| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1297 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Pęckowski Z., Ziemia miechowska. Zarys dziejów osadnictwa do końca XVIII wieku, Kraków 1992, s. 159.
Dosłowny zapis źródła:
Rozwój miasta hamowały wreszcie w znacznej mierze klęski żywiołowe — częste pożary, epidemie i wojny. Już wkrótce po lokacji miasta, w okresie walk Łokietka z Wacławem II o tron krakowski — kościół, klasztor, miasto i okoliczne się zostały zniszczone i splądrowane: w r. 1297 przez księcia płockiego Bolesława,[…].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1300 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Przybyszewski S., Bienias A., Nowy Korczyn przez stulecia. Szkice z dziejów Nowego Korczyna i okolic, Kielce 2001, s. 35.
Dosłowny zapis źródła:
W 1300 r. Rusini korzystając z zamieszek w kraju, podczas wojen Łokietka z Wacławem królem czeskim, ubiegającym się o koronę polską wtargnęli do Polski pod dowództwem Piotra Halki, który przybywszy do bezbronnego Nowego Korczyna, zamek drewniany i kościół z klasztorem franciszkańskim spalił i ludność rozpędził.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1300 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Pęckowski Z., Ziemia miechowska. Zarys dziejów osadnictwa do końca XVIII wieku, Kraków 1992, s. 159.
Dosłowny zapis źródła:
Rozwój miasta hamowały wreszcie w znacznej mierze klęski żywiołowe — częste pożary, epidemie i wojny. Już wkrótce po lokacji miasta, w okresie walk Łokietka z Wacławem II o tron krakowski — kościół, klasztor, miasto i okoliczne się zostały zniszczone i splądrowane: […] w r. 1300 przez wspomagających Łokietka Rusinów, Tatarów i Węgrów, […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1306 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kwiatkowska-Baster B., Baster Z., Tyniec u progu tysiąclecia, Kraków 1994, s. 72.
Dosłowny zapis źródła:
Gdy z wielkim mozołem klasztor odbudowywał się po tym najeździe, zdobyły go wojska Jana Muskaty, paląc kościoły tynieckie (1306 r). Z faktem tym można prawdopodobnie łaczyć znalezisko archeologiczne, datowane na okres między drugą połową XIII a końcem XIV wieku, będące śladem po pożarze. Odkryte pod nawą główną świątyni romańskiej, nagromadzone w jednym miejscu, przepalone detale architektoniczne, fragmenty więźby dachowej, ułamki szkła okiennego i skorupy późnośredniowieczne potwierdzają wspomniane w dokumentach zniszczenie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1306 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Dzieje miasta w okresie staropolskim, [w:] Historia Starego Sącza od czasów najdawniejszych do 1939 r., red. Barycz H., Kraków 1979, s. 53.
Dosłowny zapis źródła:
Oto około 1306 r. miasto klarysek i ich klasztor najechali siepacze Muskaty, dokonując bestialskich zniszczeń i mordów. Naoczny świadek tych wydarzeń zeznał podczas procesu przeciw biskupowi krakowskiemu, że w Sączu, mieście panien zakonnic """"liczni ludzie zostali zabici, powieszeni, zamęczeni i ukrzyżowani"""".""""""""to około 1306 r. miasto klarysek i ich klasztor najechali siepacze
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1308 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Przebieg akcji osadniczej, [w:] Dzieje Olkusza i regionu olkuskiego, t. 1, red. Kiryk F., Warszawa 1978, s. 80.
Dosłowny zapis źródła:
Do grupy kościołów i parafii trzynastowiecznych musimy zaliczyć Chechło, gdzie w 1308 r. siepacze Jana Muskaty zniszczyli budynek kościelny, a ludność poturbowali i rozproszyli.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Lato |
1340 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Fenczak A., W obliczu zmian geopolitycznych i ustrojowych (1340-1389), [w:] Dzieje Przemyśla, t. 2 (1340-1772), cz. 1- U schyłku średniowiecza, red. Kiryk F., Przemyśl 2003, s. 27-28.
Dosłowny zapis źródła:
Po zdobyciu Rzeszowa nastapiła wyraźna zmiana kierunku pochodu wojska Kazimierza na południowy-wschód. […] Zdobyły one słabiej broniony gród w Sanoku, opanowując przy tym teren jego okręgu administarcyjnego. […].
Dostosowania do proponowanej rekonstrukcji faktów z lata 1340 r. wymaga jeszcze wiadomość z Rocznika Traski, według której Kazimierz wkraczając na Ruś burzył (destruens) obiekty obronne. Zauważyć przy tym trzeba, ze w odnośnej wiadomości jest mowa o dwu rodzajach fortyfikacji. Gdy pod pojęciem castella rozumieć należy grody, to określenie municiones mogło oznaczać obwarowania miast lokacyjnych. Mogło wieć to dotyczyć wspomnianych wyżej ośrodków.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Lato |
1340 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Fenczak A., W obliczu zmian geopolitycznych i ustrojowych (1340-1389), [w:] Dzieje Przemyśla, t. 2 (1340-1772), cz. 1- U schyłku średniowiecza, red. Kiryk F., Przemyśl 2003, s. 26-28.
Dosłowny zapis źródła:
[…] Kazimierz zdobył wtedy w pierwszej kolejności gród rzeszowski […].
Dostosowania do proponowanej rekonstrukcji faktów z lata 1340 r. wymaga jeszcze wiadomość z Rocznika Traski, według której Kazimierz wkraczając na Ruś burzył (destruens) obiekty obronne. Zauważyć przy tym trzeba, ze w odnośnej wiadomości jest mowa o dwu rodzajach fortyfikacji. Gdy pod pojęciem castella rozumieć należy grody, to określenie municiones mogło oznaczać obwarowania miast lokacyjnych. Mogło wieć to dotyczyć wspomnianych wyżej ośrodków. W Rzeszowie bowiem miasto na prawie niemieckim, otoczone zapewne własnymi obwarowaniami, było lokowane przed rokiem 1340.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1341 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Gawarecki H., O dawnym Lublinie. Szkice z przeszłości miasta, wydanie II przejrzane i uzupełnione, Lublin 1986, s. 16.
Dosłowny zapis źródła:
Podczas najazdu Tatarów w 1341 r. Lublin został w znacznj części spalony i splądrowany. W celu zabezpieczenia miasta od nieprzyjaciół Kazimierz Wielki polecił otoczyć je murami obronnymi.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Lato |
1345 |
0 |
0 |
lipiec |
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Rajman J., Pogranicze śląsko-małopolskie w średniowieczu, Kraków 1998, s. 237.
Dosłowny zapis źródła:
Kazimierz nie przyjął bitwy na Górnym Śląsku i wycofał się do Krakowa. 12 VII 1345 r. pod murami stolicy stanęły wojska Luksemburczyka. Czesi spalili Miechów, ale ponieśli dwie porażki na pograniczu śląsko-małopolskim, pod Lelowem i pod Pogonią koło Będzina.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1345 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Pęckowski Z., Ziemia miechowska. Zarys dziejów osadnictwa do końca XVIII wieku, Kraków 1992, s. 159.
Dosłowny zapis źródła:
Rozwój miasta hamowały wreszcie w znacznej mierze klęski żywiołowe — częste pożary, epidemie i wojny. Już wkrótce po lokacji miasta, w okresie walk Łokietka z Wacławem II o tron krakowski — kościół, klasztor, miasto i okoliczne się zostały zniszczone i splądrowane: […] w 1345 przez cofającego się spod Krakowa króla czeskiego Jana Luksemburskiego, który złupił kościół i skarbiec klasztorny, a miasto podpalił, […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1376 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Rutyna T., Wielowieś, zarys dziejów, Tarnobrzeg 1994, s. 18-19.
Dosłowny zapis źródła:
Okolice Sandomierza i ich puszczańska ludność, między innymi Wielowsi, doznała w roku 1376 olbrzymich zniszczeń podczas najazdu Litwinów i książąt ruskich. Doszczętnie zostały spustoszone i wyludnione miejscowości na Powiślu, do których zaliczała się Wielowieś, jak równeż miejscowości na Posaniu. Od zagłady uchronili się jedynie nieliczni mieszkańcy tych wsi, przebywający w tym czasie w puszczy.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1376 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Jaroszyński, W. Siedem wieków Grabowca, Lublin 1991, s. 12.
Dosłowny zapis źródła:
Po śmierci Kazimierza Wielkiego lennnik królewski w ziemi bełskiej i chełmskiej jerzy Narymuntowicz wraz z Kiejstutem i Lubartem spustoszyli w roku 1376 Lubelskie i część Małopolski.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1383 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Miasta powiatu dąbrowskiego w okresie przedrozbiorowym, [w:] Dąbrowa Tarnowska. Zarys dziejów miasta i powiatu, red. Kiryk F., Warszawa-Kraków 1974, s. 122.
Dosłowny zapis źródła:
Należał on [Spytek z Melsztyna] do zwolenników rządów andegaweńskich w kraju i przeciwników pretendujących do korony polskiej innych kandydatów, w tym i książąt pistowskich. Z tego też powodu w 1383 r. uchodzący z Małopolski Siemowit Mazowiecki spalił młodemu wojewodzie krakowskiemu jego miasto Książ Wielki.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1410 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Dzieje miasta w okresie staropolskim, [w:] Historia Starego Sącza od czasów najdawniejszych do 1939 r., red. Barycz H., Kraków 1979, s. 57, 65.
Dosłowny zapis źródła:
Sądzić można, że zauważony przez znającego dobrze Sądecczyznę Długosza upadek miasta daje się powiązać z klęską, jaka nań spadła w 1410 r., kiedy król Zygmunt Luksemburski demonstrujący sojusz z Krzyżakami wysłał przeciw Polsce oddział pod dowództwem Ścibora ze Ściborzyc. Wojsko zdołało przekroczyć południowe granice ziemi sądeckiej, spustoszyło szereg wsi oraz ograbiło, a następnie spaliło nie posiadający umocnień Stary Sącz.
[…] rola Starego Sącza, […] definitywnie skończyła się po pożarze miasta w 1410 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1410 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Barut J., Dawna ziemia biecka i jej stolica, [w:] Biecz. Studia historyczne, red. Kaleta R., Wrocław-Warszawa-Kraków 1963, s. 124-125.
Dosłowny zapis źródła:
Znane są nawet czeste zwolnienia szlachty z tego terenu od wypraw wojennych dla obowiązku bronienia właśnie południowiej granicy państwa. Wypadek taki miał miejsce, gdy w wojnie Polski z Krzyżakiami w r. 1410 król węgierski Zygmunt, stojąc po stronie Zakonu, napadł na Pogórze i spalił m.in. Stary Sącz.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1416 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Tokarczyk R., Gródki. Dzieje wsi roztoczańskiej, Lublin 2000, s. 47.
Dosłowny zapis źródła:
W 1416 r. kościół ten [w Czernięcinie] spalili Tatarzy, ale już w tym samym roku nową świątynię zbudował dziedzic Turobinowszczyzny — Dobrogost Świdwa.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1431 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Górak J., Miasta i miasteczka Zamojszczyzny, Zamość 1990, s. 44.
Dosłowny zapis źródła:
Po śmierci Witolda w 1430 roku zwrócone zostało książętom mazowieckim na co zareagował książę litewski Świdrygiełło dokonując zaboru ziemi chełmskiej i bełskiej. Władysław Jagiełło w 1431 roku w wyprawie przeciw Świdrygielle ziemie te wraz z Wołyniem przywrócił Polsce a zupełnie zniszczone Horodło przekazał w 1432 roku Kazimierzowi II księciu mazowieckiemu i bełskiemu. […] Pierwszy kościół parafialny, zapewne z 1394 roku, został zniszczony podczas walk w 1431 roku.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
1438 |
0 |
0 |
luty |
|
|
25 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Mostowik P., Z dziejów Księstwa Oświęcimskiego i Zatorskiego XII-XVI w., Toruń 2005, s. 106-107.
Dosłowny zapis źródła:
Ponieważ wypad na Węgry nie przynióśł spodziewanych efektów, pod koniec lutego 1438 r. Rytwiański skierował swoje wojska na Śląsk. W dniu 25 lutego 1438 r. nocnym szturmem zdobył Zator, następnie w marcu zajął i spalił Oświęcim.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Wiosna |
1438 |
0 |
0 |
marzec |
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Mostowik P., Z dziejów Księstwa Oświęcimskiego i Zatorskiego XII-XVI w., Toruń 2005, s. 106-107.
Dosłowny zapis źródła:
Ponieważ wypad na Węgry nie przynióśł spodziewanych efektów, pod koniec lutego 1438 r. Rytwiański skierował swoje wojska na Śląsk. W dniu 25 lutego 1438 r. nocnym szturmem zdobył Zator, następnie w marcu zajął i spalił Oświęcim.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1443 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 159.
Dosłowny zapis źródła:
Osławionym starostą Makowicy w latach 1443-1444 był Mikołaj z Dormanhaza, znany z napadu na Żmigród w roku 1443 […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1448 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 159.
Dosłowny zapis źródła:
W liście burgrabiego żmigrodzkiego, Macieja Mytarskiego, z 25 sierpnia 1445 roku czytamy o zawieszeniu na bramie miejskiej listu z pogróżkami przez chłopów, pochodzących z zamku Makowicy. W trzy lata potem Przybysław, dziedzic Żmigrodu donosił bardiowianom o wichrzeniach i napadach szlachcica polskiego — banity Piotra z Jaćmierza, syna niespokojnego pieniacza Fryderyka Jaćmierskiego, który na czele ludzi z zamku słwackiego Brzozowicy napadł na Żmigród i włości doń należace i straszliwie je spustoszył.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Jesień |
1452 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Mostowik P., Z dziejów Księstwa Oświęcimskiego i Zatorskiego XII-XVI w., Toruń 2005, s. 114.
Dosłowny zapis źródła:
Przeciwko barwałdzkiemu rozbójnikowi w 1451 r. poprowadził wyprawę podkomorzy krakowski Piotr Szafraniec. Książęta Jan i Przemysław mieli wspomóc Szafrańca kwotą 2.000 czerwonych złotych, a w zamian za to Polacy zgodzili się oszczędzić Księtswo Oświęcimskie. Niestety, była to kwota przerastająca możliwości płatnicze obu książąt. Dodatkowo jej zapłacenie uwłaczało ich książęcej godności, gdyż był to przecież rodzaj kontrybucji wojennej. Nie chcąc płacić, zebrali 900 konnych i pieszych i jesienią 1452 r. najechali w odwecie ziemię krakowską. Było to w czasie, gdy osadnicy uciekli z tychy terenów przed szerzącą się zarazą. Kupcom krakowskim wracającym z Wrocławia zabrali 13 wozów z towarami, spustoszyli dobra opactwa tynieckiego i podeszli pod kraków. Król w tym czasie przebywał na Litwie. Zachęceni sukcesem książęta próbowali zaatakować stolicę ale zostali odparci.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Jesień |
1452 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Studnicki G., Barwałd: zarys dziejów, Wadowice 1994, s. 41.
Dosłowny zapis źródła:
Jesienią 1452 r. do walk włączyli się książęta śląscy, Przemko Tosceński
i Janusz Oświęcimski, chociaż wcześniej obaj zawarli z Królestwem układy: pierw-
szy — wieczystego pokoju, drugi — zawieszenia broni. Na czele dziewięciuset najem-
nych rycerzy Przemko i Janusz napadli na ziemię krakowską. Panowała tam wte-
dy zaraza, wielu ze szlachty uciekło przed nią, a załoga zamku krakowskiego była
złożona chorobą. Łatwo więc było plądrować wsie i miasteczka nawet w pobliżu
Krakowa. Książęta — rozbójnicy m. in. zatrzymali kupcom krakowskim wracają-
cym z Wrocławia 13 wozów z towarami. W odwecie Piotr Szafraniec zajął twier-
dzę Malec pod Kętami i zmusił księstwa Oświęcimskie i Tosceńskie do płacenia
daniny. Książęta poprosili o pokój przyjmując — według Długosza — ohydne ukła-
dy : zwrócili złupione bogactwa, zapłacili okup 2000 czerwonych złotych i do-
datkowo 800 czerwonych złotych za wyrządzone szkody. Odzyskali za to Malec.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Jesień |
1457 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Studnicki G., Barwałd: zarys dziejów, Wadowice 1994, s. 41-42.
Dosłowny zapis źródła:
W kilka lat później (1457) dała o sobie znać pani na Barwałdzie — Włodkowa.
Pojawiła się wtedy w Księstwie Oświęcimskim zgraja rozmaitego rodzaju ludzi,
Czechów, Polaków i Ślązaków, którym w Prusach nie zapłacono żołdu, a których przywódcami byli Kawka, człowiek niskiego stanu, i Świeborowski, dwaj bracia,
już z dawna Królestwu Polskiemu niebezpieczne wrogi, z powodu niedoszłej należności, którą im Władysław, król Węgierski zapłacić przyrzekał (Długosz, t. IV,
s. 232). Ta gromada byłych najemnych żołnierzy nazywana Bracią obwarowała
się na górze koło Oświęcimia zwanej Żebraczą i poczęła roznosić po kraju,
a zwłaszcza ziemi Oświęcimskiej, łupiestwa, pożogi i rozmaite klęski (tamże).
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1459 |
1459 |
1460 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 161.
Dosłowny zapis źródła:
W tymże roku [1459] wiadomo o nowym napadzie zbójników zamku Makowicy na Żmigród, ponowionym i w roku następnym z tym, że objął wówczas także dalszą okolicę Żmigrodu;
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1462 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Śląskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Studnicki G., Barwałd: zarys dziejów, Wadowice 1994, s. 44.
Dosłowny zapis źródła:
Po tych walkach Borzywoj wyniósł się do swych węgierskich zamków, co
potwierdził Długosz relacjonując pod 1462 rokiem: Borzywój Skrzyński z zamku
Byczy i Włodek syn Włodka z zamku Letawy, z zgrają tysiąca ludzi nawykłych
do łotrostwa i grabieży, wtargnąwszy do Królestwa Polskiego, w ziemi Oświęcimskiej obrali sobie górę położeniem swojem warowną, między Wołkiem a Żarami,
nad rzeką Sołą, i spaliwszy miasto Żary, usypali sobie na niej warownię, którą
nazwali Bukowcem (Tamże, s. 328-329). Oblężeni przez Pieniążka i Komorow-
skiego poddali się 27 X 1462 r. warowawszy sobie tylko życie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1132 |
1135 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
|
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Włodarczyk W., Dzieje Wilkowa i okolic (przegląd najważniejszych wydarzeń), Wilków 1998, s. 13.
Dosłowny zapis źródła:
Najazdy Węgrów i Rusinów na Małopolskę (zniszczyli Wiślicę jeden z ważniejszych grodów małopolskich) zmusiły Bolesława Krzywoustego do wzmożonej akcji osiedleńczej i chrystianizacyjnej ziem obecnej kielecczyzny i lubelszczyzny.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Jesień |
0 |
1240 |
1241 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów miast, zabytków i pamiątek w pińczowskiem, skalbmierskiem i wiślickiem, [reprint z 1927 r.] Kielce 2000, s. 382.
Dosłowny zapis źródła:
W 1240 r. Tatarzy w zimie przeszli Wisłę po lodzie """"Sędomirza przez moc dobyli, klasztor pokrzywnicki wyłupili, niezliczną moc ludu do tych miast zbiegłego """"wspólnie z mnichami do szczętu pobili, postępując zaś dalej przez Wiślicę, krom wszelkiego oporu aż do Skarmierza przeszli"""" […] Ztamtąd tedy na początku Wielkiego Postu nabrawszy rozlicznych korzyści, a ludzi rozmaitych lat i płci obojej w troki nawiązanych na kształt bydła pędząc przed sobą odwracali"""" […] (Kromer VIII. 420). Zatem spod Skalbmierza dzicz tatarska uczyniła odwrót."""""""" 1240 r. Tatarzy w zimie przeszli Wisłę po lodzie """"Sędomirza przez moc dobyli, klasztor pokrzywnicki wyłupili, niezliczną moc ludu do tych miast zbiegłego """"wspólnie z mnichami do szczętu pobili, postępując zaś dalej przez Wiślicę, krom wszelkiego oporu aż do Skarmierza przeszli"""" […] Ztamtąd tedy na początku Wielkiego Postu nabrawszy rozlicznych korzyści, a ludzi rozmaitych lat i płci obojej w troki nawiązanych na kształt bydła pędząc przed sobą odwracali"""" […] (Kromer VIII. 420). Zat""""""""1240 r. Tatarzy w zimie przeszli Wisłę po lodzie """"Sędomirza przez moc dobyli, klasztor pokrzywnicki wyłupili, niezliczną moc ludu do tych miast zbiegłego """"wspólnie z mnichami do szczętu pobili, postępując zaś dalej przez Wiślicę, krom wszelkiego oporu aż do Skarmierza przeszli"""" […] Ztamtąd tedy na początku Wielkiego Postu nabrawszy rozlicznych korzyści, a ludzi rozmaitych lat i płci obojej w troki nawiązanych na kształt bydła pędząc""""""""240 r. Tatarzy w zimie przeszli Wisłę po lodzie """"Sędomirza przez moc dobyli, klasztor pokrzywnicki wyłupili, niezliczną moc ludu do tych miast zbiegłego """"wspólnie z mnichami do szczętu pobili, postępując zaś dalej przez Wiślicę, krom wszelkiego oporu aż do Skarmierza przeszli"""" […] Ztamtąd tedy na początku Wielkiego Postu nabrawszy rozlicznych korzyści, a ludzi rozmaitych lat i płci o""""""""40 r. Tatarzy w zimie przeszli Wisłę po lodzie """"Sędomirza przez moc dobyli, klasztor pokrzywnicki wyłupili, niezliczną moc ludu do tych miast zbiegłego """"wspólnie z mnichami do szczętu pobili, postępując zaś dalej przez Wiślicę, krom wszelkiego oporu aż do Skarmierza przeszli"""" […] Ztamtąd tedy na początku Wielkiego Postu nabrawszy rozli""""""""0 r. Tatarzy w zimie przeszli Wisłę po lodzie """"Sędomirza przez moc dobyli, klasztor pokrzywnicki wyłupili, niezliczną moc ludu do tych miast zbiegłego """"wspólnie z mnichami do szczętu pobili, postępując zaś dalej przez Wiślicę, krom wszelkiego oporu aż do Skarmierza przeszli"""" […] Ztamtąd t"""""""" r. Tatarzy w zimie przeszli Wisłę po lodzie """"Sędomirza przez moc dobyli, klasztor pokrzywnicki wyłupili, niezliczną moc ludu do tych miast zbiegłego """"wspólnie z mnichami do szczętu pobili, postępując zaś dalej przez Wiślicę, krom wszelkiego """"""""r. Tatarzy w zimie przeszli Wisłę po lodzie """"Sędomirza przez moc dobyli, klasztor pokrzywnicki wyłupili, niezliczną moc ludu do tych miast zbiegłego """"wspólnie z mnichami do szczętu pobili, postępu"""""""". Tatarzy w zimie przeszli Wisłę po lodzie """"Sędomirza przez moc dobyli, klasztor pokrzywnicki wyłupili, niezliczną moc ludu do tych miast zbiegłego """"ws"""""""" Tatarzy w zimie przeszli Wisłę po lodzie """"Sędomirza przez moc dobyli, klasztor pokrzywnicki wyłupili, niez""""""""Tatarzy w zimie przeszli Wisłę po lodzie """"Sędomirza przez moc do""""""""atarzy w zimie przeszl
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1240 |
1241 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
|
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Włodarczyk W., Dzieje Wilkowa i okolic (przegląd najważniejszych wydarzeń), Wilków 1998, s. 16.
Dosłowny zapis źródła:
1240/41, 1259/60, 1287/88 — najazdy Tatarów na Polskę zniszczyły znacznie — zwaszcza drugi — Małopolskę i lubelszczyznę.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1243 |
1244 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 124, 127.
Dosłowny zapis źródła:
Kniaź Daniel oblega Lublin, jego brat Wasylko pustoszy południową Lubelszczyznę biorąc wielu jeńców.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Ślawski T., Biecz i dawne ziemia biecka, [w:] Nad rzeką Ropą, t. 1, Z dziejów Biecza, Gorlic i okolicy, Kraków 1962, s. 78.
Dosłowny zapis źródła:
Nie bez znaczenia dla tutejszego regionu był fakt, że przez Ziemię Biecką przeciągały wojska tatarskie w latach 1259/60.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Zima |
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Żmijewski L., Parszów i okolice. Z dziejów powiatu starachowickiego, Starachowice 2000, s. 7.
Dosłowny zapis źródła:
Zimą 1259/1260 roku Małopolskę najechały wojska tatarsko-ruskie, które spustoszyły wiele miast i wsi. Zniszczone zostały: Wąchock, Iłża, Święty Krzyż oraz osady należące do biskupstwa karkowskiego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 165.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1262, po kolejnym najeździe tatarskim, który spowodował zniszczenie miasta i wymordowanie części jego mieszkańców […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Hadamik Cz., Kalina D., Traczyński E., Dzieje i Zabytki Małych Ojczyzn. Miasto i gmina Małogoszcz, red. Mironowski R., Kielce 2006, s. 32.
Dosłowny zapis źródła:
Dopiero w drugiej połowie XIII wieku słyszymy o Łagiewnikach. Przywilej dla tej wsi, zniszczonej najazdem tatarskim, wystawił w 1275 roku książę Władysław Wstydliwy. Z dokumentu tego dowiadujemy się, że leżała ona w kasztelanii małogoskiej, […]. Między innymi na gruntach Łagiewnik lokowano w pierwszej ćwierci XIV wieku miasto królewskie Chęciny.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 54.
Dosłowny zapis źródła:
[…] zabiegi w kierunku przeniesienia Kielc na prawo niemieckie datują się od pierwszej połowy XIII w. Wolno przypuścić, że owe lokacje były procesem długotrwałym i przerywanym, gdyż w 1244 r. dotknęła dwór biskupi w Kielcach, a z pewnością i całą miejscowość, najazd Konrada Mazowieckiego, a nie ominęły Kielc też najazdy tatarskie w XIII w.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
0 |
1287 |
1288 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Ślawski T., Biecz i dawne ziemia biecka, [w:] Nad rzeką Ropą, t. 1, Z dziejów Biecza, Gorlic i okolicy, Kraków 1962, s. 78.
Dosłowny zapis źródła:
Nie bez znaczenia dla tutejszego regionu był fakt, że przez Ziemię Biecką przeciągały wojska tatarskie w latach 1259/60 i 1287/8.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1295 |
1296 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 34.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1295 pod Chmielnik dotarł najazd Litwinów, którzy powtórzyli go w roku następnym i tu ponieśli klęskę.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1300 |
1305 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów miast, zabytków i pamiątek w pińczowskiem, skalbmierskiem i wiślickiem, [reprint z 1927 r.] Kielce 2000, s. 382.
Dosłowny zapis źródła:
Na początku XIV w. podczas walk o tron krakowski króla Władysława Łokietka z Czechami, zbirowie bpa Muskaty rabowali ziemie Krakowską i Sandomierską. Usadowili się i obwarowali w inkastelacji skalbmierskiej (także w Kielcach i Wawrzeńcach) miasta zaś Skalbmierz, Miechów i in. Zostały zrabowane.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1433 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Dzieje powiatu myślenickiego w okresie przedrozbiorowym, [w:] Monografia powiatu myślenickiego, t. 1, Historia, red. Reinfuss R., Kraków 1970, s. 115.
Dosłowny zapis źródła:
O jednym z takich napadów na ludność ziemi myślenickiej podaje J. Długosz wiadomość już pod rokiem 1433. Nastąpił on w związku z przemarszem ze Śląska na Słowację oddziału taborytów czeskich pod wodzą Biedrzycha, który porzucił karierę księdza, przeszedł na husytyzm i włączył się do walki z jego wrogami. Celem tego przemarszu było wkroczenie do prowincji sowackich i oslabbienie obronności tej części ówczesnych Węgier w czasie wyjazdu króla węgierskiego, Zygmunta Luksemburskiego, do Rzymu po koronę cesarską. Po drodze oddział Biedrzycha wtargnął do Myślenic i innych miast pogranicza polsko-węgierskiego, dokonując — zdaniem J. Długosza — licznych gwałtów i grabieży.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1447 |
1270 |
1369 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Rozwój urbanizacji Małopolski XIII-XVI w., Województwo krakowskie (powiaty południowe), Kraków 1985, s. 230.
Dosłowny zapis źródła:
Dawność osady, parafii oraz fakt zlokalizowania tu przed 1325 r. ośrodka dekanatu wskazuje na ścisły związek G. z niedalekim Grodziskiem, określanym w 1270 r., jako castrum Cyrich, a zniszczonym później w nieznanych nam okolicznościach; w 1369 r. bowiem słyszymy już o ruinach tego zamczyska: castri desolati dicti Grodzisko, zaś dokument z 1408 r. nazywa go: castrum desertum, dictum Nira.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1455 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów, miast, zabytków i pamiątek w olkuskiem, [reprint z 1933 r.] Kielce 2000, s. 195.
Dosłowny zapis źródła:
W 1455 r. Morawianie napadają Olkusz, łupią miasto i zabierają 80 koni, które używano przy kieratach, odprowadzających wodę z kopalń.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1457 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Dzieje powiatu myślenickiego w okresie przedrozbiorowym, [w:] Monografia powiatu myślenickiego, t. 1, Historia, red. Reinfuss R., Kraków 1970, s. 116-117.
Dosłowny zapis źródła:
Inny i bardziej jeszcze niszczący najazd nie opłaconego i szukającego rekompensaty w gwałtach i grabieżach zaciężnego żołnierza nastąpił na ziemię myślenicką i same Myślenice w 1457 r. Dokonały go wracające z wojny pruskiej oddziały """"braci"""" husyckich, składające się z żołnierzy czeskich, polskich i in. Pod dwództwem Kawki i Świeborowskiego. Byli wśród nich jeszcze żołnierze Władysława Warneńczyka, których król ten nie zdążył już wypłacić, którym tymczasem narosły pretensje o żołd do Kazimierza Jagiellończyka za nowe służby. Oni właśnie w 1457 r. obsadzili górę Żebraczą koło Oświęcimia, skąd — wzmocniwszy się nowymi rotami zaciężnych — rozpoczęli niszczące najazdy na tarytoria południowej części ziemi krakowskiej. Wkrotce zajęli Myślenice i obsadzili górę Wapienną koło Dobczyc, terroryzując ludność powiatu oświęcimskiego i szczyrzyckiego oraz zapuszczając się w najbliższe okolice Krakowa. Niedługo potem bezkarność ich czynów i nadzieja na łupy ściągnęły ku tym oddziałom także Janusza, księcia oświęcimskiego, który tą drogą dążył do odzyskania księstwa oświęcimskiego, niedawno sprzedanego królowi polskiemu.
[…]
Wypadki oświęcimskie nie polepszyły oczywiście sytuacji ani w okolicach Myślenic, ani Dobczyc, gdzie niepodzielnie rządzili """"bracia"""", kontrolujący też szlak węgierski. Tymczasem pospolite ruszenie szlachty krakowskiej, sandomierskiej i lubelskiej zbierało się leniwie, a kiedy już się w końcu skompletowało, równie ślimaczym krokiem, objadając po drodze wsie królewskie, duchowne i niekiedy prywatne, podeszlo pod Myślenice. […] Rzecz bardzo dziwna i niezrozumiała nawet dla współczesnych, ale nieprzyjaciel zdołał długo się utrzymać w swoich naprędce skleconych okopach, a wojsko szlacheckie, zamiast atakować, oddawało się szemraniu i podejrzeniom o zdradę, rabując tymczasem żywność i paszę dla wielu tysięcy ludzi i koni. Straciwszy 40 ludzi, nieudolni dowódcy pospolitego ruszenia dali sygnał do odwrotu i """"odstąpili wreszcie bez żadnej istotnej przyczyny od oblężenia […] Była to rzecz prawie śmiechu godna i sromotna, że wojsko tak liczne i potężne więcej czasu strawiło na lupiestwach i plądrowaniu własnej ziemi niż na dobywaniu jednej lichej mieściny"""". Oczywiście w zmienionej i korzystnej dla siebie sytuacji """"bracia"""", upominając się w czasie oblęzenia Myślenic tylko o swój dług, obecnie zwiększyli swoje żądania i rozpoczęli niemal już prawdziwą wojnę z Polską. […] Warto zaznaczyć, że w czasie oblężenia Myślenic w 1457 r. oblężeni rozebrali kościół w celu uzyskania kamieni i cegieł dla obrony,[…].""""""""nny i bardziej jeszcze niszczący najazd nie opłaconego i szukającego rekompensaty w gwałtach i grabieżach zaciężnego żołnierza nastąpił na ziemię myślenicką i same Myślenice w 1457 r. Dokonały go wracające z wojny pruskiej oddziały """"braci"""" husyckich, składające się z żołnierzy czeskich, polskich i in. Pod dwództwem Kawki i Świeborowskiego. Byli wśród nich jeszcze żołnierze Władysława Warneńczyka, których król ten nie zdążył już wypłacić, którym tymczasem narosły pretensje o żołd do Kazimierza Jagiellończyka za nowe służby. Oni właśnie w 1457 r. obsadzili górę Żebraczą koło Oświęcimia, skąd — wzmocniwszy się nowymi rotami zaciężnych — rozpoczęli niszczące najazdy na tarytoria południowej części ziemi krakowskiej. Wkrotce zajęli Myślenice i obsadzili górę Wapienną koło Dobczyc, terroryzując ludność powiatu oświęcimskiego i szczyrzyckiego oraz zapuszczając się w najbliższe okolice Krakowa. Niedługo potem bezkarność ich czynów i nadzieja na łupy ściągnęły ku tym oddziałom także Janusza, księcia oświęcimskiego, który tą drogą dążył do odzyskania księstwa oświęcimskiego, niedawno sprzedanego królowi polskiemu.
[…]
Wypadki oświęcimskie nie polepszyły oczywiście sytuacji ani w okolicach Myślenic, ani Dobczyc, gdzie niepodzielnie rządzili """"bracia"""", kontrolujący też szlak węgierski. Tymczasem pospolite ruszenie szlachty krakowskiej, sandomierskiej i lubelskiej zbierało się leniwie, a kiedy już się w końcu skompletowało, równie ślimaczym krokiem, objadając po drodze wsie królewskie, duchowne i niekiedy prywatne, podeszlo pod Myślenice. […] Rzecz bardzo dziwna i niezrozumiała nawet dla współczesnych, ale nieprzyjaciel zdołał długo się utrzymać w swoich naprędce skleconych okopach, a wojsko szlacheckie, zamiast atakować, oddawało się szemraniu i podejrzeniom o zdradę, rabując tymczasem żywność i paszę dla wielu tysięcy ludzi i koni. Straciwszy 40 ludzi, nieudolni dowódcy pospolitego ruszenia dali sygnał do odwrotu i """"odstąpili wreszcie bez żadnej istotnej przyczyny od oblężenia […] Była to rzecz prawie śmiechu godna i sromotna, że wojsko tak liczne i potężne więcej czasu strawiło na lupiestwach i plądrowaniu własnej ziemi niż na dobywaniu jednej lichej mieściny"""". Oczywiście w zmienionej i korzystnej dla siebie sytuacji """"bracia"""", upominając się w czasie oblęzenia Myślenic tylko o""""""""ny i bardziej jeszcze niszczący najazd nie opłaconego i szukającego rekompensaty w gwałtach i grabieżach zaciężnego żołnierza nastąpił na ziemię myślenicką i same Myślenice w 1457 r. Dokonały go wracające z wojny pruskiej oddziały """"braci"""" husyckich, składające się z żołnierzy czeskich, polskich i in. Pod dwództwem Kawki i Świeborowskiego. Byli wśród nich jeszcze żołnierze Władysława Warneńczyka, których król ten nie zdążył już wypłacić, którym tymczasem narosły pretensje o żołd do Kazimierza Jagiellończyka za nowe służby. Oni właśnie w 1457 r. obsadzili górę Żebraczą koło Oświęcimia, skąd — wzmocniwszy się nowymi rotami zaciężnych — rozpoczęli niszczące najazdy na tarytoria południowej części ziemi krakowskiej. Wkrotce zajęli Myślenice i obsadzili górę Wapienną koło Dobczyc, terroryzując ludność powiatu oświęcimskiego i szczyrzyckiego oraz zapuszczając się w najbliższe okolice Krakowa. Niedługo potem bezkarność ich czynów i nadzieja na łupy ściągnęły ku tym oddziałom także Janusza, księcia oświęcimskiego, który tą drogą dążył do odzyskania księstwa oświęcimskiego, niedawno sprzedanego królowi polskiemu.
[…]
Wypadki oświęcimskie nie polepszyły oczywiście sytuacji ani w okolicach Myślenic, ani Dobczyc, gdzie niepodzielnie rządzili """"bracia"""", kontrolujący też szlak węgierski. Tymczasem pospolite ruszenie szlachty krakowskiej, sandomierskiej i lubelskiej zbierało się leniwie, a kiedy już się w końcu skompletowało, równie ślimaczym krokiem, objadając po drodze wsie królewskie, duchowne i niekiedy prywatne, podeszlo pod Myślenice. […] Rzecz bardzo dziwna i niezrozumiała nawet dla współczesnych, ale nieprzyjaciel zdołał długo się utrzymać w swoich naprędce skleconych okopach, a wojsko szlacheckie, zamiast atakować, oddawało się szemraniu i podejrzeniom o zdradę, rabując tymczasem żywność i paszę dla wielu tysięcy ludzi i koni. Straciwszy 40 ludzi, nieudolni dowódcy pospolitego ruszenia dali sygnał do odwrotu i """"odstąpili wreszcie bez żadnej istotnej przyczyny od oblężenia […] Była to rzecz prawie śmiechu godna i sromotna, że wojsko tak liczne i """"""""y i bardziej jeszcze niszczący najazd nie opłaconego i szukającego rekompensaty w gwałtach i grabieżach zaciężnego żołnierza nastąpił na ziemię myślenicką i same Myślenice w 1457 r. Dokonały go wracające z wojny pruskiej oddziały """"braci"""" husyckich, składające się z żołnierzy czeskich, polskich i in. Pod dwództwem Kawki i Świeborowskiego. Byli wśród nich jeszcze żołnierze Władysława Warneńczyka, których król ten nie zdążył już wypłacić, którym tymczasem narosły pretensje o żołd do Kazimierza Jagiellończyka za nowe służby. Oni właśnie w 1457 r. obsadzili górę Żebraczą koło Oświęcimia, skąd — wzmocniwszy się nowymi rotami zaciężnych — rozpoczęli niszczące najazdy na tarytoria południowej części ziemi krakowskiej. Wkrotce zajęli Myślenice i obsadzili górę Wapienną koło Dobczyc, terroryzując ludność powiatu oświęcimskiego i szczyrzyckiego oraz zapuszczając się w najbliższe okolice Krakowa. Niedługo potem bezkarność ich czynów i nadzieja na łupy ściągnęły ku tym oddziałom także Janusza, księcia oświęcimskiego, który tą drogą dążył do odzyskania księstwa oświęcimskiego, niedawno sprzedanego królowi polskiemu.
[…]
Wypadki oświęcimskie nie polepszyły oczywiście sytuacji ani w okolicach Myślenic, ani Dobczyc, gdzie niepodzielnie rządzili """"bracia"""", kontrolujący też szlak węgierski. Tymczasem pospolite ruszenie szlachty krakowskiej, sandomierskiej i lubelskiej zbierało się leniwie, a kiedy już się w końcu skompletowało, równie ślimaczym krokiem, objadając po drodze wsie królewskie, duchowne i niekiedy prywatne, podeszlo pod Myślenice. […] Rzecz bardzo dziwna i niezrozumiała nawet dla współczesnych, ale nieprzyjaciel zdołał długo się utrzymać w swoich naprędce skleconych okopach, a wojsko szlacheckie, zamiast atakować, oddawało się szemraniu i podejrzeniom o zdradę, rabując tymczasem żywność i paszę dla wielu tysięcy ludzi"""""""" i bardziej jeszcze niszczący najazd nie opłaconego i szukającego rekompensaty w gwałtach i grabieżach zaciężnego żołnierza nastąpił na ziemię myślenicką i same Myślenice w 1457 r. Dokonały go wracające z wojny pruskiej oddziały """"braci"""" husyckich, składające się z żołnierzy czeskich, polskich i in. Pod dwództwem Kawki i Świeborowskiego. Byli wśród nich jeszcze żołnierze Władysława Warneńczyka, których król ten nie zdążył już wypłacić, którym tymczasem narosły pretensje o żołd do Kazimierza Jagiellończyka za nowe służby. Oni właśnie w 1457 r. obsadzili górę Żebraczą koło Oświęcimia, skąd — wzmocniwszy się nowymi rotami zaciężnych — rozpoczęli niszczące najazdy na tarytoria południowej części ziemi krakowskiej. Wkrotce zajęli Myślenice i obsadzili górę Wapienną koło Dobczyc, terroryzując ludność powiatu oświęcimskiego i szczyrzyckiego oraz zapuszczając się w najbliższe okolice Krakowa. Niedługo potem bezkarność ich czynów i nadzieja na łupy ściągnęły ku tym oddziałom także Janusza, księcia oświęcimskiego, który tą drogą dążył do odzyskania księstwa oświęcimskiego, niedawno sprzedanego królowi polskiemu.
[…]
Wypadki oświęcimskie nie polepszyły oczywiście sytuacji ani w okolicach Myślenic, ani Dobczyc, gdzie niepodzielnie rządzili """"bracia"""", kontrolujący też szlak węgierski. Tymczasem pospolite ruszenie szlachty krakowskiej, sandomierskiej i lubelskiej zbierało się leniwie, a kiedy już się w końcu skompletowało, równie ślimaczym krokiem, objadając po drodze wsie królewskie, duchowne i niekiedy prywatne, podeszlo pod Myślenice. […] Rzecz bardzo dziwna i niezrozumiała nawet dla współczesnyc""""""""i bardziej jeszcze niszczący najazd nie opłaconego i szukającego rekompensaty w gwałtach i grabieżach zaciężnego żołnierza nastąpił na ziemię myślenicką i same Myślenice w 1457 r. Dokonały go wracające z wojny pruskiej oddziały """"braci"""" husyckich, składające się z żołnierzy czeskich, polskich i in. Pod dwództwem Kawki i Świeborowskiego. Byli wśród nich jeszcze żołnierze Władysława Warneńczyka, których król ten nie zdążył już wypłacić, którym tymczasem narosły pretensje o żołd do Kazimierza Jagiellończyka za nowe służby. Oni właśnie w 1457 r. obsadzili górę Żebraczą koło Oświęcimia, skąd — wzmocniwszy się nowymi rotami zaciężnych — rozpoczęli niszczące najazdy na tarytoria południowej części ziemi krakowskiej. Wkrotce zajęli Myślenice i obsadzili górę Wapienną koło Dobczyc, terroryzując ludność powiatu oświęcimskiego i szczyrzyckiego oraz zapuszczając się w najbliższe okolice Krakowa. Niedługo potem bezkarność ich czynów i nadzieja na łupy ściągnęły ku tym oddziałom także Janusza, księcia oświęcimskiego, który tą drogą dążył do odzyskania księstwa oświęcimskiego, niedawno sprzedanego królowi polskiemu.
[…]
Wypadki oświęcimskie nie polepszyły oczywiście sytuacji ani w okolicach Myślenic, ani Dobczyc, gdzie niepodzielnie rządzili """"bracia"""", kontrolujący też szlak węgierski. Tymczasem pospolite ruszenie szlachty krakowskiej, sandomierskiej i lubelskiej zbierało si"""""""" bardziej jeszcze niszczący najazd nie opłaconego i szukającego rekompensaty w gwałtach i grabieżach zaciężnego żołnierza nastąpił na ziemię myślenicką i same Myślenice w 1457 r. Dokonały go wracające z wojny pruskiej oddziały """"braci"""" husyckich, składające się z żołnierzy czeskich, polskich i in. Pod dwództwem Kawki i Świeborowskiego. Byli wśród nich jeszcze żołnierze Władysława Warneńczyka, których król ten nie zdążył już wypłacić, którym tymczasem narosły pretensje o żołd do Kazimierza Jagiellończyka za nowe służby. Oni właśnie w 1457 r. obsadzili górę Żebraczą koło Oświęcimia, skąd — wzmocniwszy się nowymi rotami zaciężnych — rozpoczęli niszczące najazdy na tarytoria południowej części ziemi krakowskiej. Wkrotce zajęli Myślenice i obsadzili górę Wapienną koło Dobczyc, terroryzując ludność powiatu oświęcimskiego i szczyrzyckiego oraz zapuszczając się w najbliższe okolice Krakowa. Niedługo potem bezkarność ich czynów i nadzieja na łupy ściągnęły ku tym oddziałom także Janusza, księcia oświęcimskiego, który tą drogą dążył do odzyskania księstwa oświęcimskiego, niedawno sprzedanego królowi polskiemu.
[…]
Wypadki oświęcimskie nie polep""""""""bardziej jeszcze niszczący najazd nie opłaconego i szukającego rekompensaty w gwałtach i grabieżach zaciężnego żołnierza nastąpił na ziemię myślenicką i same Myślenice w 1457 r. Dokonały go wracające z wojny pruskiej oddziały """"braci"""" husyckich, składające się z żołnierzy czeskich, polskich i in. Pod dwództwem Kawki i Świeborowskiego. Byli wśród nich jeszcze żołnierze Władysława Warneńczyka, których król ten nie zdążył już wypłacić, którym tymczasem narosły pretensje o żołd do Kazimierza Jagiellończyka za nowe służby. Oni właśnie w 1457 r. obsadzili górę Żebraczą koło Oświęcimia, skąd — wzmocniwszy się nowymi rotami zaciężnych — rozpoczęli niszczące najazdy na tarytoria południowej części ziemi krakowskiej. Wkrotce zajęli Myślenice i obsadzili górę Wapienną koło Dobczyc, terroryzując ludność powiatu oświęcimskiego i szczyrzyckiego oraz zapuszczając się w najbliższe okolice Krakowa. Niedługo potem bezkarność ich cz""""""""ardziej jeszcze niszczący najazd nie opłaconego i szukającego rekompensaty w gwałtach i grabieżach zaciężnego żołnierza nastąpił na ziemię myślenicką i same Myślenice w 1457 r. Dokonały go wracające z wojny pruskiej oddziały """"braci"""" husyckich, składające się z żołnierzy czeskich, polskich i in. Pod dwództwem Kawki i Świeborowskiego. Byli wśród nich jeszcze żołnierze Władysława Warneńczyka, których król ten nie zdążył już wypłacić, którym tymczasem narosły pretensje o żołd do Kazimierza Jagiellończyka za nowe służby. Oni właśnie w 1457 r. obsadzili górę Żebraczą koło Oświęcimia, skąd — wzmocniwszy się nowymi rotami zaciężnych — rozpoczęli niszczące najazdy na tarytoria południowej części zie""""""""rdziej jeszcze niszczący najazd nie opłaconego i szukającego rekompensaty w gwałtach i grabieżach zaciężnego żołnierza nastąpił na ziemię myślenicką i same Myślenice w 1457 r. Dokonały go wracające z wojny pruskiej oddziały """"braci"""" husyckich, składające się z żołnierzy czeskich, polskich i in. Pod dwództwem Kawki i Świeborowskiego. Byli wśród nich jeszcze żołnierze Władysława Warneńczyka, których król ten nie zdążył już wypłacić, którym tymczasem narosły pretensje o żo""""""""dziej jeszcze niszczący najazd nie opłaconego i szukającego rekompensaty w gwałtach i grabieżach zaciężnego żołnierza nastąpił na ziemię myślenicką i same Myślenice w 1457 r. Dokonały go wracające z wojny pruskiej oddziały """"braci"""" husyckich, składa""""""""ziej jeszcze niszczący n
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1458 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Dzieje powiatu myślenickiego w okresie przedrozbiorowym, [w:] Monografia powiatu myślenickiego, t. 1, Historia, red. Reinfuss R., Kraków 1970, s. 117.
Dosłowny zapis źródła:
Zdaje się jednak, że w 1457 r. owi zaciężni opuścili Myślenice, cofnąwszy się do swych punktów obozowych na Górze Żebraczej i Wapiennej w oczekiwaniu na sejm w Nowym Korczynie, który miał uchwalić wypłacenie im zaległego żołdu. Kiedy to jednak nie nastąpiło, """"bracia"""" opuścili swe leże i z początkiem 1458 r. najechali Myślenice, które złupili i spalili, ustepując w góty przed nadciągającą nadworną krolewską jazdą.""""""""daje się jednak, że w 1457 r. owi zaciężni opuścili Myślenice, cofnąwszy się do swych punktów obozowych na Górze Żebraczej i Wapiennej w oczekiwaniu na sejm
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1467 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kowalski W., Staśko J., Dobczyce. Przeszłość i teraźniejszość, Kraków 1969, s. 49-50.
Dosłowny zapis źródła:
W r. 1467 oddział niepłatnych żołnierzy osiedlił się na Gorze wapiennej we wsi Burletka (3 km od Dobczyc) i założył sobie tu warownię, skąd napadał na wioski i na kupców przejeżdżających drogą węgierską. Żołnierze ci zwani przez miejscową ludność """"Braćmi-Żebrakami"""" małymi grupami zapuszczali się w różnych kierunkach, to w stronę Szczyrzyca, grabiąc tamtejsze klasztorne majątki, to w stronę Wieliczki i Krakowa, rabując wozy kupieckie i zabierając je do swojej kryjówki. W końcu odwarzyli się na krok poważniejszy, uderzając podstępnie i zdradziecko na zamek dobczycki. Załoga królewska była za słaba by stawić stanowczy opór i poddała się.
Kazimierz Jagiellończyk wysłał z Krakowa silny oddział swego wojska, aby pokonać buntowników. Ci opanowali również stare miasto i zamknęli się w kościele, gdzie zostali oblężeni. Bronili się zażarcie, ciskając kamieniami na oblegających ale zostali pobici. Druga część """"Braci-Żebraków"""" walczyła na zamku dobczyckim do ostatniego żołnierza. Po zdobyciu zamku wojska królewskie w pościgu za niedobitkami doszły do warowni na Górze Wapiennej w Burletce, opanowały ja i zburzyły, mordując bez litości resztki buntowników."""""""" r. 1467 oddział niepłatnych żołnierzy osiedlił się na Gorze wapiennej we wsi Burletka (3 km od Dobczyc) i założył sobie tu warownię, skąd napadał na wioski i na kupców przejeżdżających drogą węgierską. Żołnierze ci zwani przez miejscową ludność """"Braćmi-Żebrakami"""" małymi grupami zapuszczali się w różnych kierunkach, to w stronę Szczyrzyca, grabiąc tamtejsze klasztorne majątki, to w stronę Wieliczki i Krakowa, rabując wozy kupieckie i zabierając je do swojej kryjówki. W końcu odwarzyli się na krok poważniejszy, uderzając podstępnie i zdradziecko na zamek dobczycki. Załoga królewska była za słaba by stawić stanowczy opór i poddała się.
Kazimierz Jagiellończyk wysłał z Krakowa silny oddział swego wojska, aby pokonać buntowników. Ci opanowali również stare miasto i zamknęli się w kościele, gdzie zostali oblężeni. Bronili się zażarcie, ciskając kamieniami na oblegających ale zostali pobici. Druga część """"""""""""r. 1467 oddział niepłatnych żołnierzy osiedlił się na Gorze wapiennej we wsi Burletka (3 km od Dobczyc) i założył sobie tu warownię, skąd napadał na wioski i na kupców przejeżdżających drogą węgierską. Żołnierze ci zwani przez miejscową ludność """"Braćmi-Żebrakami"""" małymi grupami zapuszczali się w różnych kierunkach, to w stronę Szczyrzyca, grabiąc tamtejsze klasztorne majątki, to w stronę Wieliczki i Krakowa, rabując wozy kupieckie i zabierając je do swojej kryjówki. W końcu odwarzyli się na krok poważniejszy, uderzając podstępnie i zdradziecko na zamek dobczycki. Załoga królewska była za słaba by stawić stanowczy opór i poddała się.
Kazimierz Jagiellończyk """""""". 1467 oddział niepłatnych żołnierzy osiedlił się na Gorze wapiennej we wsi Burletka (3 km od Dobczyc) i założył sobie tu warownię, skąd napadał na wioski i na kupców przejeżdżających drogą węgierską. Żołnierze ci zwani przez miejscową ludność """"Braćmi-Żebrakami"""" małymi grupami zapuszczali się w różnych kierunkach, to w stronę Szczyrzyca, grabiąc tamtejsze klasztorne majątki, to w stronę Wieliczki i Krakowa, rabując w"""""""" 1467 oddział niepłatnych żołnierzy osiedlił się na Gorze wapiennej we wsi Burletka (3 km od Dobczyc) i założył sobie tu warownię, skąd napadał na wioski i na kupców przejeżdż
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1473 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Szetela T., Dzieje Dobrzechowa. Opowieść o rodzinnej wsi, Rzeszów-Dobrzechów 2003, s. 69-70.
Dosłowny zapis źródła:
Zwolnienie Dobrzechowa wraz z innymi posiadłościami cystersów koprzywnickich w 1474 r. przez Kazimierza Jagiellończyka na 3 lata od danin i podwód na rzecz króla pozwala przypuszczać, że podczas wojny w 1473 r., prowadzonej z królem węgierskim Maciejem Korwinem z powodu zatargu o tron czeski, Węgrzy pustosząc Podkarpacie, docierali aż e te strony, niszcząc niedaleki Frysztak
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1473 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Szetela T., Dzieje Dobrzechowa. Opowieść o rodzinnej wsi, Rzeszów-Dobrzechów 2003, s. 69-70.
Dosłowny zapis źródła:
Zwolnienie Dobrzechowa wraz z innymi posiadłościami cystersów koprzywnickich w 1474 r. przez Kazimierza Jagiellończyka na 3 lata od danin i podwód na rzecz króla pozwala przypuszczać, że podczas wojny w 1473 r., prowadzonej z królem węgierskim Maciejem Korwinem z powodu zatargu o tron czeski, Węgrzy pustosząc Podkarpacie, docierali aż e te strony, niszcząc niedaleki Frysztak
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 161.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1474 znany już Tomasz Tharczay z Lipian na czele wojska węgierskiego najechał na południowe ziemei polskie. Podstępnie zdobył Żmigród, a stąd dokonał najazdu na Jasło, Brzostek, Kołaczyce, Frysztak, Dębowiec, Duklę, Muszynę, Pilzno, które wraz z około 200 wsiami puścił z dymem zagrabiwszy przedtem dobytek i zagarnąwszy wielu ludzi do niewoli. Była to straszna klęska dla miast regionu jasielskiego i najbliższej okolicy, która na długo zahamowała ekonomiczny ich rozwój.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 161.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1474 znany już Tomasz Tharczay z Lipian na czele wojska węgierskiego najechał na południowe ziemei polskie. Podstępnie zdobył Żmigród, a stąd dokonał najazdu na Jasło, Brzostek, Kołaczyce, Fryszatk, Dębowiec, Duklę, Muszynę, Pilzno, które wraz z około 200 wsiami puścił z dymem zagrabiwszy przedtem dobytek i zagarnąwszy wielu ludzi do niewoli. Była to straszna klęska dla miast regionu jasielskiego i najbliższej okolicy, która na długo zahamowała ekonomiczny ich rozwój.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 161.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1474 znany już Tomasz Tharczay z Lipian na czele wojska węgierskiego najechał na południowe ziemei polskie. Podstępnie zdobył Żmigród, a stąd dokonał najazdu na Jasło, Brzostek, Kołaczyce, Fryszatk, Dębowiec, Duklę, Muszynę, Pilzno, które wraz z około 200 wsiami puścił z dymem zagrabiwszy przedtem dobytek i zagarnąwszy wielu ludzi do niewoli. Była to straszna klęska dla miast regionu jasielskiego i najbliższej okolicy, która na długo zahamowała ekonomiczny ich rozwój.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 161.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1474 znany już Tomasz Tharczay z Lipian na czele wojska węgierskiego najechał na południowe ziemei polskie. Podstępnie zdobył Żmigród, a stąd dokonał najazdu na Jasło, Brzostek, Kołaczyce, Fryszatk, Dębowiec, Duklę, Muszynę, Pilzno, które wraz z około 200 wsiami puścił z dymem zagrabiwszy przedtem dobytek i zagarnąwszy wielu ludzi do niewoli. Była to straszna klęska dla miast regionu jasielskiego i najbliższej okolicy, która na długo zahamowała ekonomiczny ich rozwój.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 161.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1474 znany już Tomasz Tharczay z Lipian na czele wojska węgierskiego najechał na południowe ziemei polskie. Podstępnie zdobył Żmigród, a stąd dokonał najazdu na Jasło, Brzostek, Kołaczyce, Frysztak, Dębowiec, Duklę, Muszynę, Pilzno, które wraz z około 200 wsiami puścił z dymem zagrabiwszy przedtem dobytek i zagarnąwszy wielu ludzi do niewoli. Była to straszna klęska dla miast regionu jasielskiego i najbliższej okolicy, która na długo zahamowała ekonomiczny ich rozwój. Żmigród został doszczętnie zrabowany; nie oszczędzono nawet kościoła, w którym zagrabiono mszał, naczynia i inne kosztowności.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 161.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1474 znany już Tomasz Tharczay z Lipian na czele wojska węgierskiego najechał na południowe ziemei polskie. Podstępnie zdobył Żmigród, a stąd dokonał najazdu na Jasło, Brzostek, Kołaczyce, Frysztak, Dębowiec, Duklę, Muszynę, Pilzno, które wraz z około 200 wsiami puścił z dymem zagrabiwszy przedtem dobytek i zagarnąwszy wielu ludzi do niewoli. Była to straszna klęska dla miast regionu jasielskiego i najbliższej okolicy, która na długo zahamowała ekonomiczny ich rozwój.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 161.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1474 znany już Tomasz Tharczay z Lipian na czele wojska węgierskiego najechał na południowe ziemei polskie. Podstępnie zdobył Żmigród, a stąd dokonał najazdu na Jasło, Brzostek, Kołaczyce, Frysztak, Dębowiec, Duklę, Muszynę, Pilzno, które wraz z około 200 wsiami puścił z dymem zagrabiwszy przedtem dobytek i zagarnąwszy wielu ludzi do niewoli. Była to straszna klęska dla miast regionu jasielskiego i najbliższej okolicy, która na długo zahamowała ekonomiczny ich rozwój.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wyrozumski J., Miasta regionu strzyżowskiego, [w:] Studia nad dziejami Strzyżowa i okolic, red. Cynarski S., Rzeszów 1980, s. 136.
Dosłowny zapis źródła:
Słyszymy, że w 1474 r. Frysztak, wśród szeregu pobliskich miejscowości, otrzymał zwolnienie królewskie na okres trzech lat od świadczeń publicznych. W pięć lat później, dotknięty pożarem
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kamiński A., Z przeszlości Jasła, lata 1370-1520, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 127.
Dosłowny zapis źródła:
[…] pierwsze zainteresowanie, o którym zachowała się wiadomość, miał okazać miasteczku Władysław Jagiełło, nadając mu w 1420 nie znane dziś przywileje, których oryginały spłonęły wraz z archiwum miejskim podczas najazdu węgierskiego w r. 1474.
[…]
Dopiero z 1474 pochodzi wiadomość, że Kazimierz Jagiellończyk po najeździe węgierskim uwolnił Jasło na 5 lat od podatków.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 161.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1474 znany już Tomasz Tharczay z Lipian na czele wojska węgierskiego najechał na południowe ziemei polskie. Podstępnie zdobył Żmigród, a stąd dokonał najazdu na Jasło, Brzostek, Kołaczyce, Frysztak, Dębowiec, Duklę, Muszynę, Pilzno, które wraz z około 200 wsiami puścił z dymem zagrabiwszy przedtem dobytek i zagarnąwszy wielu ludzi do niewoli. Była to straszna klęska dla miast regionu jasielskiego i najbliższej okolicy, która na długo zahamowała ekonomiczny ich rozwój.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Stolot E., Stolot F., Zabytki sztuki w okolicach Strzyżowa, [w:] Studia nad dziejami Strzyżowa i okolic, red. Cynarski S., Rzeszów 1980, s. 384.
Dosłowny zapis źródła:
W r. 1474 Frysztak został zniszczony przez wojska Macieja Korwina — króla Węgier […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Stosunki handlowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi w XV wieku, [w:] Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, red. Garbacik J., Kraków 1964, s. 161.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1474 znany już Tomasz Tharczay z Lipian na czele wojska węgierskiego najechał na południowe ziemei polskie. Podstępnie zdobył Żmigród, a stąd dokonał najazdu na Jasło, Brzostek, Kołaczyce, Fryszatk, Dębowiec, Duklę, Muszynę, Pilzno, które wraz z około 200 wsiami puścił z dymem zagrabiwszy przedtem dobytek i zagarnąwszy wielu ludzi do niewoli. Była to straszna klęska dla miast regionu jasielskiego i najbliższej okolicy, która na długo zahamowała ekonomiczny ich rozwój.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1477 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Studnicki G., Barwałd: zarys dziejów, Wadowice 1994, s. 45-46.
Dosłowny zapis źródła:
Tymczasem niespodziewanie w 1476 r. zmarł w Żywcu Piotr Komorowski.
Barwałd, Żywiec i Szaflary objął jego brat Mikołaj, od 1440 r. starosta podoliniecki i lubomelski. Rozpoczęto z nim układy. Wysłani do niego — wojewoda lwowski Spytek z Jarosławia i bełski — Jan Wątróbka ze Strzelec proponowali """"wypłatę pieniężną zapisów,jakie miał na pomienionych zamkach, wynagrodzenie strat, jeśli jakie poniósł dla króla i królestwa, i wyznaczenie tym celem tak od króla Kazimierza jako i z jego strony polubownych sędziów"""" (tamże, s. 623). Komorowski nie przyjął tych propozycji. """"Zaczem król Kazimierz wysłał co prędzej przeciw niemu Jakóba Dębieńskiego wojewodę Sandomierskiego i starostę Krakowskiego z wojskiem tak z własnego jak i zaciężnego ludu złożonem; który pomienione zamki ścisnąwszy oblężeniem, i zatoczywszy na nie ogromne działa, w przeciągu siedmiu tygodni przemocą pobrał. […] A skoro się poddał zamek Berwald, jakkolwiek murem wyniosłym i położeniem nader obronnem był ubezpieczony, kazał go król zburzyć i z ziemią zrównać. Żywiec podobnie spalono do szczętu; zamek zaś Szaflary zwrócono Markowi Ratoldowi"""" (tamże, s. 623).""""""""ymczasem niespodziewanie w 1476 r. zmarł w Żywcu Piotr Komorowski.
Barwałd, Żywiec i Szaflary objął jego brat Mikołaj, od 1440 r. starosta podoliniecki i lubomelski. Rozpoczęto z nim układy. Wysłani do niego — wojewoda lwowski Spytek z Jarosławia i bełski — Jan Wątróbka ze Strzelec proponowali """"wypłatę pieniężną zapisów,jakie miał na pomienionych zamkach, wynagrodzenie strat, jeśli jakie poniósł dla króla i królestwa, i wyznaczenie tym celem tak od króla Kazimierza jako i z jego strony polubownych sędziów"""" (tamże, s. 623). Komorowski nie przyjął tych propozycji. """"Zaczem król Kazimierz wysłał co prędzej przeciw niemu Jakóba Dębieńskiego wojewodę Sandomierskiego i starostę Krakowskiego z wojskiem tak z własnego jak i zaciężnego ludu złożonem; który pomienione zamki ścisnąwszy oblężeniem, i zatoczywszy na nie ogromne działa,""""""""mczasem niespodziewanie w 1476 r. zmarł w Żywcu Piotr Komorowski.
Barwałd, Żywiec i Szaflary objął jego brat Mikołaj, od 1440 r. starosta podoliniecki i lubomelski. Rozpoczęto z nim układy. Wysłani do niego — wojewoda lwowski Spytek z Jarosławia i bełski — Jan Wątróbka ze Strzelec proponowali """"wypłatę pieniężną zapisów,jakie miał na pomienionych zamkach, wynagrodzenie strat, jeśli jakie poniósł dla króla i królestwa, i wyznaczenie tym celem tak od króla Kazimierza jako i z jego strony polubownych sędziów"""" (tamże, s. 623). Komorow""""""""czasem niespodziewanie w 1476 r. zmarł w Żywcu Piotr Komorowski.
Barwałd, Żywiec i Szaflary objął jego brat Mikołaj, od 1440 r. starosta podoliniecki i lubomelski. Rozpoczęto z nim układy. Wysłani do niego — wojewoda lwowski Spytek z Jaro
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1488 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Gilewicz A., Przeworsk w okresie feudalnym i początkach kapitalizmu, [w:] Siedem wieków Przeworska. Szkice, studia i materiały z dziejów miasta, red. Kunysz A., Rzeszów 1974, s. 80.
Dosłowny zapis źródła:
W drugiej połowie, a raczej przy końcu XV w. nasiliły się napady na miasto Przeworsk i okolice Tatarów, Wołochów i innych wschodnich i południowo-wschodnich sąsiadów, przy czym wyprawy te podążąły drogą przeworską na zachód. Tak było w r. 1488, 1489, 1490 […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1488 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Rąb J., Z dziejów Brzozowa w XIV-XVIII w., [w:] Brzozów. Zarys monograficzny, red. Adamski J., Brzozów 1990, s. 703.
Dosłowny zapis źródła:
1488 — Napady tatarskie oraz zajazdy okolicznej szlachty przyczyniają się do zubożenia mieszkańców maista.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1489 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Gilewicz A., Przeworsk w okresie feudalnym i początkach kapitalizmu, [w:] Siedem wieków Przeworska. Szkice, studia i materiały z dziejów miasta, red. Kunysz A., Rzeszów 1974, s. 80, 90.
Dosłowny zapis źródła:
W drugiej połowie, a raczej przy końcu XV w. nasiliły się napady na miasto Przeworsk i okolice Tatarów, Wołochów i innych wschodnich i południowo-wschodnich sąsiadów, przy czym wyprawy te podążąły drogą przeworską na zachód. Tak było w r. 1488, 1489, 1490 […].
W 1489 r. oddziały Tatarów dotarły do Przeworska, a miasto oraz sąsiadujący klasztor Bernardynów poważnie ucierpiały, zmuszone było odbudować swe umocnienia.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
Zima |
1490 |
0 |
0 |
grudzień |
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Stopa K., Ziemia Wojsławicka: jej dzieje–pamiątki–ludzie, Wojsławice 1998, s. 42-43.
Dosłowny zapis źródła:
Rozwój miasta zostaje zahamowany napadem Tatarów, którzy w 1490 roku niszczą Wojsławice. Rocznik Jana z Targowiska notuje, że około Świąt Bożego Narodzenia 1490 roku Tatrzy wtargnęli do środka Rusi i strasznie ją spustoszyli, aż do miast Lubomla i Wojsławice. Jeszcze siedem lat później, w roku 1487 [powinno być bez wątpienia 1497], kiedy to wypada zatrzymać się w Wojsławicach wielkiemu mistrzowi krzyżackiemu Janowi von Tiefen, udającemu się na wyprawę wołoską, znajduje on część miasta spaloną, leżacą w gruzach. Wielki mistrz nocuje w zamku królewkim, istniejącym widać jeszcze w Wojsławicach z czasów poprzedzających nadanie ich Czyżowskiemu, ponieważ kwatery w miejscowym klasztorze Dominikanów zajęli Polacy. Fakt rezydownia Dominikanów w mieście w sześć lat po jego spaleniu, dowodzi szybkiej odbudowy Wojsławic i postępującej tu normalizacji życia. Można też domniemywać, ze zarówno zamek, jak i klasztor mogły być odpowiednio ufortyfikowane i przez to trudne do zdobycia luźnemu czambułowi, który zapędził się aż pod Wojsławice. Nie ufortyfikowane miasto istotnie uległo zniszczeniu, choć nie wykluczone, że mieszkańćy mieli możliwość schronienia się w zamku i klasztorze.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1490 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Gilewicz A., Przeworsk w okresie feudalnym i początkach kapitalizmu, [w:] Siedem wieków Przeworska. Szkice, studia i materiały z dziejów miasta, red. Kunysz A., Rzeszów 1974, s.80.
Dosłowny zapis źródła:
W drugiej połowie, a raczej przy końcu XV w. nasiliły się napady na miasto Przeworsk i okolice Tatarów, Wołochów i innych wschodnich i południowo-wschodnich sąsiadów, przy czym wyprawy te podążąły drogą przeworską na zachód. Tak było w r. 1488, 1489, 1490 […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1494 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Bienias A., Przybyszewski S., Skalbmierz 1342-1999, Kielce 1999, s. 143.
Dosłowny zapis źródła:
W 1494 r. Baranów ponownie został spustoszony, tym razem w czasie przemarszu wosjk zaciężnych, Król Jan Olbracht udzielił za to wsi 12 lat wolnizny.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Lato |
1498 |
0 |
0 |
lipiec |
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Gilewicz A., Przeworsk w okresie feudalnym i początkach kapitalizmu, [w:] Siedem wieków Przeworska. Szkice, studia i materiały z dziejów miasta, red. Kunysz A., Rzeszów 1974, s. 80, 90.
Dosłowny zapis źródła:
W drugiej połowie, a raczej przy końcu XV w. nasiliły się napady na miasto Przeworsk i okolice Tatarów, Wołochów i innych wschodnich i południowo-wschodnich sąsiadów, przy czym wyprawy te podążąły drogą przeworską na zachód. Tak było w r. 1488, 1489, 1490, później po klęsce bukowińskiej w 1498 r. kiedy to w lipcu zagony Tatarów i Wołochów zniszczyły poważnie okolice Przeworska. Na skutek tych napadów diecezja przemyska tak bardzo opustoszała i została zniszczona tak silnie, że w 1501-1502 r. żaden duchowny nie chciał objąć godności biskupa przemyskiego.
W 1498 r. Turcy, Tatarzy i Wołosi dowodzeni przez hospodara Stefana, dotarli aż po Przeworsk, Jarosław, Kańczugę, niszcząc dobytek i uprowadzając dużo ludności ze sobą.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1498 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Terytorium, zabudwa i mieszkańcy, [w:] Dzieje Przemyśla, t. 2 (1340-1772), cz. 1- U schyłku średniowiecza, red. Kiryk F., Przemyśl 2003, s. 80.
Dosłowny zapis źródła:
Wiosną 1498 r. nastapił na Ruś Czerwoną niszczący najazd odwetowy (za wyprawe bukowińską króla Jana Olbrachta). Źródło tureckie podaje, że zostały spalone wówczas Kołomyja, Bóbrka, przedmieścia Lwowa, Gródek, Sądowa Wisznia, Drohobycz, Sambor, Sól, Nowe Miasto, Przemyśl (Premislia) i wszytskie wsie od granicy z Wołochami po Sanok. Gdzie indziej zaś czytamy także, że Przemyśl został przez Turków zdobyty, a obrońcy mostu zwyciężeni, most zgruchotany, miasto złupione i spustoszone. Zdobycie miasta i zamku przemyskiego przez oddziały tureckie nie jest jednak w pełni udowodnione. Wiadomo jedynie na pewno, że […] zniszczyli przedmieścia Przemyśla.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1498 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Pietraszek L., Zarys dziejów Zaczernia do 1918 roku, [w:] Zaczernie dawniej i dziś, red. Ruszel K., Rzeszów 1988, s. 40-41.
Dosłowny zapis źródła:
Wiek XIV przyniósł na tych terenach względną stabilizację, ale już pod koniec następnego stulecia w 1498 roku najazd wojewody wołoskiego Szczepana wraz z hordami Turków i Tatarów dokonał nowych spustoszeń. Tereny od Kańczugi po Wisłok zostały doszczętnie zniszczone, spalone i zrujnowane. Bardzo prawdopodobne, że podobny los spotkał również Zaczernie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1498 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Szust Z., Łańcut i okolice, Warszawa 1959, s. 10.
Dosłowny zapis źródła:
W r. 1498 spalił miasto Stefan wojewoda wołoski,
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1498 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Szust Z., Średniowiecze Łańcuta, Łańcut 1957, s. 22.
Dosłowny zapis źródła:
Uległo więc miasto zniszczeniu z rąk wroga, miedzy innymi w roku 1498, 1502, 1523, 1624 i 1657,
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1498 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Trojan M., Z dziejów sądownictwa wielkiego Opatowa, [w:] Opatów materiały z sesji 700-lecia miasta, red. Kiryk F., Sandomierz 1985, s. 66.
Dosłowny zapis źródła:
Również Jan Olbracht zwalnia tegoż biskupa lubuskiego Teodoryka w r. 1499 z połowy należnej królowi stacji z miasta Opatowa. Tytułem odszkodowania za straty poniesione w poprzednim roku przez biskupa Teodoryka w jego dobrach opatowskich od zbrojnych oddziałów """"ad bellicam expeditionem generalem proficiscentes"""".""""""""ównież Jan Olbracht zwalnia tegoż biskupa lubuskieg
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1498 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Terytorium, zabudwa i mieszkańcy, [w:] Dzieje Przemyśla, t. 2 (1340-1772), cz. 1- U schyłku średniowiecza, red. Kiryk F., Przemyśl 2003, s. 80.
Dosłowny zapis źródła:
Wiosną 1498 r. nastapił na Ruś Czerwoną niszczący najazd odwetowy (za wyprawe bukowińską króla Jana Olbrachta). Źródło tureckie podaje, że zostały spalone wówczas Kołomyja, Bóbrka, przedmieścia Lwowa, Gródek, Sądowa Wisznia, Drohobycz, Sambor, Sól, Nowe Miasto, Przemyśl (Premislia) i wszytskie wsie od granicy z Wołochami po Sanok.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Górak J., Miasta i miasteczka Zamojszczyzny, Zamość 1990, s. 94-95.
Dosłowny zapis źródła:
Zapewne równoczesnie z lokacja miasta Dobrogost [z Szamotuł] zbudował na zachód od miasta, na kopcu nad stawem, zamek drewniany. Zamek ten został zniszczony być może podczas napadu Tatrów w 1500 roku.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Górak J., Miasta i miasteczka Zamojszczyzny, Zamość 1990, s. 97.
Dosłowny zapis źródła:
Pierwszy kościół w Tyszowcach powstał przed 1424 rokiem, spalili go Tatarzy w 1500 roku.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Szczygieł R., Powstanie miasta Łęcznej i jego rozwój do końca XVI w., [w:] Łęczna. Studia z dziejów miasta, red. Horocha E., Łęczna 1989, s. 49.
Dosłowny zapis źródła:
Początek stulecia nie był zbyt pomyślny dla Łęcznej. Jeszcze w 1500 roku został ona zniszczona przez wielki najazd Tatarów, którzy pod wodzą Achmet Gireja dotarli do województwa lubelskiego i sandomierskiego, niszcząc po drodze wiele miast.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Górak J., Miasta i miasteczka Zamojszczyzny, Zamość 1990, s. 41.
Dosłowny zapis źródła:
Miasto wraz z istniejącym tu od dawna zamkiem zostało zniszczone przez Tatarów w 1500 roku. Palone zresztą było wiele razy.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Górak, J. Miasta i miasteczka Zamojszczyzny, Zamość 1990, s. 44.
Dosłowny zapis źródła:
Następny [kościół parafialny] spalony przez Tatarów w 1500 roku.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Banaszek M., Osadnictwo do końca XVI wieku, [w:] Ostrowiec Świętokrzyski, monografia historyczna miasta, red. Kotasiak W., Ostrowiec Świętokrzyski 1997, s. 51.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1499 zaciężne wojska królewskie rekwirowały tu żywność i paszę, a w roku następnym nastąpił najazd Tatarów perekopskich, którzy po przeprawieniu się przez Wisłę w okolicach Zawichostu i wsi Jankowice dotarli do Opatowa, Ćmielowa i Kunowa. Zrównali oni z zimią większość osad połozonych nad Kamienną.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Teodorowicz-Czerepińska J., Urbanistyczno-obronne założenia Urzędowa, [w:] Z dziejów powiatu kraśnickiego, red. Myśliński K., Lublin 1963, s. 113.
Dosłowny zapis źródła:
Rozwój ten przerwany został zniszczeniem miasta w 1499 lub 1500 r. przez Tatarów, po czym miasto poparte przywilejem królewskim odbudowało się zapewne ze skromnym pierścieniem obwarowań, na co jadnakże nie mamy żadnych przekazów.
[…] długotrwałe prace przy obwarowaniach miejskich zapoczątkowane były już wcześniej, możliwe, ze po napadzie Tatarów z 1500 r. czyli ciągnęły się od pocz. XVI w.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Opatów XIII-XVI w., [w:] Opatów materiały z sesji 700-lecia miasta, red. F. Kiryka, Sandomierz 1985, s. 23.
Dosłowny zapis źródła:
Miasto średniowieczne dotrwało do poczatku XVI stulecia. Już przed r. 1499 poniosło straty materialne na rzecz rekwirujących żywność i pasze zaciężnych wojsk królewskich, ząs w r. 1500 uległo znacznemu zniszczeniu podczas najazdu Tatarów perekopskich, którzy dotarli pod dowództwem Achmat Gireja do ziem koronnych, niszcząc po drodze Wlodzimierz i Bełz oraz pustosząc okolice Lublina. Zniszczyli tez Radymno, Sokal i Turobin. Po przeprawieniu się przez Wisłę na odcinku Zawichost i wieś Jankowice """"mesto Opatow Wielikij spalili"""", zrównali z ziemią szereg miasteczek i ws, wybili lub uprowadzili wiele ludności, zabierając tez mnustwo wszelkiego dobra.""""""""iasto średniowieczne dotrwało do poczatku XVI stulecia. Już przed r. 1499 poniosło straty materialne na rzecz rekwirujących żywność i pasze zaciężnych wo
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Opatów XIII-XVI w., [w:] Opatów materiały z sesji 700-lecia miasta, red. F. Kiryka, Sandomierz 1985, s. 23.
Dosłowny zapis źródła:
Miasto średniowieczne dotrwało do poczatku XVI stulecia. Już przed r. 1499 poniosło straty materialne na rzecz rekwirujących żywność i pasze zaciężnych wojsk królewskich, ząs w r. 1500 uległo znacznemu zniszczeniu podczas najazdu Tatarów perekopskich, którzy dotarli pod dowództwem Achmat Gireja do ziem koronnych, niszcząc po drodze Wlodzimierz i Bełz oraz pustosząc okolice Lublina. Zniszczyli tez Radymno, Sokal i Turobin. Po przeprawieniu się przez Wisłę na odcinku Zawichost i wieś Jankowice """"mesto Opatow Wielikij spalili"""", zrównali z ziemią szereg miasteczek i ws, wybili lub uprowadzili wiele ludności, zabierając tez mnustwo wszelkiego dobra.""""""""iasto średniowieczne dotrwało do poczatku XVI stulecia. Już przed r. 1499 poniosło straty materialne na rzecz rekwirujących żywność i pasze zaciężnych wo
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Opatów XIII-XVI w., [w:] Opatów materiały z sesji 700-lecia miasta, red. F. Kiryka, Sandomierz 1985, s. 23.
Dosłowny zapis źródła:
Miasto średniowieczne dotrwało do poczatku XVI stulecia. Już przed r. 1499 poniosło straty materialne na rzecz rekwirujących żywność i pasze zaciężnych wojsk królewskich, zaś w r. 1500 uległo znacznemu zniszczeniu podczas najazdu Tatarów perekopskich, którzy dotarli pod dowództwem Achmat Gireja do ziem koronnych, niszcząc po drodze Wlodzimierz i Bełz oraz pustosząc okolice Lublina. […] Po przeprawieniu się przez Wisłę na odcinku Zawichost i wieś Jankowice """"mesto Opatow Wielikij spalili"""", zrównali z ziemią szereg miasteczek i wsi, wybili lub uprowadzili wiele ludności, zabierając też mnóstwo wszelkiego dobra.""""""""iasto średniowieczne dotrwało do poczatku XVI stulecia. Już przed r. 1499 poniosło straty materialne na rzecz rekwirujących żywność i pasze zaciężnych woj
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Gromek-Gadkowska A., Dawne dzieje Opatowa. Fakty, ludzie, zdarzenia, Opatów 1998, s. 69.
Dosłowny zapis źródła:
W początku XVI wieku dotknęły mieszkańców Opatowa dwie nowe wielkie klęski: dwa najazdy tatarów. W 1500 i 1502 miasto zostało splądrowane i spalone, a młodzi, obojga płci wzięci w jasyr. Mordowano starców i dzieci. Zapewne część ludności schroniła się w piwnicach, których kręte korytarze zniechęcały najeźdźców do plądrowania.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Lubelskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Jaroszyńsk W.i, Siedem wieków Grabowca, Lublin 1991, s. 20.
Dosłowny zapis źródła:
Jednakże już w 1500 r. Tatarzy spalili Grabowiec niemal doszczętnie. Zubożenie miasta spowodowało, że w roku 1501 król Jan Olbracht zwolnił na 6 lat mieszczan nie posiadających domów od wszelkich czynszów i podatków.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1306 |
1308 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Rozwój urbanizacji Małopolski XIII-XVI w., Województwo krakowskie (powiaty południowe), Kraków 1985, s. 260.
Dosłowny zapis źródła:
W l. 1306-8 zostało zniszczone przez najemników Jana Muskaty, bpa krak., walczącego z Władysławem Łokietkiem, ale w 1311 r., jak się zdaje, poprało bunt wójta Alberta.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1340 |
1349 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Jaśkiewicz B., Dynów i okolice do początku XVI wieku, [w:] Dynów. Studia z dziejów miasta, red. Jaśkiewicz B., Dynów 1995, s. 63.
Dosłowny zapis źródła:
Z badań Tadeusza R. Żurawskiego na zamczysku Sobień nad Sanem wynika, ze okolica tego obiektu w XIII w. i pierwszej połowie XIV w. należała do Polski. Również podania i wzmianki kronikarskie przekazują informacje, że wojska Kazimierza Wielkiego przed wkroczeniem na Ruś zostały skoncentrowane w okolicy Sobienia, Osławy i Zagórza przy istniejących tam obiektach obronnych, które krótko przed tym uległy spaleniu, z punktów tych tych wojska Kazimierza wkroczyły na Ruś. Tak więc południowy skrawek Ziemi Sanockiej po Przełęcz Łupkowską nie mógł wówczas należeć do Rusi Halickiej ani do Węgier.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
0 |
1451 |
1460 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Dzieje powiatu myślenickiego w okresie przedrozbiorowym, [w:] Monografia powiatu myślenickiego, t. 1, Historia, red. Reinfuss R., Kraków 1970, s. 62.
Dosłowny zapis źródła:
Przeniesienie Myślenic na nowy, dogodniejszy obszar miało, jak się zdaje, także związek ze zniszczeniem miasta przez husytów w latach pięćdziesiątych XV wieku.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1457 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kowalski W., Staśko J., Dobczyce. Przeszłość i teraźniejszość, Kraków 1969, s. 49.
Dosłowny zapis źródła:
W 1457 r. teren dzisiejszego powiatu myślenickiego stał się obiektem napadów pohusyckich band zaciężnych polskich i czeskich, wespół z Januszem, księciem Oświęciskim. Nieco później grasowała tu banda Bożywoja Skrzyńskiego i Katarzyny Włodkowej. Skrzyński posiadał swą kryjówkę w Grojcu koło Żywca, skąd wyparły go wojska królewskie i zmusiły do wycofania się w lasy niedaleko Dobczyc. Tu na górze Turzej kolo wsi Skrzynka, oddalonej o 3 km na wschód od Dobczyc, kiedy wykryto jego kryjówkę, postanowił się bronić, obwarował wzgórze i opanował całą okolicę, pobierając duże opłaty od mieszczan dobczyckich za sprzedaż towarów oraz rabował całe wozy towarów węgierskich, przejeżdżających tędy kupców polskich i obcych. Od czasu do czasu również zabierał żywność po okolicznych wsiach i majątkach ziemskich.
Na skutek żalów i błagań o pomoc okolicznej szlachty, król wysłał siolny oddział wojska pod wodzą Mikołaja Pieniążka z Witowic i Piotra Komorowskiego. Zdobyli oni Turzą Górę, burząc obwarowania.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1473 |
1474 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Małopolskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Barut J., Gorlice. Notaty z historii i budownictwa Małego Gdańska, [w:] Nad rzeką Ropą, t. 1, Z dziejów Biecza, Gorlic i okolicy, Kraków 1962, s. 90, 122.
Dosłowny zapis źródła:
Cóż więc dziwnego, że właśnie Ziemia Biecka pustoszona była przez napady z Węgier nawet daleko później, np. przez króla Macieja Korwina w latach 1473-1474 lub też przez przemarsze wojsk rosyjskich w walce z konfederatami barskimi.
Druga połowa XV w. nie zaznacza się żadnym poważniejszym wydarzeniem dla miasta. Wprawdzie w latach 1473-1474 napadł na Polskę król węgierski Maciej Korwin i spalił — jak podają kroniki — 7 miast i 200 wsi w trójkącie Krosno-Pilzno-Muszyna. Dowodów jednak na zniszczenie Gorlic (również Biecza) kroniki nie notują.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
0 |
1474 |
1475 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Michalak J., Miejsce Piastowe w gminie i okolicy, Krosno 2002, s. 26.
Dosłowny zapis źródła:
W XV wieku Miejsce podobnie jak okoliczne wsie, padło ofiarą najazdu wojsk węgierskich, pustoszących w latach 1474-1475 okolice Krosna i Jasła. Warto nadmienić, że oddziały Taraczaya nie niszczyły w zasadzie kościołów. Tam gdzie to miało miejsce, jak np. w Krośnie, ten zmadziaryzowany Słowak, wypłacał odszkodowanie w ramach zadośćuczynienia. Wsie jednak bardzo musiały ucierpieć, jeżeli król Kazimierz Jagiellończyk zwolnił je na trzy lata od danin i podwodów.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Szajnowska B., Szajnowska H., Końskie i Witryłów. Zarsy Dziejów, Brzozów 2005, s. 19.
Dosłowny zapis źródła:
Ziemia sanocka wielokrotnie doświadczała najazdów tatarskich, m.in. W latach 1474, 1476, 1496, 1500, 1503 i 1504.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1498 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podkarpackie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Przyboś K., Dzieje Leżajska w czasach nowożytnych (od roku 1524), [w:] Dzieje Leżajska, od czasów najdawniejszych do 1944 r., red. Baczkowski K., Leżajsk 1996, s. 114.
Dosłowny zapis źródła:
W wyniku nasilających się od końca XV wieku najazdów tatarskich, miasto było co najmniej pięciokrotnie niszczone w 1498, 1500, 1509 i 1519. Po każdym niemal najeździe dzięki pomocy monarchów miasto odbudowywało się, uzyskując w 1510 roku prawo do odbywania jarmarku, a w 1523 roku prawo do pobierania opłat z mostu i zwolnienie od stacji. Najstraszniejszy najazd nastąpił w lecie 1524 roku. W czerwcu tego roku zagony tatarskie i tureckie dotarły na Ruś Czerwoną. Wiązało się to z coraz bardziej komplikującą się sytuacją polityczną w Europie. W maju 1521 roku została wznowiona wojan węgiersko-turecka. Wprawdzie wciągnięta w wojnę z Krzyżakami Polska nie mogła wspomóc Węgrów i Zygmunt I doradzał swemu bratankowi zawarcie rozejmu z Turcją, ale na Węgrzech zwyciężyło stronnictwo wojenne i w rezultacie po to, aby uniemożliwić nadejście polskiej pomocy, doszło do najazdu turecko-tatarskiego na południowo-wschodnie ziemie Polski. Tak zniszczenie Leżajska było wynikiem oddziaływania wielkiej polityki mocarstw europejskich.
W czerwcu, lipcu i sierpniu Tatarzy spustoszyli Ruś Czerwoną aż po Rzeszów. Miasto Leżajsk zostało wówczas doszczętnie zniesione z powierzchni ziemi, a jego mieszkańćów wzięto w jasyr, wytopiwszy przedtem starców i dzieci w pobliskich bagnach. […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1135 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów miast, zabytków i pamiątek w pińczowskiem, skalbmierskiem i wiślickiem, [reprint z 1927 r.] Kielce 2000, s. 421-422.
Dosłowny zapis źródła:
W 1122 r. Wołodar, książę przemyski, wraz z Włodzimierzem, księciem kijowskim, napadli na Polskę za czasów Krzywoustego. Wołodar pojmany przez Piotra Dunina, więziony był przez rok w Książu. W tym czasie Bela, król węgierski, wydala z kraju Borysa, kandydata do tronu, któremu król Bolesław oddał w zarząd Wiślicę. Borys, przekupiony przez Rościsława, syna Wołodara przemyskiego, zamiast bronić przed napadem rusinów miasto i zamek wiślickie, oddał je na łup i spalenie wrogom, a zgromadzoną licznie miejscową i okoliczną ludność, w Wiślicy zgromadzoną, na rzeź okrutną.
Rocznik krakowski pod r. 1135 podaje: """"Vizlica cede destruitur V Idus Februarii""""[…]. Błogosławiony Wincenty w swej Kronice, pisząc o tym podstępie i zdradzie, powiada: """"Serce pęka wspominać jak we krwi ich brodziła i pastwiła się barbarzyńska dzicz […]."""" Biada gdy gdy """"wilkowi straż owczarni powierzono""""[…].
Długosz zaś w Liber. Benef. (I. 403) tak pisze o Wiślicy: """"Krwią polską to miejsce jest uświęcone, w tem tylko różniąc się od świętości Sandomierza, że tam od Tatarów, tu od okrucieństwa Rusinów świętem i sławnem się stało, że lud sandomierski od mahometan, zaś wiślicki od schizmatyków poniósł męczeństwo""""[…]."""""""" 1122 r. Wołodar, książę przemyski, wraz z Włodzimierzem, księciem kijowskim, napadli na Polskę za czasów Krzywoustego. Wołodar pojmany przez Piotra Dunina, więziony był przez rok w Książu. W tym czasie Bela, król węgierski, wydala z kraju Borysa, kandydata do tronu, któremu król Bolesław oddał w zarząd Wiślicę. Borys, przekupiony przez Rościsława, syna Wołodara przemyskiego, zamiast bronić przed napadem rusinów miasto i zamek wiślickie, oddał je na łup i spalenie wrogom, a zgromadzoną licznie miejscową i okoliczną ludność, w Wiślicy zgromadzoną, na rzeź okrutną.
Rocznik k
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1135 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Fitko R., Historia społeczno-gospodarcza wsi Kocina, Kocina-Warszawa 1998, s. 21.
Dosłowny zapis źródła:
W Wislicy pobudowano w początkach XI w. piastowski gród obronny, który został zniszczony w 1135 r. w wyniku wojen dzielnicowych. Odbudowę grodu rozpoczął książę Henryk Sandomierski. […] Pierwsza wzmianka o Wiślicy pochodzi z 1135 r. jako o """"dużym obronnym grodzie"""". W tym okresie gród ten został doszczętnie zburzony."""""""" Wislicy pobudowano w początkach XI w. piastowski gród obronny, który został
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1135 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 159.
Dosłowny zapis źródła:
Rozwój miasta przerwał najprawdopodobniej niszczący najazd ruski z 1135 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1205 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 151.
Dosłowny zapis źródła:
Za Leszka Białego, Roman ks. Halicki pali przedmieścia Sandomierskie (1205 r.), Leszek odpędza go od S. i pod Zawichostem zwycięża.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Fitko R., Historia społeczno-gospodarcza wsi Kocina, Kocina-Warszawa 1998, s. 27.
Dosłowny zapis źródła:
Okolice Wiślicy spustoszone były w 1241 r. przez najazd hord tatarskich. Wiślica została wtedy doszczętnie spalona. Podobny los spotkał zapewne i naszą wioskę. Tatarzy brali masowo ludność w jasyr, palili osiedla i mordowali mieszkańców.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wiśniewski J., Dekanat opatowski, [reprint z 1907 r.], Kielce 2000, s. 19.
Dosłowny zapis źródła:
Bodzentyn, w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Psarką, od wieków należał do biskupów Krakowskich, którzy swą rezydencję mieli w poblizkim miasteczku Tarczku. Okolice te spustoszył Konrad Książe Mazowiecki w 1241 za czasów Prandoty biskupa Krakowskiego, wojując z Bolesławem V królem Polskim.""""""""odzentyn, w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Psarką, od wieków należał do biskupów Krakowskich, którzy swą rezydencję mieli w poblizkim miasteczku Tarczku. Okolice te spustoszył Konrad Książe Mazowiecki w 1241 za czasów Prandoty biskupa Krakowskiego, wojując z B""""""""dzentyn, w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Psarką, od wieków należał do biskupów Krakowskich, którzy swą rezydencję mieli w poblizkim miasteczku Tarczku. Okolice te spustoszył Konrad Książe Mazowiecki w 1241 za czasów Prandoty biskupa""""""""zentyn, w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Psarką, od wieków należał do biskupów Krakowskich, którzy swą rezydencję mieli w poblizkim miasteczku Tarczku. Okolice te spustoszył Konrad Książe Mazowiecki w 1241 z""""""""entyn, w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Psarką, od wieków należał do biskupów Krakowskich, którzy swą rezydencję mieli w poblizkim miasteczku Tarczku. Okolice te spustoszył Konrad Ks""""""""ntyn, w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Psarką, od wieków należał do biskupów Krakowskich, którzy swą rezydencję mieli w poblizkim miasteczku Tarczku. Okolice """"""""tyn, w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Psarką, od wieków należał do biskupów Krakowskich, którzy swą rezydencję mieli w poblizkim miaste""""""""yn, w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Psarką, od wieków należał do biskupów Krakowskich, którzy swą rezydencję mie""""""""n, w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Psarką, od wieków należał do biskupów Krakowskich, którz"""""""", w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Psarką, od wieków należał do biskupów"""""""" w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Psarką, od wieków n""""""""w gwarze luowej """"Borzencin"""" nad rzeką Ps"""""""" gwarze luowej """"Borzenc""""""""gwarze
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Świętokrzyskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów miast, zabytków i pamiątek w stopnickiem, [reprint z 1929 r.] Kielce 2000, s. 41.
Dosłowny zapis źródła:
W 1240 r. Tatarzy splądrowawszy ziemię Ruską, wtargnęli do Polski. Złupili i spalili Zawichost, Iłżę, Sandomierz, Koprzywnicę, Wiślicę ,Skalbmierz.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Jusiak Paweł
Postać digitalna:
|
