrzyski, monografia historyczna miasta, red. Kotasiak W., Ostrowiec Świętokrzyski 1997, s. 48.
Dosłowny zapis źródła:
W międzyczasie, w 1244 r., wyprawił się w te strony książę Konrad Mazowiecki, który w odwecie za poparce udzielone Bolesławowi Wstydliwemu przez biskupa krakowskiego Prandotę opanował i spalił jego posiadłości (między innymi Kunów i Szewnę).
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1244 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Główka J., Kielce miasto z korona w herbie, Kielce 2005, s. 98.
Dosłowny zapis źródła:
1244 W czasie walk o tron krakowski z Bolesławem Wstydliwym Konrad Mazowiecki rujnuje miejscowość, pustoszy dobra, niszczy dwór biskupów krakowskich i kolegiatę kielecką (Kylcia per milites ducis Cunradi devastatur).
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
1244 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Banaszek M., Osadnictwo do końca XVI wieku, [w:] Ostrowiec Świętokrzyski, monografia historyczna miasta, red. Kotasiak W., Ostrowiec Świętokrzyski 1997, s. 48.
Dosłowny zapis źródła:
W międzyczasie, w 1244 r., wyprawił się w te strony książę Konrad Mazowiecki, który w odwecie za poparce udzielone Bolesławowi Wstydliwemu przez biskupa krakowskiego Prandotę opanował i spalił jego posiadłości (między innymi Kunów i Szewnę).
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1244 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Jończyk M., Z problematyki badań nad kasztelanią tarską w dobie średniowiecza, [w:] Bodzentyn, z dziejów miasta w XII-XX wieku, red. Brach K., Kielce 1998, s. 29.
Dosłowny zapis źródła:
Pod rokiem 1244 źródła podają o najeździe Konrada Mazowieckiego Kylcia per milites ducis Cunradi devastatur i nie jest wykluczone, że ofiarą ataku rycerzy padł również i Tarczek.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1244 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kurzyp K., Stężyca nad Wisłą, Stężyca 1989, s. 6.
Dosłowny zapis źródła:
Długosz pisze, że niedługo po Tatarach (1244 r.) sprzymierzeni Konrada: Litwa, Prusy i Jadźwingowie, wtargnąwszy z potężną siłą jezdnych i pieszych, palili kościoły oraz uprowadzili tłumy jeńców, zajmując dobytek i zabierając wszystko, ziemię lubelską oraz powiat sieciechowski i łukowski doszczętnie pustosząc.
Nawałę tę oba grody powstrzymały, choć na pewno nie bez uszkodzeń.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1246 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Trojan M., Z dziejów sądownictwa wielkiego Opatowa, [w:] Opatów materiały z sesji 700-lecia miasta, red. Kiryk F., Sandomierz 1985, s. 78.
Dosłowny zapis źródła:
Należy dodać, że już w r. 1246 Opatów był poważnie złupiony przez Litwinów, jak świadczy zapiska """"Ad sugestionum insuper et petitionem Cunradi Ducis Mazoviae Litthuani terram Sandomiriensem silenti agmine ingresti oppidum Opatów et vicinia eius praedantur"""".""""""""ależy dodać, że już w r. 1246 Opatów był poważnie złupiony przez Litwinów, jak świadczy zapiska """"Ad sugestionum insuper et petitionem Cunradi Ducis Mazoviae Li""""""""leży dodać, że już w r. 1246 Opatów był poważnie złupiony prze
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1259 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
|
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Matławska H., Zwierzyniec, Zwierzyniec 1991, s. 40.
Dosłowny zapis źródła:
Niezwykle łagodna, bez opadów śniegu zima 1259 r. sprzyjała najeźdźcom. Tatarzy przeszli jak burza przez Lublin (niszcząc po drodze jego podgrodzie), Sandomierz i Kraków, aż po Bytom, po drodze urządzając polowania na ludzi.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Zima |
1259 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 189.
Dosłowny zapis źródła:
Źródła mówią o złupieniu i zniszczeniu posiadłości cystersów wąchockich. Nie ulega wątpliwości, że ofiarą grabieży i pożogi padły liczne wsie na całym północnym zboczu Gór Świętokrzyskich.
M.in. Wzmianki o dokumencie nadawczym Bolesława Wstydliwego dla opactwa wąchockiego oraz w liście nieznanego cystersa do opata klasztoru w Welehradzie, gdzie wymieniony jest m.in. """"Wancozh"""", tj. Wąchock jako jeden ze zniszczonych klasztorów.""""""""ródła mówią o złupieniu i zniszczeniu posiadłości cystersów
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1259 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Cybulska M., Pradzieje Sterego Sącza i jego najblizszej okolicy, [w:] Historia Starego Sącza od czasów najdawniejszych do 1939 r., red. Barycz H., Kraków 1979, s. 34.
Dosłowny zapis źródła:
[…] upadek znaczenia grodu kasztelańskiego na Winnej Górze nie był nagły. Został on najprawdopodobniej zniszczony w trakcie kolejnych najazdów Tatarów w latach 1241, 1259 i 1287 i splądrowany razem z terenem Kotliny Sądeckiej.[…]
Zniszczenia musiały być znaczne, gdyz obok grodu kasztelańskiego na Winnej Górze uległ spaleniu przez Tatarów również klucz majętności na Podegrodziu.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1259 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kwiatkowska-Baster B., Baster Z., Tyniec u progu tysiąclecia, Kraków 1994, s. 72.
Dosłowny zapis źródła:
Burzliwy wiek XIII i początek XIV nie sprzyjały zachowaniu budynków w ich pierwotnej formie i pomimo łupieskiego najazdu (1229 r.) skłaniały do wzmacniania obronności. Najazd Tatrów w 1259 roku zniszczył większość zabudowań, zmuszając mieszkańćów do ucieczki.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
1259 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Lawra H., Bata A., Miasto i gmina Koprzywnica, Krosno 2005, s. 10-11, 29.
Dosłowny zapis źródła:
Kolejny napad Tatarów miał miejsce na przełomie 1259 i 1260 roku. Horda ponownie spaliła wieś, ograbiła i zrujnowała klasztor.
Po kolejnym najeździe tatrskim, który miał miejsce w 1259 roku, w czasie którego opactwo zostalo straszliwie zniszczone, konwent otrzymał z rak Bolesława Wstydliwego, księcia sandomierskiego i krakowskiego szereg przywilejów znacznie przyczyniających się do ozywienia zniszczonego najazdami ośrodka. Było to konieczne, bowiem w 1259 roku budynki klasztorne zostały doszczętnie spalone a mnisi z opatem Teodorykiem II i wiekszość okolicy wymordowana.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1259 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Pietraszek L., Zarys dziejów Zaczernia do 1918 roku, [w:] Zaczernie dawniej i dziś, red. Ruszal K., Rzeszów 1988, s. 40.
Dosłowny zapis źródła:
Szczególnie dotkliwie odczuła ludność najazdy tatarskie. Trzy wielkie najazdy tatarskie w XIII (1241, 1259, 1287) spowodowały zniszczenie i wyludnienie dość dobrze zagospodarowanej południowej części Małopolski.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Zima |
1259 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 187-188.
Dosłowny zapis źródła:
Jak wiadomo, Lublin leżał na drodze prowadzącej od strony Chełma: było to miasto podówczas dość znaczne. Gród lubelski, znany już w wieku XI, położony był w miejscu z natury bardzo obronnym, a mianowicie na wzgórzu, w pobliżu rzeki Bystrzycy, na obszarze częściowo bagnistym. Być może, że osada posiadała już jakieś wały obronne; w czasach późniejszych obwarowania miejskie i gród stanowiły całość foryfikacyjną, co nie jest jednakże pewne. W każdym razie wydaje się niewątpliwe, że osada została złupiona, natomiast gród ocalał.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Zima |
1259 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 188.
Dosłowny zapis źródła:
Zawichost była to osada podówczas już dość znaczna, ośrodek administracyjno-wojskowy (gród kasztelański) i gospodarczy. Osada padła niewątpliwie ofiarą grabieży i pożogi; czy gród był oblegany i zdobyty — o tym źródła milczą.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1259 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Matławska H., Zwierzyniec, Zwierzyniec 1991, s. 39.
Dosłowny zapis źródła:
Pamiętny był rok 1259, kiedy spustoszyli Ziemię Chełmską.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Zima |
1259 |
1259 |
1260 |
luty |
grudzień |
luty |
2 |
0 |
2 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 188-189, 190-191, 193.
Dosłowny zapis źródła:
Z kolei wojska tatarskie i ruskie podeszły pod Sandomierz, w którym zamknęła się załoga i ludność cywilna. Sandomierz był wówczas w Małopolsce drugim co do znaczenia gospodarczego centrum. Miasto otoczone było wałem. […] Dowództwo tatarskie postanowiło zdobyć tę twierdzę najparwdopodobniej dlatego, że kusiło je bogactwo miasta i to, że zgromadziło się wnim i w grodzie mnóstwo ludzi, tak feudałów i mieszczan, jak chłopów. […]
Początek oblężenia Sandomierza przypada na pierwszą połowę grudnia. Jest rzeczą pewną, że Tatarzy ograniczyli się początkowo do otoczenia miasta ze wszystkich stron i w ten sposób trzymali w szachu załogę miasta i grod, podczas gdy silne ugrupowania ich wojsk rozwinęły uderzenie w kierunku na północny zachód. […]
Oblegające Sandomierz oddziały tatarskie i ruskie przystapiły do działań oblężniczych w drugiej połowie stycznia, kiedy już miały wiadomość o pomyślnej sytuacji grupy północnej. […] Po trzech dniach nieustannego ostrzału i jednocześnie burzenia wałów miejskich taranami Tatarzy ruszyli do szturmu. Do wałów miejskich przystawiono drabiny i w ten sposób częściowo przez wyłomy, częściowo zaś wierzchem wałów wojska oblegające wdarły się do miasta. […]
Tatarzy zasypywali gród strzałami, udało im się zapalić szałasy, które pobudowali sobie uciekinierzy z miasta, pożar przerzucił się na inne zabudowania, m.in. na kościół matki Boskiej, który spłonął. […]
W istniejącej jednak sytuacji załoga polska postanowiła kapitulować. […]
Zdobywcy złupili miasto i gród, następnie je podpalili. Zdobyto czy raczej podstepnie opanowano gród sandomierski w dniu 2 lutego 1260 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1260 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 193.
Dosłowny zapis źródła:
Być może wówczas, o ile nie wcześniej jeszcze w czasie oblężenia Sandomierza, został złupiony klasztor cystersow w Koprzywnicy.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1260 |
0 |
0 |
luty |
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S, Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 194.
Dosłowny zapis źródła:
Wiadomo ze źródeł, że złupione zostały klasztory cystersow w Jędrzejowie i bożogrobców w Miechowie, oba opactwa świetnie uposażone i zagospodarowane. Jest rzeczą zrozumiałą, że grabieży i spustoszeniu uległy dziesiątki wsi i osad, mnustwo ludzi zginęło lub dostało się do niewoli. Prawdopodobnie w drugiej połowie lutego główne siły Burondaja osiągnęły Kraków.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1260 |
0 |
0 |
luty |
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 194.
Dosłowny zapis źródła:
Wiadomo ze źródeł, że złupione zostały klasztory cystersow w Jędrzejowie i bożogrobców w Miechowie, oba opactwa świetnie uposażone i zagospodarowane. Jest rzeczą zrozumiałą, że grabieży i spustoszeniu uległy dziesiątki wsi i osad, mnustwo ludzi zginęło lub dostało się do niewoli. Prawdopodobnie w drugiej połowie lutego główne siły Burondaja osiągnęły Kraków.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Powodzie |
|
|
1260 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Mateszew S., Osadnictwo i stosunki własnościowe do końca XV wieku, [w:] Bochnia. Dzieje miasta i regionu, red. Kiryk F., Kraków 1980, s. 53.
Dosłowny zapis źródła:
Koniec XIII w. i pierwsze piętnastolecie XIV w. nie przyniosły, oprócz wymienionych wyżej nielicznych przypadków, żadnych wzmianek o nowych osadach; być może na pewne zwolnienie akcji osadniczej (co znajduje odbicie w barku dokumentów) wpłynął częściowo wielki wylew Wisły i Raby w lipcu 1270 r., czy też napady Tatarów, których najazdy w 1260 i 1287 r., objęły jak się wydaje, także teren Bocheńskiego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1260 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kowalski W., Olszewski D., Parafia Trójcy Świętej w Jędrzejowe na tle dekanatu. Zarys dziejów, Kielce 2003, s. 31.
Dosłowny zapis źródła:
Początki Jędrzejowa jako miasta wiążą się z najazdem mongolskim w 1260 roku. Idące na Kraków wojska tatarsko-ruskie zlupiły te tereny, a ich odbudowa gospodarcza objęła m.in. lokacje nowych osad. W 1274 roku Bolesław Wstydliwy zatwierdził klasztorowi jędrzejowskiemu posiadane przywileje i za zgodą żony Kunegundy, kasztelana Warsza i wojewody krakowskiego Piotra zezwolił na lokację na prawie średzkim nowej osady.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1260 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
|
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Górny B., Monografia powiatu bialskiego, województwa lubelskiego, Biała Podlaska 1939, s. 9.
Dosłowny zapis źródła:
Dziełem Jadźwingów wespół z tatarami w roku 1260 był słynny najazd i rzeź w lubelkim, sandomierskim i krakowskim.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1260 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Frančić M., Kalendarz dziejów Krakowa, Kraków 1964, s. 20.
Dosłowny zapis źródła:
Książę Kazimierz mazowiecki przedsięwziął niszczącą wyprawę pod sam Kraków.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1260 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Szetela T., Dzieje Dobrzechowa. Opowieść o rodzinnej wsi, Rzeszów-Dobrzechów 2003, s. 69.
Dosłowny zapis źródła:
Pierwszy najazd, który przewalił się szlakiem Sandomierz-Kraków-Legnica, nim zawrócił na wschód, nie dotknął prawdopodobnie podkarpackich posiadłości cystersów koprzywnickich. Natomiast drugi, w 1259-1260 r., zdążąjąc na zachód tą samą drogą, a powracający od Krakowa przez Jasło — Brzozów — Sanok, czyniąc w Polsce największe spustoszenie, dotknął zapewne i tutejszą okolicę.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Zima |
1260 |
1260 |
1260 |
luty |
luty |
marzec |
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 195.
Dosłowny zapis źródła:
Tatarzy nie usiłowali zdobywać grodu karkowskiego, złupili tylko i spalili miasto. Nie napotykając żadnego silniejszego oporu, najeźdźcy rozsypali się szeroko w okolicy Krakowa, złupili i spalili dobra opactw cysterskich w Mogile i Szczyrzycach. […]
Być może, że wynikiem rozpoznania był odwrót armii Burondaja spod Krakowa; w każdym razie pod koniec marca wojsk tatarskich nie było już w granicach Małopolski. Wróciły na Ruś szlakami na Brzeźnicę i Jasło, prowadząc ze soba setki jeńców i bogate łupy.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1281 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Szust Z., Średniowiecze Łańcuta, Łańcut 1957, s. 28, 70.
Dosłowny zapis źródła:
W ten sposób w r. 1281 Leszek Czarny miał napaść i złupić Przeworsk.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1282 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Krakowski S., Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, Warszawa 1956, s. 209.
Dosłowny zapis źródła:
W dwa lata później na ziemie lubelską napadły połaczone siły Jadźwingów i Litwinów. Ogółem miały one liczyc 14 000 ludzi; podzielone były na trzy grupy. Najazd się udał. Spustoszywszy mocno ziemię lubelską, nieprzyjaciel wracał do siebie, wiodąc tłumy jeńców i wywożąc ogromną zdobycz.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1282 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Górny B., Monografia powiatu bialskiego, województwa lubelskiego, Biała Podlaska 1939, s. 9.
Dosłowny zapis źródła:
[…] w r. 1282 Jadźwingowie znowu napadli na ziemię lubelską.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1287 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Pęckowski Z., Ziemia miechowska. Zarys dziejów osadnictwa do końca XVIII wieku, Kraków 1992, s. 29, 158.
Dosłowny zapis źródła:
Gdy Miechów został zniszczony przez najazd Tatrów w 1287 r., bożogrobcy, którzy już wcześniej rozpoczęli kolonizację na prawie niemieckim, postarali się o nadanie mu praw miejskich, co nastapiło w 1290 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1287 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Pietraszek L., Zarys dziejów Zaczernia do 1918 roku, [w:] Zaczernie dawniej i dziś, red. Ruszel K., Rzeszów 1988, s. 40.
Dosłowny zapis źródła:
Szczególnie dotkliwie odczuła ludność najazdy tatarskie. Trzy wielkie najazdy tatarskie w XIII (1241, 1259, 1287) spowodowały zniszczenie i wyludnienie dość dobrzez zagospodarowanej południowej części Małopolski.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Powodzie |
|
|
1287 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Mateszew S., Osadnictwo i stosunki własnościowe do końca XV wieku, [w:] Bochnia. Dzieje miasta i regionu, red. Kiryk F., Kraków 1980, s. 53.
Dosłowny zapis źródła:
Koniec XIII w. i pierwsze piętnastolecie XIV w. nie przyniosły, oprócz wymienionych wyżej nielicznych przypadków, żadnych wzmianek o nowych osadach; być może na pewne zwolnienie akcji osadniczej (co znajduje odbicie w barku dokumentów) wpłynął częściowo wielki wylew Wisły i Raby w lipcu 1270 r., czy też napady Tatarów, których najazdy w 1260 i 1287 r., objęły jak się wydaje, także teren Bocheńskiego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1287 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kaleta R., Zamek w Bieczu, [w:] Biecz. Studia historyczne, red. Kaleta R., Wrocław-Warszawa-Kraków 1963, s. 84.
Dosłowny zapis źródła:
O zniszczeniu Biecza przez pamietna wyprawę Tatarów w r. 1241 nie wspomina żaden kronikarz. Zapewne nie stanęła tutaj noga najeźdźcy. […] Nie jest natomiast wykluczone, że miasto zostało ogarnięte i splądrowane w czasie jednej z nastepnych wypraw tatarskich, mianowicie w r. 1287 przez grasującą tutaj grupę Nogaja.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1287 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Cybulska M., Pradzieje Sterego Sącza i jego najblizszej okolicy, [w:] Historia Starego Sącza od czasów najdawniejszych do 1939 r., red. Barycz H., Kraków 1979, s. 34.
Dosłowny zapis źródła:
[…] upadek znaczenia grodu kasztelańskiego na Winnej Górze nie był nagły. Został on najprawdopodobniej zniszczony w trakcie kolejnych najazdów Tatarów w latach 1241, 1259 i 1287 i splądrowany razem z terenem Kotliny Sądeckiej.[…]
Zniszczenia musiały być znaczne, gdyz obok grodu kasztelańskiego na Winnej Górze uległ spaleniu przez Tatarów również klucz majętności na Podegrodziu.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1287 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Baran K., Baran T., Wyrostek L., Z przeszłości miasta Nowego Targu, Nowy Targ 2003, s. 48, 51, 53.
Dosłowny zapis źródła:
Po raz wtóry dokonali tu zniszczenia podczas trzeciego najazdu za Leszka Czarnego w r. 1287, niszcząc ponownie widocznie odbudowany Nowy Targ.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1288 |
1287 |
1288 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Szetela T., Dzieje Dobrzechowa. Opowieść o rodzinnej wsi, Rzeszów-Dobrzechów 2003, s. 69.
Dosłowny zapis źródła:
Pierwszy najazd, który przewalił się szlakiem Sandomierz-Kraków-Legnica, nim zawrócił na wschód, nie dotknął prawdopodobnie podkarpackich posiadłości cystersów koprzywnickich. Natomiast drugi, w 1259-1260 r., zdążąjąc na zachód tą samą drogą, a powracający od Krakowa przez Jasło — Brzozów — Sanok, czyniąc w Polsce największe spustoszenie, dotknął zapewne i tutejszą okolicę; podobnie i najazd trzeci w 1287-1288 r., który w stronę Krakowa przeszedł przez południową Małopolske szlakiem Przemyśl — Biecz — Karków, a powaracał, jak i poprzedni, przez Podkarpacie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1289 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Górak J., Miasta i miasteczka Zamojszczyzny, Zamość 1990, s. 19.
Dosłowny zapis źródła:
Ostatnia wzmianka o grodzie pochodzi z 1289 roku kiedy to bojarzy radzili księciu Mścisławowi by zajął Bełz i Czerwień. Być może gród został zupełnie zniszczony przez wojska ruskie podczas wyprawy ich w tym samym roku na Sandomierz i Kraków i już nie był odbudowywany.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
