Polskie Towarzystwo Historyczne

Liczba wyników: 12052

Strona: 12

Typ zjawisk	Rodzaj zjawiska	Pora roku	Rok wystąpienia	Ew. rok początku	Ew. rok końca	Miesiąc wystąpienia	Ew. miesiąc początku	Ew. miesiąc końca	Dzień wystąpienia	Ew. dzień początku	Ew. dzień końca	Region	Opcje
Zniszczenia wojenne		Wiosna	1241	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów, miast, zabytków i pamiątek w olkuskiem, [reprint z 1933 r.] Kielce 2000, s. 89. Dosłowny zapis źródła: W 1241 i 1260 r. Tatarzy napadli na ziemie polskie a osobliwie niszczyli ziemię sandomierską i krakowską. Ks. Kraszewski, opierając się na znanym mu manuskrypcie zwierzynieckim, pisze w swych Żywotach świętych zakonu Premonstrateńskiego, że w pamiętnym 1241 r. gdy padł ofiarą tatarów klasztor zwierzyniecki, gdy śmiercią męczęńską poległy zakonnnice norbertanki w Witowie, zrujnowany też został klasztor w Imbramowicach, lecz ani w Długosza Dziejach ani w innych kronikach o tem nie ma wiadomości. Nie wspominają tez o tem najbliższe tych zdarzeń nadania królewskie. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów miast, zabytków i pamiątek w pińczowskiem, skalbmierskiem i wiślickiem, [reprint z 1927 r.] Kielce 2000, s. 31. Dosłowny zapis źródła: W 1241 r. z pod Chmiepnika szli tędy Tatarzy. Do dziś ludność z Chrobrza, Krzyżanowic i Zagości opowiada o rzeziach dokonanych tu przez dzicz tatarską. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 159. Dosłowny zapis źródła: Rozwój miasta przerwał najprawdopodobniej niszczący najazd ruski z 1135 r., a po późniejszej odbudowie — tzw. trzecią fazę — najazd Tatarów w 1241 r. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów miast, zabytków i pamiątek w pińczowskiem, skalbmierskiem i wiślickiem, [reprint z 1927 r.] Kielce 2000, s. 26. Dosłowny zapis źródła: W 1241 r. szli przez Bogucice od Chmielnika Tatarzy (Żywa tradycja do dziś). Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 155. Dosłowny zapis źródła: W roku 1241 zniszczyli go Tatarzy, […]. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów miast, zabytków i pamiątek w pińczowskiem, skalbmierskiem i wiślickiem, [reprint z 1927 r.] Kielce 2000, s. 124. Dosłowny zapis źródła: W 1300 r. Rusini korzystając z zamieszek w kraju, podczas wojen Łokietka z Wacławem królem czeskim, ubiegajacym się o koronę polską, wtargnęli do Polski pod dowództwem Piotra Halki, który przybywszy do bezbronnego Nowego Korczyna, zamek drewniany i kościół z klasztorem Franciszkańskim spalił i ludność rozpędził. Kazimierz Wielki, pragnąc podźwignąć Korczyn, miasto odbudował, dał mu prawo magdeburskie, murem warownym opasał, wzniósł zamek, który od napadów zabezpieczył przez utworzenie sztucznego jeziora zwanego Czartoya, które zasilane było wodą z Wisły i Nidy. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi	Zima	1241	0	0	styczeń			0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 40. Dosłowny zapis źródła: Kleczanów przyszedł do upadku podczas pierwszego napadu Tatarów: w 1241 r. został doszczętnie zniszczony i spalony. Historia mówi, że Tatarzy wpadli do Lublina w 1240 r. po św. Andrzeju i takowy spalili, że po tem sięgnęli ku Wiśle, wpadli do Zawichosta, który złupili i spalili w styczniu 1241 r., następnie posunęli się ku zachodowi, a pomijając Sandomierz, przez Kleczanów poszli do Koprzywnicy. Tego napadu pamiątką są mogiły znajdujące się na tym trakcie i w Kleczanowie: razem 5. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów miast, zabytków i pamiątek w pińczowskiem, skalbmierskiem i wiślickiem, [reprint z 1927 r.] Kielce 2000, s. 165. Dosłowny zapis źródła: Pakosław, wojewoda sandomierski, który poległ w walce z Tatarami pod Chmielnikiem w 1241 r., darował klasztorowi w Krzyżanowicach kilka wiosek. Zakonnice były sprowadzone ze Strzelna. W 1247 r. Bolesław Wstydliwy z matką Grzymisławą pozwalają Szymonowi prepozytowi w Krz. zakonu. N. osadzić tamże wieś targową na prawie magdeburskiem. Stało się to dla tego, że Tatarzy ogromnie zniszczyli tutejszą okolicę, lud wyrżnęli lub zabrali do niewoli, że trzeba było skąd inąd lud sprowadzać, by okolicę zaludnić. Do dziś ludność wskazuje obszerne błonia nad Nidą, między Krzyżanowicami, Zagością i Chrobrzem jako miejsce obozowiska tatarskiego. Tradycja przechodzi z pokolenia na pokolenie. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 120. Dosłowny zapis źródła: Do źródeł pisanych z XIII w. daje się nawiązać to zwłaszcza stwierdzenie, że najazdy Tatarów w 1241 oraz 1260 r. zniszczyły osadnictwo miejskie na wzgórzu św. Jakuba, i dopiero potem prawa miejskie otrzymał ośrodek osadniczy dookoła dzisiejszego rynku. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne		Wiosna	1241	0	0	marzec			0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów miast, zabytków i pamiątek w stopnickiem, [reprint z 1929 r.] Kielce 2000, s. 84. Dosłowny zapis źródła: Inwentarz z XVII w. zawiera podanie, że po krwawej bitwie z Tatarami w dn. 18 marca 1241 pod Chmielnikiem był okropnie zrabowany i zabudowania zniszczone. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat opatowski, [reprint z 1907 r.], Kielce 2000, s. 225. Dosłowny zapis źródła: Kunów sięga odległych czasów. W 1241 r. okolice Kunowa pustoszą Tatarzy, Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 61. Dosłowny zapis źródła: W 1241 r. miasto zniszczyli tatarzy i ludność wymordowali. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1241	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 124. Dosłowny zapis źródła: 1241 najazd Tatarów Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 152. Dosłowny zapis źródła: W 1241 r. tatarzy pod dowództwem Bajdara napadli ziemię sandomierską, spalili Zawichost i Sandomierz, poczem posunęli się w stronę Krakowa. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 218. Dosłowny zapis źródła: Pierwszy kościół w Staszowie, drewniany, zgorzał w czasie napadu tatarów na Polskę w 1242 r. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1241	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 307. Dosłowny zapis źródła: W 1241 r. Tatarzy niszczą Zawichost i rujnują zamek. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1241	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Skalińska-Dindorf E., Oświęcim. Zarys dziejów, Oświęcim 1990, s. 9. Dosłowny zapis źródła: W roku 1241, już za rządów Mieszka II, księcia opolskiego i pana ziemi oświęcimskiej, przeżył Oświęcim bardzo trudne chwile. Ciagnące po zdobyciu Krakowa na Śląsk oddziały tatarskie grupy Bajdara, splądrowały i spaliły gród oraz zniszczyły okoliczne tereny. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1241	1241	1288				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Maszczyński T., Szydłów, Kielce 1967, s. 24-25. Dosłowny zapis źródła: Szydłów już dużo wcześniej należał do tych osiedli, które ucierpiały podczas łupieżczych najazdów tatarskich (pierwszy — 1241 r., drugi — 1259-60 r., trzeci — 1287-1288 r.), wyniku czego tereny, przez które przeszły hordy tatarskie, zostawały zazwyczaj zniszczone i ograbione. W dziele dziejopisa Długosza, żyjącego w XV wieku, znajduje się wzmianka o bitwie stoczonej przez rycerstwo Małopolski z Tatarami w 1241 roku w rejonie Szydłowa. Główne siły tatarskie idące spod Włodzimierza Wołyńskiego znanym szlakiem przez Zawichost, dotarły na początku marca 1241 roku do Sandomierza, gdzie nastąpił podział ich na dwie grupy operacyjne. Grupa dowodzona przez Boidara w liczbie ok. 15 tys. Ludzi skierowała się w kierunku Chmielnika. Długosz tak pisze o tej bitwie: """"Włodzimierz wojewoda i Klemens kasztelan krakowscy, Pakosław wojewoda i Jakub Raciborowicz sandomierscy, zaszli drogę Tatarom we wsi Chmielnik pod miasteczkiem Szydłów, a nie ustraszeni mnogością hordy, o której przez zwiady i naocznie się przekonali, w poniedziałek po niedzieli Białej, to jest ośmnastego marca o wschodzie słońca stoczyli z nimi bitwę"""".""""""""zydłów już dużo wcześniej należał do tych osiedli, które ucierpiały podczas łupieżczych najazdów tatarskich (pierwszy — 1241 r., drugi — 1259-60 r., trzeci — 1287-1288 r.), wyniku czego tereny, przez które przeszły hordy tatarskie, zostawały zazwyczaj zniszczone i ograbione. W dziele dziejopisa Długosza, żyjącego w XV wieku, znajduje się wzmianka o bitw Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1244	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat iłżecki, [reprint z 1909-1911 r.], Kielce 2000, s. 298-299. Dosłowny zapis źródła: Konrad książę Mazowiecki wojując z Bolesławem V, królem polskim, napadł na ziemię Sandomierską, wieś T. Zniszczył pożogą w 1244 roku. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1244	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 54. Dosłowny zapis źródła: […] zabiegi w kierunku przeniesienia Kielc na prawo niemieckie datują się od pierwszej połowy XIII w. Wolno przypuścić, że owe lokacje były procesem długotrwałym i przerywany, gdyz w 1244 r. dotknęła dwór biskupi w Kielcach, a z pewnością i całą miejscowość, najazd Konrada Mazowieckiego, a nie ominęły Kielc też najazdy tatarskie w XIII w. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1244	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 124. Dosłowny zapis źródła: 1244 najazd sprzymierzonych z Konradem Mazowieckim Prusów i Jaćwingów Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1244	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 144. Dosłowny zapis źródła: 1244 najazd Prusów Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1244	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 148. Dosłowny zapis źródła: Powstanie tego lokacyjnego miasta było z pewnością procesem długotrwałym i przerywanym: w 1244 r. zniszczył dwór biskupów, a być może i osadę, najazd Konrada Mazowieckiego,[…]. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1244	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 62. Dosłowny zapis źródła: W XIII w. Kunów miał stanowić ważne centrum dóbr biskupstwa krakowskiego, których zarząd skupiał się w rękach biskupich włodarzy, rezydujących w obronnym dworzyszczu, nieszczonym w okresie walk dzielnicowych, m.in. W 1244 r. przez Konrada Mazowieckiego, a następnie odbudowanym. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1244	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 63. Dosłowny zapis źródła: Te sprzeczne wiadomości o wsi i mieście w Kunowie można — jak się zdaje wytłumaczyć zniszczeniem osady przez Tatarów w 1502 r. i faktycznym cofnięciem Kunowa do roli wsi przy formalnym zapewne traktowaniu go jako miasto. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1245	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 28. Dosłowny zapis źródła: najazd kniazia Wasylka. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1247	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J, Dekanat opatowski, [reprint z 1907 r.], Kielce 2000, s. 225. Dosłowny zapis źródła: Kunów sięga odległych czasów. W 1241 r. okolice Kunowa pustoszą Tatarzy, a w r. 1247 Konrad książę Mazowiecki. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1255	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 124. Dosłowny zapis źródła: 1255 najazd ks. Litewskiego Mendoga Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1258	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 148. Dosłowny zapis źródła: Powstanie tego lokacyjnego miasta było z pewnością procesem długotrwałym i przerywanym: w 1244 r. zniszczył dwor biskupów, a być może i osadę, najazd Konrada Mazowieckiego, w 1258 r. doszła do Tarczka """"incursio Lithwanorum.""""""""owstanie tego lokacyj Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1259	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Dzieje powiatu myślenickiego w okresie przedrozbiorowym, [w:] Monografia powiatu myślenickiego, t. 1, Historia, red. Reinfuss R., Kraków 1970, s. 114. Dosłowny zapis źródła: Jeśli prawdopodobnie region myślenicki ominęła pierwsza inwazja mongolska w 1241, […] to jest pewne, że ponowny niszczący ich najazd w 1259 r. objął ziemie nad środkową Rabą. Wtedy właśnie Tatarzy pod wodzą Burondy zniszczyli i spalili Kraków i oparli się aż o Bytom. Odwrót ich od zachodniej granicy ziemi krakowskiej prowadził na Szczyrzyc, musieli więc przechodzić przez pólnocne i wschodnie ziemie dzisiejszego powiatu myślenickiego. Złupienie i spalenie Szczyrzyca przez nich jest w każdym razie źródłowo pewną wiadomością, a z kolei pewne wydaje się, iż ciągnąc spod Bytomia, mogli dotrzeć do tej osady klasztornej prawdopodobnie tylko drogą przez Dobczyce. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1259	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 61. Dosłowny zapis źródła: W 1259 r. po raz wtóry niszczą K. Tatarzy. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1260	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat opatowski, [reprint z 1907 r.], Kielce 2000, s. 448. Dosłowny zapis źródła: Za panowania Bolesława Wstydliwego r. 1260 Tatarzy pod wodzą Nogaja i Teliboga […] Plądrując dwa miesiące trafli i na górę Swiętokrzyzką. Wtedy to 82 benedyktynów wraz z swym opataem Stanisławem śmierć męczeńską ponieśli. Klasztor został spalony, a cenne sprzęty kościelne wraz z św. Relikwią zabrane. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1260	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat opatowski, [reprint z 1907 r.], Kielce 2000, s. 278. Dosłowny zapis źródła: W r. 1260 tatarzy niszczą tutejszą okolicę. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1260	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 120. Dosłowny zapis źródła: Do źródeł pisanych z XIII w. daje się nawiązać to zwłaszcza stwierdzenie, że najazdy Tatarów w 1241 oraz 1260 r. zniszczyły osadnictwo miejskie na wzgórzu św. Jakuba, i dopiero potem prawa miejskie otrzymał ośrodek osadniczy dookoła dzisiejszego rynku. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1260	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Czajkowski J., Dzieje osadnictwa historycznego na Podkarpaciu i jego odzwierciedlenie w grupach etnicznych, [w:] Łemkowie w historii i kulturze Karpat, red. Czajkowski J., wydanie II poprawione, Sanok 1995, s. 72. Dosłowny zapis źródła: Dodajmy, że na terenie Ruskiej Wsi (po II wojnie zw. Wybrzeże) nad samym brzegiem Sanu istnieje góra wys. 50 m. zw. Grodziskiem, na której znajdowało się w X-XIII w. osiedle obronne. Nie wykluczone, ze zniszczyli go Tatarzy w 1260 r. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne		Zima	1260	0	0	styczeń			0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Hadamik Cz., Kalina D., Traczyński E., Dzieje i Zabytki Małych Ojczyzn. Miasto i gmina Małogoszcz, red. Mironowski R., Kielce 2006, s. 39, 77, 117. Dosłowny zapis źródła: Zgodnie z tradycją, grud małogojski miał ocaleć podczas pierwszego najazdu Tatarów (1240-1241). Przyjmuje się też czasem, że Małogoszcz nie przetrzymał drugiego najazdu tatarskiego (1259), podczas którego został zdobyty i spalony. Trzeba podkreślić, ze jedynie tradycja mówi o zniszczeniu Małogoszcza w połowie XIII wieku; żadnych dowodów historycznych na to nie ma. O takim wydarzeniu nie wspomniał też Długosz, który dość solidnie opisał w """"Rocznikach"""" najazd 1259 roku. Na dobrą sprawę nie wiadomo zatem, czy gród małogojski w ogóle ucierpiał jakoś w trakcie najazdów tatarskich XIII wieku. Z przytaczanego wyżej dokumentu z 1275 roku, dotyczącego zniszczonej przez koczowników wsi Łagiewniki, nie możemy automatycznie wyprowadzać wniosku, że i gród — siedziba kasztelanów, wówczas jakoś ucierpiał, choć jest to przecież prawdopodobne. Stefan krakowski, badający przebieg i skutki najazdów tatarskich i litewskich na Małopolskę w XIII wieku, również nie znalazł wyraźnych dowodów źródłowych, że ofiarą tych nieszczęśliwych wydarzeń padł gród małogoski. W styczniu 1260 r. mialo miejsce zniszczenie Małogoszcza przez Tatarów, do dnia dzisiejszego nie jest znana jego lokalizacja. W końcu XIX w. miejscowa ludność pokazywała na wzgórzu Ptaszyniec, na terenie należącym do folwarku formy ziemne oraz kamienne, nazywane Szwedzkie Okopy. W styczniu 1260 r. miało miejsce zniszczenie Małogoszcza przez Tatarów, przypuszcza się, że był to moment translokacji Małogoszcza na nowe, dogodnejsze miejsce, a proces ten trwał w l. 1260-1272. Odbudowę osady ze zniszczeń podjęto, może pod przywództwem wymienionego w 1263 . Nieznanego kasztelana, lub raczej wymienionego w 1270 r. Boksę, kasztelana de Malogoszcz.""""""""godnie z tradycją, grud małogojski miał ocaleć podczas pierwszego najazdu Tatarów (1240-1241). Przyjmuje się też czasem, że Małogoszcz nie przetrzymał drugiego najazdu tatarskiego (1259), podczas którego został zdobyty i spalony. Trzeba podkreślić, ze jedynie tradycja mówi o zniszczeniu Małogoszcza w połowie XIII wieku; żadnych dowodów historycznych na to nie ma. O takim wydarzeniu nie wspomniał też Długosz, który dość solidnie opisał w """"Rocznikach"""" najazd 1259 roku. Na dobrą sprawę nie wiadomo zatem, czy gród małogojski w ogóle ucierpiał jakoś w trakcie najazdów tatarskich XIII wieku. Z przytaczanego wyżej dokumentu z 1275 roku, dotyczącego zniszczonej przez koczowników wsi Łagiewniki, nie możemy automatycznie wyprowadzać wniosku, że i gród — siedziba kasztelanów, wówczas jakoś ucierpiał, choć jest to przecież prawdopodobne. Stefan krakowski, badający przebieg i skutki najazdów tatarskich i litewskich na Małopolskę w XIII wieku, również nie znalazł wyraźnych dowodów źródłowych, że ofiarą tych nieszczęśliwych wydarzeń padł gród małogoski. W styczniu 1260 r. mialo miejsce zniszczenie Małogoszcza przez Tatarów, do dnia dzisiejszego nie jest znana jego lokalizacja. W końcu XIX w. miejscowa ludność pokazywała na wzgórzu Ptaszyniec, na terenie nal""""""""odnie z tradycją, grud małogojski miał ocaleć podczas pierwszego najazdu Tatarów (1240-1241). Przyjmuje się też czasem, że Małogoszcz nie przetrzymał drugiego najazdu tatarskiego (1259), podczas którego został zdobyty i spalony. Trzeba podkreślić, ze jedynie tradycja mówi o zniszczeniu Małogoszcza w połowie XIII wieku; żadnych dowodów historycznych na to nie ma. O takim wydarzeniu nie wspomniał też Długosz, który dość solidnie opisał w """"Rocznikach"""" najazd 1259 roku. Na dobrą sprawę nie wiadomo zatem, czy gród małogojski w ogóle ucierpiał jakoś w trakcie najazdów tatarskich XIII wieku. Z przytaczanego wyżej dokumentu z 1275 roku, dotyczącego zniszczonej przez koczowników wsi Łagiewniki, nie możemy automatycznie wyprowadzać wniosku, że i gród — siedziba kasztelanów, wówczas jakoś ucierpiał, choć jest to przecież p""""""""dnie z tradycją, grud małogojski miał ocaleć podczas pierwszego najazdu Tatarów (1240-1241). Przyjmuje się też czasem, że Małogoszcz nie przetrzymał drugiego najazdu tatarskiego (1259), podczas którego został zdobyty i spalony. Trzeba podkreślić, ze jedynie tradycja mówi o zniszczeniu Małogoszcza w połowie XIII wieku; żadnych dowodów historycznych na to nie ma. O takim wydarzeniu Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1260	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Jaśkiewicz B., Dynów i okolice do początku XVI wieku, [w:] Dynów. Studia z dziejów miasta, red. Jaśkiewicz B., Dynów 1995, s. 62, 93. Dosłowny zapis źródła: Podczas najazdu na Polskę w 1259/1260 Tatarzy odbywali drogę powrotną na trasie Biecz-Jasło-Brzozów-Dynów-Przemyśl. Badania Stefana Krakowskiego nad wyprawami tatarskimi dowiodły, że posiadali oni dobrze zorganizowany wywiad, uderzali tam gdzie było gęste zaludnienie, gdyż to dawało im gwarancję grabieży i brania ludzi w jasyr. Rola szlaków komunikacyjnych we wczesnym średniowieczu była ogromna i miała duży wpływ na stosunki osadnicze. Nieznane są przyczyny, które spowodowały upadek gródka [na terenie Dynowa]. Prawdopodobnie nastapiło to w 1260 r., podczas odwrotu Tatarów drogą Brzozów-Przemyśl. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta	Zima	1260	0	0	luty			2	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 307, 317. Dosłowny zapis źródła: W 1255 r. król Bolesław funduje szpital zakonny w Zawichoście dla chorych i biednych, oraz zamek murowany na miejscu drewnianego z czasów Chrobrego, w 1260 r. mordują wiele ludności w Zawichoście, zakonników i zakonnic. W r. 1260 podczas napadu tatarów na Polskę, 2 lutego w sam dzień Oczyszczenia Matki Boskiej padło w Zawichoście pod ciosami barbarzyńców 12 zakonników […]. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1260	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów, miast, zabytków i pamiątek w olkuskiem, [reprint z 1933 r.] Kielce 2000, s. 373, 393, 395. Dosłowny zapis źródła: Po spaleniu Zawichosta wraz z klasztorem Klarysek przez tatarów w 1260 r. bł. Salomea, siostra Bolesława Wstydliwego, niegdyś królowa halicka, wreszcie zakonnnica franciszkanka, przenosi pozostałe przy życiu zakonnice w bezpieczniejsze miejsce na Grodzisko czyli Opokę św. Marji. W 1260 r. Tatarzy mordują w Z. 60 zakonnic i 12 franciszkanów, palą klasztor. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta	Zima	1260	0	0	luty			0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 40. Dosłowny zapis źródła: Drugi napad barbarzyńców był w 1260 r. około Matki Boskiej Gromnicznej; Tatarzy poszli od Zawichostu, zrabowali i spalili Sandomierz i na Kleczanów ciągnęli w stronę Świetego Krzyża. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1260	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 152. Dosłowny zapis źródła: W 1260 r. tatarzy pod dowództwem Teleboga i Nogaja wraz z litwinami, żmudzinami, prusakami i ruskimi książętami Wasilkiem włodzimierskim Romanem i Leonem halickimi po raz drugi napadli na ziemię lubelską i sandomierską, znacząć swój straszny pochód rabunkiem, krwią i pożogą. Wymordowali w Zawichoście 60 zakonników i 12 księży; na świętokrzyskiej górze 82 zakonników wraz z opatem Stanisławem śmierć męczęńską znalazło. Ludność Sandomierza schroniła się do zamku, którego bronił Piotr z Krępy herbu Nałęcz, wojewoda sandomierski. Piękne podania uwieczniają bohaterstwo Krępy i córki tegoż Haliny. Tatarzy widząc, że trudno będzie zdobyć zamek, oświadczyli przez swego wysłańca, że odstąpią od murów miasta gdy co do warunków rozmówią się z samym wojewodą. Nie chcąc narażać ludu na rzeź i miasta na nową klęskę, Piotr wraz z bratem swym Zbigniewem udał się do obozu tatarskiego. Zaledwie do takowego wstąpił, pochwycony przez dzikich najezdników i podniesiony do góry na ostrzach dzid, konając wołał do obrońców miasta: brońcie się […] nie poddajcie. Miasto jednak nie moglo się oprzeć starsznej sile najeźdźców, tatarzy przełamawszy opór dzielnych obrońców, wdarli się do miasta, wycięli szukających w zamku i kościele Panny Maryi (katedra) mieszkańców […] ośm tysięcy ludzi zginęło śmiercią męczeńską, """"że też rzekami, pisze dawny historyk, z zamku sandomierskiego krew do Wisły płynęła z niewinnych ludzi okrótnie zabijanych""""[…] Ciała męczenników spoczęły przy kościele Panny Maryi. Znajdujący się w nim stary obraz, przypomina ten straszny dzień w historii sędziwego grodu. Wtedy również wmurach kościoła dominikańskiego (św. Jakuba) wymordowali tatarzy 49 świętobliwych zakonników wraz z ich przeorem Sadokiem."""""""" 1260 r. tatarzy pod dowództwem Teleboga i Nogaja wraz z litwinami, żmudzinami, prusakami i ruskimi książętami Wasilkiem włodzimierskim Romanem i Leonem halickimi po raz drugi napadli na ziemię lubelską i sandomierską, znacząć swój straszny pochód rabunkiem, krwią i pożogą. Wymordowali w Zawichoście 60 zakonników i 12 księży; na świętokrzyskiej górze 82 zakonników wraz z opatem Stanisławem śmierć męczęńską Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1260	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat iłżecki, [reprint z 1909-1911 r.], Kielce 2000, s. 343. Dosłowny zapis źródła: W 1260 r. Tatarzy pustoszą W. i klasztor. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1260	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 155. Dosłowny zapis źródła: W roku 1241 zniszczyli go Tatarzy, ale jeszcze dotkliwsza był ich inwazja w 1260 r., kiedy najeźdźcy zrabowali i zniszczyli nie tylko dobytek klasztorny, ale pomordowali również zakonników. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1260	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Chłapowski K., Dzieje Dubiecka, wyd. 2 uzupełnione, Rzeszów 1983, s. 11. Dosłowny zapis źródła: Dubiecko leżało więc na uczęszczanym szlaku handlowym i to korzystne położenie wpłynęło na jego rozwój. Co więc spowodowało, że w XIII wieku osiedle na Grodzisku przestało istnieć? Być może, stało się to w roku 1260 podczas odwrotu Tatarów z Polski drogą przez Brzozów — Przemyśl, a może były inne przyczyny. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1273	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 124. Dosłowny zapis źródła: Najazd Prusów i Litwinów Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi	Zima	1280	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 153. Dosłowny zapis źródła: W 1280 r. za panowania Leszka Czarnego, Leon ks. Halicki wraz z tatarami i litwinami napadł na ziemię lubelską i sandomierską. Nie mogąc zdobyć dzielnie broniącego się zamku, począł dziki książę niszczyć okolicę Sandomierza. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1280	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 124. Dosłowny zapis źródła: Najazd kniazia Daniela. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1280	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Motylewicz J., Dzieje Kańczugi, Przemyśl 1984, s. 18. Dosłowny zapis źródła: Najstarsza wiadomość pisana z terenów nad Mleczką pochodzi z 1280 roku i dotyczy Przeworska. Pod tą datą w latopisie włodzimierskim zawarty jest opis przygotowania księcia Lwa i Włodzimierza wasylkowicza do wyprawy wojennej na Polskę. Wyprawa zakończyła się niepowodzeniem, gdyż połączone wojska rusko-tatarskie zostały rozbite pod Koprzywnicą. Odwetową wyprawe zorganizował Leszek Czarny książę kujawski, sieradzki, łęczycki i w tym samym jeszcze miesiącu spalił m.in. Przeworsk, gród księcia Lwa. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1282	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 124. Dosłowny zapis źródła: Najazd Jaćwingów i Litwinów Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1283	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 144. Dosłowny zapis źródła: 1283 najazd Litwinów Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1287	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 41. Dosłowny zapis źródła: W 1287 r. był jeszcze napad mongolski, którzy znów szli od Sandomierza do św. Krzyża przez Kleczanów. Takie to klęski w XII w. doprowadziły Kleczanów do upadku. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1287	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 124. Dosłowny zapis źródła: Najazd Tatarów Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne		Zima	1287	1287	1287		styczeń	luty	0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Dzieje powiatu myślenickiego w okresie przedrozbiorowym, [w:] Monografia powiatu myślenickiego, t. 1, Historia, red. Reinfuss R., Kraków 1970, s. 114. Dosłowny zapis źródła: Możliwe, iż powiat myślenicki był świadkiem także trzeciego najazdu mongolskiego w 1287 r., kiedy wódz tatarski Nogaj prowadził swe oddziały wzdłuż Karpat na Kraków, a w drodze powrotnej na Sącz, pozostawiając za sobą w styczniu i lutym tego roku wielkie spustoszenie. Miejscowa tradycja wspomina o oddziale tatarskim, który w 1259 r. miał umykać wzdłuż rzeki Stradomki, może pędzony przez tutejsze rycerstwo i chłopów, i że na pamiątkę tych wydarzeń wniesienie na lewym brzegu rzeki otrzymało miano """"Smykań"""".""""""""ożliwe, Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1288	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 124. Dosłowny zapis źródła: Kniaź Jerzy Lwowicz pustoszy okolice Lublina Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1288	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Trzcionka P., Skała. Zarys dziejów miasta, Kraków 1994, s. 28. Dosłowny zapis źródła: W tym też czasie mógł klasztor skalski ucierpieć, pod Skałą bowiem doszlo do bitwy między pretendentami do tronu krakowskiego — ks. śląskim Henrykiem Probusem a ks. Bolesławem Plockim lub ks. Władysławem Łokietkiem. Rocznik Trzaski pod datą 1288 r. podaje — """"cirka Scala prosternuntur milites multi […]""""."""""""" tym też czasie mógł klasztor skalski ucierpi Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1288	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Trzcionka P., Skała. Zarys dziejów miasta, Kraków 1994, s. 29. Dosłowny zapis źródła: W latach 1296-1306 toczą się w okolicach Skały walki o tron polski między wojskami ks. Władysława Łokietka i króla czeskiego Wacława II, które prawdopodobnie przyczyniły się do zrujnowania klasztoru Klarysek. Wspomina o tym legat papieski Gentilis w roku 1309, nakazując grzebać zakonnice w klasztorzez krakowskim. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1290	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów miast, zabytków i pamiątek w pińczowskiem, skalbmierskiem i wiślickiem, [reprint z 1927 r.] Kielce 2000, s. 31. Dosłowny zapis źródła: W 1290 r. po śmierci ks. Henryka Pobożnego, zajęły Chroerz wojska Ks. wrocławskiego Henryka VI. Żolnierze plądrując okolicę, dopuszczali się wielu nadużyć i gwałtów. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1294	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat miechowski, [reprint z 1917 r.], Kielce 2000, s. 112. Dosłowny zapis źródła: Ubieganie się o tron krakowski książąt polskich naraziło klasztor miechowski na dwukrotne najścia. W 1294 r. Bolesław Mazowiecki zajął go i złupił, Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1300	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Włodarczyk W., Dzieje Wilkowa i okolic (przegląd najważniejszych wydarzeń), Wilków 1998, s. 17. Dosłowny zapis źródła: Przełom XIII i XIV w. — napady Tatarów, litwinów i Rusinów na księstwo sandomierskie prowokowane prawdopodobnie przez samego Władysława Łokietka (1260-1333). W 1300 roku ofiarą takiego napadu był klasztor Norbertanek w Skowieszynku, który nie sprzyjał zamiarom zjednoczeniowym króla. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1300	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat miechowski, [reprint z 1917 r.], Kielce 2000, s. 112. Dosłowny zapis źródła: Ubieganie się o tron krakowski książąt polskich naraziło klasztor miechowski na dwukrotne najścia. W 1294 r. Bolesław Mazowiecki zajął go i złupił, zaś w 1300 r. za Łokietka, węgrzy i rusini, wpadłszy do Miechowa klasztor i kościół złupili, zabierając wszystkie srebra, aparaty, grabiąc ołtarze. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1306	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 29. Dosłowny zapis źródła: Lokacje miasta zrealizowano, gdyz jako oppidum Buszk występuje w 130-6 r., kiedy w czasie walk Łokietka z Muskatą zostało wraz z klasztorem obrabowane przez żołdaków biskupa krakowskiego, a mieszkańcy poranieni i pobici. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1306	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Rozwój urbanizacji Małopolski XIII-XVI w., Województwo krakowskie (powiaty południowe), Kraków 1985, s. 170, 172. Dosłowny zapis źródła: W 1306 r. miasto klarysek i ich klasztor najechali siepacze Muskaty i """"liczni ludzie zostali zabici, powieszeni i ukrzyżowani"""", ale S. Sącz nie upadł ostatecznie, chociaż wielu jego mieszkańców przeniosło się istotnie do nowego miasta Kamienicy, uposażonego świetnymi przywilejami, a nawet rozpoczęto budowę pomieszczeń klasztornych, gdyż projektowano przeniesienie ze S. Sącza obu konwentów franciszkańskich; w niedalekiej przyszłości nowe miasto przyjęło nazwę Nowy Sącz."""""""" 1306 r. miasto klarysek i ich klasztor najechali siepacze Muskaty i """"liczni ludzie zostali zabici, powieszeni i ukrzyżowani"""", ale S. Sącz nie upadł ostatecznie, chociaż wielu jego mieszkańców przeniosło się istotnie do nowego miasta Kamienicy, uposażonego świetnymi przywilejami, a nawet rozpoczęto budowę pomieszczeń klasztornych, gdyż projektowano przeniesienie ze S. Sącza obu konwentów franciszkań""""""""1306 r. miasto klarysek i ich klasztor najechali siepacze Muskaty i """"liczni ludzie zostali zabici, powieszeni i ukrzyżowani"""", ale S. Sącz nie upadł ostatecznie, chociaż wielu jego mieszkańców przeniosło się istotnie do nowego miasta Kamienicy, uposażonego świetnymi przywilejami, a nawet rozpoczęto budowę pomieszczeń klasztornych, """"""""306 r. miasto klarysek i ich klasztor najechali siepacze Muskaty i """"liczni ludzie zostali zabici, powieszeni i ukrzyżowani"""", ale S. Sącz nie upadł ostatecznie, chociaż wielu jego mieszkańców przeniosło się istotnie do nowego miasta Kamienicy, uposażonego świetnym""""""""06 r. miasto klarysek i ich klasztor najechali siepacze Muskaty i """"liczni ludzie zostali zabici, powieszeni i ukrzyżowani"""", ale S. Sącz nie upadł ostatecznie, chociaż wielu jego mieszkańców przen""""""""6 r. miasto klarysek i ich klasztor najechali siepacze Muskaty i """"liczni ludzie zostali zabici, powieszeni i ukrzyżowani"""", ale S"""""""" r. miasto klarysek i ich klasztor najechali siepacze Muskaty Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1341	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 125. Dosłowny zapis źródła: Najazd Tatarów i oblężenie Lublina. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1346	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat miechowski, [reprint z 1917 r.], Kielce 2000, s. 112. Dosłowny zapis źródła: W 1346 r. wojska króla czeskiego Jana Ślepego po odprawieniu ich z Krakowa ciągnąc na Miechów do Lelowa kościół miechowski z bogactw ogołociło. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1348	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Motylewicz J., Dzieje Kańczugi, Przemyśl 1984, s. 24. Dosłowny zapis źródła: Objęcie dóbr łańcuckich, rzeszowskich i kańczuckich przez Ottona Pileckiego w wyniku nadania ich mu przez Kazimierza Wielkiego za zasługi oddane w zdobyciu Rusi, pociągnęło za sobą napływ kolonistów ze Śląska. Osiedlali się głównie na obszarze między Rzeszowem a Przeworskiem. Spora ich liczba zatrzymała się najpewniej w Kańczudze na terenie rozwijającej się obok wsi osady miejskiej. Ich to obecność przyspieszyła prawdopodobnie czas nadania miastu prawa niemieckiego. Dokonało się to przypuszczalnie w latach 1349-1385, a więc już za Ottona Pileckiego mimo, iż w literaturze historycznej do tej pory przyjmowano, że dokument lokacyjny miasta z 1523 roku był jego początkiem. Zajmujący się tym zagadnieniem, nie zwrócili uwagi na zwrot """"de novo faciendum fundandum"""", zawarty w dokumencie lokacyjnym miasta z 1523 roku. Wynika z niego, że chodziło tu o powtórne nadanie dokumentu lokacyjnego, na skutek zaginięcia wcześniejszego, w czasie spalenia miasta przez Tatarów w 1348 roku.""""""""bjęcie dóbr łańcuckich, rzeszowskich i kańczuckich przez Ottona Pileckiego w wyniku nadania ich mu przez Kazimierza Wielkiego za zasługi oddane w zdobyciu Rusi, pociągnęło za sobą napływ kolonistów ze Śląska. Osiedlali się głównie na obszarze Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1350	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 144. Dosłowny zapis źródła: 1350 najazd Litwinów Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1352	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 125. Dosłowny zapis źródła: Najazd Tatarów Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1353	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 318. Dosłowny zapis źródła: Od 1260 r. do 1353 r. Zawichost używał spokoju. Dopiero w 1353 r. Lubart syn Gedymina, wiel. ks. Litews. rabując Zawichost, spalił klasztor i kościół Franciszkański. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1370	0	0				0	0	0	Lubelskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kuraś S., Słownik historyczno-geograficzny województwa lubelskiego w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny, t. 3, Warszawa 1983, s. 125. Dosłowny zapis źródła: Najazd Litwinów Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1376	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Fitko R., Historia społeczno-gospodarcza wsi Kocina, Kocina-Warszawa 1998, s. 19. Dosłowny zapis źródła: Sumę nieszczęść dopełnił zaborczy najazd Litwinów pod wodzą Kiejstuta Giedyminowicza, którzy w 1376 r. podbili ziemię lubelską, sandomierską i zbliżyli się do Krakowa. Litwini spustoszyli najechne ziemie, splili wiele miast w tym i Wiślicę. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1381	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Dekanat sandomierski, [reprint z 1915 r.], Kielce 2000, s. 319. Dosłowny zapis źródła: W 1381 r. Jagiełło zdobył miasto i okropnie zniszczył, a kościoły z ozdób ogołocił. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1410	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Rozwój urbanizacji Małopolski XIII-XVI w., Województwo krakowskie (powiaty południowe), Kraków 1985, s. 171, 172. Dosłowny zapis źródła: W 1410 r. miasto zostało złupione, a następnie spalone przez wojska węg. i odbudowywało się z trudem, skoro jeszcze długosz zanotował, że """"miasto niegdyś słynne handlem"""" pozostawało w jego czasch już tylko """"nie znaną wsią""""."""""""" 1410 r. miasto zostało złupione, a następnie spalone przez wojska węg. i odbudowywa Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1411	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Dzieje powiatu myślenickiego w okresie przedrozbiorowym, [w:] Monografia powiatu myślenickiego, t. 1, Historia, red. Reinfuss R., Kraków 1970, s. 71-72. Dosłowny zapis źródła: Zdarzały się też często prywatne najazdy, wynikające z lokalnych feudalnych zawiści, niszczące jednak miasto i samo mieszczaństwo. W 1411 r. np. Marcin z Moskorzowa, syn wspomnianego Klemensa, osławiony warchoł i burzyciel wewnętrznego porządku w państwie, napadł na Dobczyce, czyniąc miastu szkodę oszacowaną na 100 grzywien. Nie był to przypadek oczywiście odosobniony. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1430	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Skalińska-Dindorf E., Oświęcim. Zarys dziejów, Oświęcim 1990, s. 10. Dosłowny zapis źródła: Oddziały husyckie już w 1430 r. przesły przez ziemię oświęcimską, a w 1433 r. pod Rybnikiem została stoczona z nimi bitwa. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta	Zima	1474	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Chronografia albo Dziejopis Żywiecki, Andrzeja Komonieckiego, wyd. Grodziski S.,i Dwornicka I., Żywiec 1987, s. 43. Dosłowny zapis źródła: W tej sprawie gdy się nic nie stało, Polacy uradzili pospolite ruszenie do Węgier, gdyż Węgrowie wtargli do Pogórza w Polskę, rozumiejąc, że król polski Krzyżaki na Węgry powiódł. Najeżdżając węgrzy miasta Jaśliska, Brzostek, Kołaczyce, Frysztad, Dębowiec, Duklę, Pilzno, Krosno, Golesz i Muszynę etc. I wsie rózne, rabowali i palili. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta	Zima	1474	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Chronografia albo Dziejopis Żywiecki, Andrzeja Komonieckiego, wyd. Grodziski S., Dwornicka I., Żywiec 1987, s. 43. Dosłowny zapis źródła: W tej sprawie gdy się nic nie stało, Polacy uradzili pospolite ruszenie do Węgier, gdyż Węgrowie wtargli do Pogórza w Polskę, rozumiejąc, że król polski Krzyżaki na Węgry powiódł. Najeżdżając węgrzy miasta Jaśliska, Brzostek, Kołaczyce, Frysztad, Dębowiec, Duklę, Pilzno, Krosno, Golesz i Muszynę etc. I wsie rózne, rabowali i palili. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1474	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Swieykowski E., Monografia Dukli. Studia do historii sztuki i kultury wieku XVIII w Polsce, t. 1, Kraków 1903 [1997], s. 23. Dosłowny zapis źródła: W roku 1474 spada na Duklę klęska. Wojska Macieja Korwina, pod dowództwem Tomasza Tarczy, wtargnęły w sile 6000 do Polski przełęczą dukielską i doszczętnie złupiły i spaliły miasto. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1474	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Rozwój urbanizacji Małopolski XIII-XVI w., Województwo krakowskie (powiaty południowe), Kraków 1985, s. 141. Dosłowny zapis źródła: Natomiast o liczbie domów oraz zaludnieniu Muszyny w XIV oraz XV w. nie da się ze źródeł niczego dowiedzieć. Wiadomo jedynie, że w 1474 r. przeżyło miasteczko niszczący najazd Tomasza Tarczy, w odwet za wyprawę św. Kazimierza na Węgry. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1474	0	0				0	0	0	Świętokrzyskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów miast, zabytków i pamiątek w pińczowskiem, skalbmierskiem i wiślickiem, [reprint z 1927 r.] Kielce 2000, s. 213. Dosłowny zapis źródła: Z powodu wtargnięcia węgrów do kraju, """"szlachta acz nie rychło do Opatowca ciągnęła, którzy w ciągnieniu swem szkody wielkie poczynili, tylko co nie palili, ale brali, gwałcili, kościoły łupili, swawola wielka była, grozy ani kary nie było: tak iż się temu wydziwić nie mogło jak od przodków swych już na ten czas Polacy daleko się byli odstrzelili, a boję się, że dzisiejszych czasów dopierożby było gorzej […]."""""""" powodu wtargnięcia węgrów do kraju, """"szlachta acz nie rychło do Opatowca ciągnęła, którzy w ciągnieniu swem szkody wielkie poczynili, tylko co nie palili, ale brali, gwałcili, kościoły łupili, swawola wielka była, grozy ani kary nie było: tak iż się temu wydziwić nie mogło jak od przodków swych już na ten czas Polacy daleko się byli odstrzelili, a boję się, że dzisiejsz""""""""powodu wtargnięcia węgrów do kraju, """"szlachta acz nie rychło do Opatowca ciągnęła, którzy w ciągnieniu swem szkody wielkie poczynili, tylko co nie palili, ale brali, gwałcili, kościoły łupili, swawola wielka była, grozy ani kary nie było: tak iż się temu wydziwić nie mogło jak od przodków swych już na ten czas Polacy daleko się byli """"""""owodu wtargnięcia węgrów do kraju, """"szlachta acz nie rychło do Opatowca ciągnęła, którzy w ciągnieniu swem szkody wielkie poczynili, tylko co nie palili, ale brali, gwałcili, kościoły łupili, swawola wielka była, grozy ani kary nie było: tak iż się temu wydziwić nie mogło jak od przodków swych już""""""""wodu wtargnięcia węgrów do kraju, """"szlachta acz nie rychło do Opatowca ciągnęła, którzy w ciągnieniu swem szkody wielkie poczynili, tylko co nie palili, ale brali, gwałcili, kościoły łupili, swawola wielka była, grozy ani kary nie było: tak iż się temu wydziwić """"""""odu wtargnięcia węgrów do kraju, """"szlachta acz nie rychło do Opatowca ciągnęła, którzy w ciągnieniu swem szkody wielkie poczynili, tylko co nie palili, ale brali, gwałcili, kościoły łupili, swawola wielka była, grozy ani kary n""""""""du wtargnięcia węgrów do kraju, """"szlachta acz nie rychło do Opatowca ciągnęła, którzy w ciągnieniu swem szkody wielkie poczynili, tylko co nie palili, ale brali, gwałcili, kościoły łupili, swaw""""""""u wtargnięcia węgrów do kraju, """"szlachta acz nie rychło do Opatowca ciągnęła, którzy w ciągnieniu swem szkody wielkie poczynili, tylko co nie palili, ale brali,"""""""" wtargnięcia węgrów do kraju, """"szlachta acz nie rychło do Opatowca ciągnęła, którzy w ciągnieniu swem szkody wielkie poczynili, """"""""wtargnięcia węgrów do kraju, """"szlachta acz nie rychło do Opatowca ciągnęła, którzy w ciągnieniu s""""""""targnięcia węgrów do kraju, """"szlachta acz nie rychło do Opatowca ci""""""""argnięcia węgrów do kraju, """"szlachta a""""""""rgnięcia w Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1474	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Rozwój urbanizacji Małopolski XIII-XVI w., Województwo krakowskie (powiaty południowe), Kraków 1985, s. 123. Dosłowny zapis źródła: W 1413 r., tj. w czasie, kiedy starostwem czorsztyńskim władał Abraham Czarny z Goszyc, Władysław Jagiełło potwierdził ten kontrakt wojtowski, a w 1485 r. — z powodu zniszczenia orginału przez wrogów królestwa, którzy spalili Krościenko (per conflagrationem oppidi) — uczynił to Kazimierz Jagiellończyk, nadając względnie tylko potwierdzając miastu ponadto dwa jarmarki, […]. Lustracja K. Z 1617 r. łaczy owe zniszczenia miasta z dobą husycką, ale stało się to raczej w czasie wojen Kazimierza Jegiellończyka z Maciejem Korwinem. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1474	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 100. Dosłowny zapis źródła: O handlu w samym mieście posiadamy wiadomości skąpe. Wiadomo, że skupiał się on wokół ratusza, który już w 1478 r. funkcjonował mimo calkowietego znizczenia miasta przez najazd węgierski w 1474 r. […] Już przed zniszczeniem w 1574 r. było Pilzno miastem znacznym.[…] Zniszczenie miasta przez Węgrów powstrzymało w 1474 r., ale nie zahamowalo na dłużej jego rozwoju. W 1475 r. widzimy postępującą odbudowę spalonego kościoła prafialnego pw. Św. Jana Chrzciciela, […]. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1474	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Z dziejów miast zachodniej części ziemi bieckiej do r. 1520, [w:] Nad rzeką Ropą, t. 3, Szkice historyczne, red. Żarnecka Z., Kraków 1962, s. 145. Dosłowny zapis źródła: W okresie walk Jagiellonów o koronę czeską i węgierską w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XV stulecia Szymbark, podobnie jak i inne osady podgórskie, był częstym obiektem napadów zaciężnych oddziałów węgierskich i zawodowych zbójników. W 1474 r. został zrabowany i spustoszony przez oddział bardiowianina Feierhunta (Feyerhunt). Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1474	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Rozwój urbanizacji Małopolski XIII-XVI w., Województwo krakowskie (powiaty południowe), Kraków 1985, s. 85. Dosłowny zapis źródła: Pomyślne czasy, mimo zniszczenia w 1474 r., przez najazd węg., przeżywał Żmigród N. w XV i w pierwszej połowie XVI stulecia. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1474	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Michalak J., Miejsce Piastowe w gminie i okolicy, Krosno 2002, s. 38. Dosłowny zapis źródła: W 1474 roku, jak wszystkie podkrośnieńskie wsie, zniszczył ją najazd węgierski. Stąd król Kazimierz jagiellończyk, zwolnił wieś na dwa lata ze wszystkich czynszów, z wyjątkiem zastrzeżonych dla siebie. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1474	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Michalak J., Miejsce Piastowe w gminie i okolicy, Krosno 2002, s. 43. Dosłowny zapis źródła: Osada zniszczona musiała zostać przez Węgrów w 1474 roku, jeśli poczatkiem XVI wieku był tu jeden tylko łan kmiecy, a u schyłku tego stulecia 2 łany kmiece, 6 zagrodników z rolami, 2 komorników z bydlem i 2 bez bydła. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1474	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 29. Dosłowny zapis źródła: Sześć grzywien szosu na rzecz klasztoru w XV w. świadczy, że Brzostek należał pod względem zabudwoy i zaludnienia do miasteczek niewielkiech. W roku 1474 został zresztą spalony przez najazd węgierski. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1474	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Michalak J., Miejsce Piastowe w gminie i okolicy, Krosno 2002, s. 59. Dosłowny zapis źródła: W XV stuleciu we wsi był dwór (prawdopodobnie obronny) na skarpie, folwark, młyn i karczma. Zabudowę zniszczyli Węgrzy w 1474 roku. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1474	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 58. Dosłowny zapis źródła: W 1474 r. zniszczył miasteczko najazd węgierski Tomasza, […]. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1474	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Kiryk F., Urbanizacja Małopolski województwo sandomierskie XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 45. Dosłowny zapis źródła: Nie znamy też liczby domów i liczby mieszkańców miasta. W roku 1474 zostało ono zniszczone przez najazd węgierski, […]. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1474	1474	1476				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Michalak J., Miejsce Piastowe w gminie i okolicy, Krosno 2002, s. 13. Dosłowny zapis źródła: Nie omijały tych terenów zawieruchy wojenne. W 1474 roku wsie padły ofiarą najazdu węgierskiego. Oddziały zaciężne Tomasza Tarczaya z Lipian, utworzywszy sobie na dwa lata bazę w pobliskim, zdobytym Nowym Żmigrodzie plądrowały okolicę, paląc nawet krościańskie przedmieścia. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1474	1474	1657				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Michalak J., Miejsce Piastowe w gminie i okolicy, Krosno 2002, s. 46. Dosłowny zapis źródła: W XVII stuleciu dzierżawcami wsi byli Krzyccy. Wieś była jednak znacznie zniszczona, na skutek najazdów wrogich. Już wcześniej w 1474 roku w części zniszczyli ją Węgrzy. W 1624 roku Tatarzy, a po nich w latach 1655-1657 szwedzi, Kozacy i Siedmiogrodzianie. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1474	1474	1709				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Michalak J., Miejsce Piastowe w gminie i okolicy, Krosno 2002, s. 63. Dosłowny zapis źródła: Miejscowość w historii dzieliła losy Krosna i wymienionych wsi, stanowiących wyposażenie wójtostwa. Niszczyły ją wojny w latach 1474, 1624, 1655-1657, 1702-1709. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1483	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Czajkowski J., Dzieje osadnictwa historycznego na Podkarpaciu i jego odzwierciedlenie w grupach etnicznych, [w:] Łemkowie w historii i kulturze Karpat, red. Czajkowski J., wydanie II poprawione, Sanok 1995, s. 92. Dosłowny zapis źródła: W okolicy Tyrawy Wołoskiej znana jest data lokacji Hołuczkowa. Przywilej na prawie niemieckim wydał 16 V 1479 r. Mikołaj Czeszyk z Tyrawy niejakiemu Januszowi z 24-letnią wolnizną. Z jakiś przyczyn lokacja ta musiała być nie w smak Mikołajowi, dziedzicowi z Siemuszowej, który w 1483 r. dokonał napadu na nowo powstającą wieś, zwana wówczas Lohoczkowa Vola. W sprawie sądowej zostało to określone, jako napad z hołotą (""""sgolothamy""""), w czasie którego kmieci wygnano z domów, porąbano i porozrzucano izby (!), wieś spustoszono. W tym czasie było we wsi 4 kmieci, a przynajmniej tyle gospodarstw zniszczono."""""""" okolicy Tyrawy Wołoskiej znana jest data lokacji Hołuczkowa. Przywilej na prawie niemieckim wydał 16 V 1479 r. Mikołaj Czeszyk z Tyrawy niejakiemu Januszowi z 24-letnią wolnizną. Z jak Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Wsi		1498	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Półćwiartek J., Wsie leżajskie doby pańszczyźnianej (XVI-XIX wiek), [w:] Dzieje Leżajska, od czasów najdawniejszych do 1944 r., red. Baczkowski K., Leżajsk 1996, s. 165. Dosłowny zapis źródła: Pomyslnie rozwijany proces osadniczy hamowany był różnymi klęskami elementarnymi, wśród których najazdy tatarskie należały do najbardziej niszczących. Największe ich nasilenie przypadało na pierwszą ćwierć XVI wieku. Zawadzili Tatarzy o Leżajsk i jego okolicę już w 1498 roku, […]. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1498	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Chłapowski K., Dzieje Dubiecka, wyd. 2 uzup., Rzeszów 1983, s. 17. Dosłowny zapis źródła: Przełom XV i XVI wieku był szczegółnie nieszczęśliwy dla Rusi Czerwonej, a więc i dla Dubiecka. W roku 1498 Wołosi i Tatarzy spustoszyli ziemię sanocką i przemyską aż po Przeworsk i Kańczugę. Ucierpiały wówczas: Przemyśl, Radymno, Jarosław i Przeworsk. W tej sytuacji musiało ucierpieć i Dubiecko. Można przypuszczać, że zniszczenia ówczesne były powodem niezapłacenia w roku następnym czopowego. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1498	0	0				0	0	0	Małopolskie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Trzcionka P., Skała. Zarys dziejów miasta, Kraków 1994, s. 31. Dosłowny zapis źródła: Król Jan Olbracht w 1498 uwalnia Skałę od wszelkich poborów na lat 15, motywując to wielkim ubustwem spowodowanym najazdami nieprzyjaciół,[…]. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1498	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Motylewicz J., Dzieje Kańczugi, Przemyśl 1984, s. 31-32, 106, 142. Dosłowny zapis źródła: W 1523 roku Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej lokacji swojego miasta, którego istotny fragment dla naszych rozważań brzmi: """"upatrując wielkie nieporządki i szkody różne w mieście naszym Kańczudze rzeczonym, przez stracenie praw i przywilejów tegoż miasta od śp. Przodków naszych temuż miastu pozowlonych, podczas wtargnięcia w królestwo polskie Turków, nieprzyjaciela Krzyża Świętego i tegoż miasta spaleniem i praw straceniem, chąc tedy miasto samo z obywatelami w dobrym porządku zachować, a dochody nasze […] pomnożyć — przywilej temuż miasteczku na prośby mieszczan na nowo przydzielamy, litując się nad ich ubustwem i zniszczeniem oraz spustoszeniem i spaleniem […]"""". […] Jedna z pierwszych kwestii, jak nasuwa się przy analizie przytoczonego fragmentu źródła, to rozwiązanie chronologii owego niszczącego najazdu, którego dokonał nieprzyjaciel królestwa polskiego, nazwany tu Turkami. Nie jest to jednak wskazówka pewna, gdyż wiadomo, że nazwą tą obejmowano nie tylko Turków właściwych, lecz także ich sprzymierzeńców. Przychodzą tu nam na szczęście z pomocą inne relacje źródłowe, a to o najeździe Stefana wojewody wołoskiego w 1498 roku, którego wojsko spaliło Radymno, Przeworsk, Łańcut, Rzeszów oraz Kańczugę, a także o inwazji Tatarów na Ruś Czerwoną i ziemię sandomierską w 1502 roku, kiedy najeźdźcy obrócili w perzynę dziesiątki miast i setki wsi oraz ogołocili je z ludności. Nie znamy daty powstania parafii w Kańczudze. Dokument erekcji zaginął najpewniej podobniej jak i akt lokacji miasta, w czasie najazdu wołoskiego w 1498 roku. Najstarsza wiadomość o najeździe wołosko-tatarskim pochodzi z 1498 roku. Wówczas to wojsko Stefana, wojewody wołoskiego doszczętnie spaliły i ograbiły Kańczugę. Pożar strawił całą zabudowę oraz archiwum miejskie."""""""" 1523 roku Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej lokacji swojego miasta, którego istotny fragment dla naszych rozważań brzmi: """"upatrując wielkie nieporządki i szkody różne w mieście naszym Kańczudze rzeczonym, przez stracenie praw i przywilejów tegoż miasta od śp. Przodków naszych temuż miastu pozowlonych, podczas wtargnięcia w królestwo polskie Turków, nieprzyjaciela Krzyża Świętego i tegoż miasta spaleniem i praw straceniem, chąc tedy miasto samo z obywatelami w dobrym porządku zachować, a dochody nasze […] pomnożyć — przywilej temuż miasteczku na prośby mieszczan na nowo przydzielamy, litując się nad ich ubustwem i zniszczeniem oraz spustoszeniem i spaleniem […]"""". […] Jedna z pierwszych kwestii, jak nasuwa się przy analizie przytoczonego fragmentu źródła, to rozwiązanie chronologii owego niszczącego najazdu, którego dokonał nieprzyjaciel królestwa polskiego, nazwany tu Turkami. Nie jest to jednak wskazówka pewna, gdyż wiadomo, że nazwą tą obejmowano nie tylko Turków właściwych, lecz także ich sprzymierzeńców. Przychodzą tu nam na szczęście z pomocą inne relacje źródłowe, a to o najeździe Stefana wojewody wołoskiego w 1498 roku, którego wojsko spaliło Radymno, Przeworsk, Łańcut, Rzeszów oraz Kańczugę, a także o inwazji Tatarów na Ruś Czerwoną i ziemię sandomierską w 1502 roku, kiedy najeźdźcy obrócili w perzynę dziesiątki miast i setki wsi oraz ogołocili je z ludności. Nie znamy daty powstania parafii w Kańczudze. Dokument erekcji zaginął najpewniej podobniej jak i akt lokacji miasta, w czasie najazdu wołoskiego w 1498 roku. Najstarsza wiadomość o najeździe wołosko-tatarskim""""""""1523 roku Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej lokacji swojego miasta, którego istotny fragment dla naszych rozważań brzmi: """"upatrując wielkie nieporządki i szkody różne w mieście naszym Kańczudze rzeczonym, przez stracenie praw i przywilejów tegoż miasta od śp. Przodków naszych temuż miastu pozowlonych, podczas wtargnięcia w królestwo polskie Turków, nieprzyjaciela Krzyża Świętego i tegoż miasta spaleniem i praw straceniem, chąc tedy miasto samo z obywatelami w dobrym porządku zachować, a dochody nasze […] pomnożyć — przywilej temuż miasteczku na prośby mieszczan na nowo przydzielamy, litując się nad ich ubustwem i zniszczeniem oraz spustoszeniem i spaleniem […]"""". […] Jedna z pierwszych kwestii, jak nasuwa się przy analizie przytoczonego fragmentu źródła, to rozwiązanie chronologii owego niszczącego najazdu, którego dokonał nieprzyjaciel królestwa polskiego, nazwany tu Turkami. Nie jest to jednak wskazówka pewna, gdyż wiadomo, że nazwą tą obejmowano nie tylko Turków właściwych, lecz także ich sprzymierzeńców. Przychodzą tu nam na szczęście z pomocą inne relacje źródłowe, a to o najeździe Stefana wojewody wołoskiego w 1498 roku, którego wojsko spaliło Radymno, Przeworsk, Łańcut, Rzeszów oraz Kańczugę, a także o inwazji Tatarów na Ruś Czerwoną i ziemię sandomierską w 1502 roku, kiedy najeźdźcy obrócili w perzynę dziesiątki miast i setki wsi oraz ogołocili je z ludności. Nie znamy daty powstania parafii w Kańczudze. Dokumen""""""""523 roku Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej lokacji swojego miasta, którego istotny fragment dla naszych rozważań brzmi: """"upatrując wielkie nieporządki i szkody różne w mieście naszym Kańczudze rzeczonym, przez stracenie praw i przywilejów tegoż miasta od śp. Przodków naszych temuż miastu pozowlonych, podczas wtargnięcia w królestwo polskie Turków, nieprzyjaciela Krzyża Świętego i tegoż miasta spaleniem i praw straceniem, chąc tedy miasto samo z obywatelami w dobrym porządku zachować, a dochody nasze […] pomnożyć — przywilej temuż miasteczku na prośby mieszczan na nowo przydzielamy, litując się nad ich ubustwem i zniszczeniem oraz spustoszeniem i spaleniem […]"""". […] Jedna z pierwszych kwestii, jak nasuwa się przy analizie przytoczonego fragmentu źródła, to rozwiązanie chronologii owego niszczącego najazdu, którego dokonał nieprzyjaciel królestwa polskiego, nazwany tu Turkami. Nie jest to jednak wskazówka pewna, gdyż wiadomo, że nazwą tą obejmowano nie tylko Turków właściwych, lecz także ich sprzymierzeńców. Przychodzą tu nam na szczęście z pomocą inne relacje źródłowe, a to o najeździe Stefana wojewody wołoskiego w 1498 roku, którego wojsko spaliło Radymno, Przeworsk, Łańcut, Rzeszów oraz Kańczugę, a także o inwazji Tatarów na Ruś Czerwoną i ziemię sandomierską w 150""""""""23 roku Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej lokacji swojego miasta, którego istotny fragment dla naszych rozważań brzmi: """"upatrując wielkie nieporządki i szkody różne w mieście naszym Kańczudze rzeczonym, przez stracenie praw i przywilejów tegoż miasta od śp. Przodków naszych temuż miastu pozowlonych, podczas wtargnięcia w królestwo polskie Turków, nieprzyjaciela Krzyża Świętego i tegoż miasta spaleniem i praw straceniem, chąc tedy miasto samo z obywatelami w dobrym porządku zachować, a dochody nasze […] pomnożyć — przywilej temuż miasteczku na prośby mieszczan na nowo przydzielamy, litując się nad ich ubustwem i zniszczeniem oraz spustoszeniem i spaleniem […]"""". […] Jedna z pierwszych kwestii, jak nasuwa się przy analizie przytoczonego fragmentu źródła, to rozwiązanie chronologii owego niszczącego najazdu, którego dokonał nieprzyjaciel królestwa polskiego, nazwany tu Turkami. Nie jest to jednak wskazówka pewna, gdyż wiadomo, że nazwą tą obejmowano nie tylko Turków właściwych, lecz także ich sprzymierzeńców. Przychodzą tu nam na szczęście z pomocą inne relacje źródłowe, a to o najeździe Stefana wojewody wołoskie""""""""3 roku Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej lokacji swojego miasta, którego istotny fragment dla naszych rozważań brzmi: """"upatrując wielkie nieporządki i szkody różne w mieście naszym Kańczudze rzeczonym, przez stracenie praw i przywilejów tegoż miasta od śp. Przodków naszych temuż miastu pozowlonych, podczas wtargnięcia w królestwo polskie Turków, nieprzyjaciela Krzyża Świętego i tegoż miasta spaleniem i praw straceniem, chąc tedy miasto samo z obywatelami w dobrym porządku zachować, a dochody nasze […] pomnożyć — przywilej temuż miasteczku na prośby mieszczan na nowo przydzielamy, litując się nad ich ubustwem i zniszczeniem oraz spustoszeniem i spaleniem […]"""". […] Jedna z pierwszych kwestii, jak nasuwa się przy analizie przytoczonego fragmentu źródła, to rozwiązanie chronologii owego niszczącego najazdu, którego dokonał nieprzyjaciel królestwa polskiego, nazwany tu Turkami. Nie jest to jednak wskazówka pewna, gdyż wiadomo, że nazwą tą obejmowano nie tylk"""""""" roku Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej lokacji swojego miasta, którego istotny fragment dla naszych rozważań brzmi: """"upatrując wielkie nieporządki i szkody różne w mieście naszym Kańczudze rzeczonym, przez stracenie praw i przywilejów tegoż miasta od śp. Przodków naszych temuż miastu pozowlonych, podczas wtargnięcia w królestwo polskie Turków, nieprzyjaciela Krzyża Świętego i tegoż miasta spaleniem i praw straceniem, chąc tedy miasto samo z obywatelami w dobrym porządku zachować, a dochody nasze […] pomnożyć — przywilej temuż miasteczku na prośby mieszczan na nowo przydzielamy, litując się nad ich ubustwem i zniszczeniem oraz spustoszeniem i spaleniem […]"""". […] Jedna z pierwszych kwestii, jak nasuwa się przy analizie przytoczonego fragmentu źródła, to rozwiązanie chronologii owego niszczącego naja""""""""roku Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej lokacji swojego miasta, którego istotny fragment dla naszych rozważań brzmi: """"upatrując wielkie nieporządki i szkody różne w mieście naszym Kańczudze rzeczonym, przez stracenie praw i przywilejów tegoż miasta od śp. Przodków naszych temuż miastu pozowlonych, podczas wtargnięcia w królestwo polskie Turków, nieprzyjaciela Krzyża Świętego i tegoż miasta spaleniem i praw straceniem, chąc tedy miasto samo z obywatelami w dobrym porządku zachować, a dochody nasze […] pomnożyć — przywilej temuż miasteczku na prośby mieszczan na nowo przydzielamy, litując się nad ich ubustwem i zniszczeniem oraz spustoszeniem i spal""""""""oku Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej lokacji swojego miasta, którego istotny fragment dla naszych rozważań brzmi: """"upatrując wielkie nieporządki i szkody różne w mieście naszym Kańczudze rzeczonym, przez stracenie praw i przywilejów tegoż miasta od śp. Przodków naszych temuż miastu pozowlonych, podczas wtargnięcia w królestwo polskie Turków, nieprzyjaciela Krzyża Świętego i tegoż miasta spaleniem i praw straceniem, chąc tedy miasto samo z obywatelami w dobrym porządku zachować, a dochody nasz""""""""ku Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej lokacji swojego miasta, którego istotny fragment dla naszych rozważań brzmi: """"upatrując wielkie nieporządki i szkody różne w mieście naszym Kańczudze rzeczonym, przez stracenie praw i przywilejów tegoż miasta od śp. Przodków naszych temuż miastu pozowlonych, podczas wtargnięcia w królestwo polskie Turków,""""""""u Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej lokacji swojego miasta, którego istotny fragment dla naszych rozważań brzmi: """"upatrując wielkie nieporządki i szkody różne w mieście naszym Kańczudze rze"""""""" Mikołaj Pilecki, wojewoda bełzki i dziedzic Kańczugi, wystawił przywilej l Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne			1498	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Trawka R., Z dziejów fortuny Kmitów herbu Szreniawa. Dobra dubieckie do połowy XVI wieku, [w:] Dubiecko od czasów najdawniejszych do współczesności, red. Motylewicz J., Dubiecko 2007, s. 53. Dosłowny zapis źródła: Po raz pierwszy Dubiecko ucierpiało prawdopodobnie w 1498 roku, gdy Wołosi i Tatarzy pustoszyli ziemie sanocką i przemyską po Przeworsk i Kańczugę, posuwając się drogą na Przemyśl, Radymno, Jarosław i Przeworsk. Zapewne doznane wówczas zniszczenia były przyczyną niezapłacenia w roku następnym czopowego. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1498	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Motylewicz J., Dubiecko w XV-XVIII wieku, Wybrane zagadnienia z dziejów miasta, [w:] Dubiecko od czasów najdawniejszych do współczesności, red. Motylewicz J., Dubiecko 2007, s. 68, 78-79. Dosłowny zapis źródła: O najstarszym okresie w historii miasta wiemy niewiele przede wszystkim z powodu braku dokumentu lokacyjnego, który w nieznanych okolicznościach zaginął, być może spłonął w pożarze miasta podczas najazdu tatarsko-wołoskiego w 1498 roku. Pożary, przemiany własnościowe, potrzeby korekt komunikacyjnych, a także relokacja obiektów sakralnych, burzyły pierwotny układ przestrzenny miasta. Zapoczątkowały je zniszczenia miasta — zapewne z powodu pożarów — podczas przypuszczalnego najazdu tatarskiego w 1498 i na pewno w 1503 roku, obejmujące w większości drewniana jeszcze zabudowę. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:
Zniszczenia wojenne	Miasta		1498	0	0				0	0	0	Podkarpackie	Rozwiń
Nazwa źródła: Adres bibliograficzny: Motylewicz J., Dzieje Kańczugi, Przemyśl 1984, s. 31-32, 142. Dosłowny zapis źródła: Przychodzą tu nam na szczęście z pomocą inne relacje źródłowe, a to o najeździe Stefana wojewody wołoskiego w 1498 roku, którego wojsko spaliło Radymno, Przeworsk, Łańcut, Rzeszów oraz Kańczugę, […]. Zabiegi te zakończyły się powodzeniem, bowiem 9 marca 1504 roku krol Zygmunt Stary uwolnił mieszkańców Kańczugi na 10 lat od podatków. Podobne zwolnienia otrzymały w tym roku inne, zniszczone najazdem tatarskim miasta: Leżajsk, Przeworsk i Dubiecko. Oryginalny zapis daty: Naziwsko i imię zbierającego: Jusiak Paweł Postać digitalna:

« Poprzednia

Strona: 12

Następna »