| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1628 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Śląskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Musioł L., Brzeźce. Parafia i gmina, 1969, mps sygn. R 849 III, s. 44.
Dosłowny zapis źródła:
Pisze w roku 1628 ówczesny ewangelicki dziekan pszczyński Hoffmann w swym protokole wizytacyjnym:"""" W Brzescach żołnierze z okrutną mocą i gwałtem się włamywali i rabowali, że aż dziwić się temu trzeba; mimo to pozostał tu jeden kielich i pacyfikał uratowany, ponieważ oddanebyły poprzednio na przechowanie do zakrystii kościoła pszczyńskiego"""".""""""""isze w roku 1628 ówczesny ewangelicki dziekan pszczyński Hoffmann w swym protokole wizytacyjnym:"""" W Brzescach żołnierze z okrutną mocą i gwałtem się włamywali i rabowali, że aż dziwić się temu trzeba; mimo to pozostał tu jeden kielich i pacyfika""""""""sze w roku 1628 ówczesny ewangelicki dziekan pszczyński Hoffmann w swym protokole wizytacyjnym:"""" W Brzescach żołnierze z okrutną mocą i gwałtem się """"""""ze w roku 1628 ówczesny ewangelicki dziekan pszczyńs
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Dziwoki Julia
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1450 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Śląskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Musioł L., Bogucice gmina i parafia. Monografia historyczna, b.m.w 1953, mps.
Dosłowny zapis źródła:
Niesłychane spustoszenie w stanie zasiedlenia okolic zwłaszcza między Mikołowem, Mysłowicami a Bytomiem spowodowały z niespotykaną bezwzglednością prowadzone wojny husyckie w pierwszej polowie XV w. Dość powiedzieć, że cały szereg wsi wówczs uległ całkowitemu zniszczeniu, a częśc wówczas spustoszonych osad już nigdy się nie podniosła. Wyraźnie jako puste wsi podawają źródla z końca XV i XVI w. następujące osady: Maciejkowice, Koziniec, Jaźwce, Szopienice, Jakubowice, Milejowice, Dąbrówka, Przełajka, Dzierzkowice /pod Mikołowem/ Ligota, Brynów, Kuźnica Bogucka. W innych wsiach ocalało jakich 2 do 3 osdaników.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Dziwoki Julia
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1645 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Śląskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Musioł L., Bogucice gmina i parafia. Monografia historyczna, b.m.w 1953, mps, s. 45.
Dosłowny zapis źródła:
Niewiadomo bowiem, z jakich przyczyn nastąpił w r. 1645 napad uzbrojonej bandy szlachciców i ich kompanów na wieś Bogucice […]. Napadali na wieś kilkakrotnie, uzbrojeni w broń palną.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Dziwoki Julia
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1644 |
0 |
0 |
listopad |
|
|
28 |
0 |
0 |
Śląskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Musioł L., Bogucice gmina i parafia. Monografia historyczna, b.m.w 1953, mps, s. 45.
Dosłowny zapis źródła:
Główny napad na wieś Bogucice miał miejsce dnia 28 listopada 1644 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Dziwoki Julia
Postać digitalna:
|
| Masowe choroby zakaźne |
Epidemie |
|
|
1483 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Burakowski J., Kronika Sierpca i Ziemi Sierpeckiej, Sierpc 2001, s. 17.
Dosłowny zapis źródła:
1483. Ziawienie w Sierpcu Najświętszej Panny (klerykowi Andrzejowi z Sierpca). Jestem rodzicielka Zbawienia wszystkiego świata, która mam litość nad upadkiem grzesznych i utrapionych ludzi. A przeto rozkazuję tobie abyś szedłszy opowiadał Duchowym i Świeckim tego Miasta Przełożonym, aby ku czci moiey tu nieodwłocznie Kościół był zbudowany, ieżeli chcą, aby to powietrze (morowe) ustało. (Ł. Paprocki — Łaski cudowne[…]).
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Masowe choroby zakaźne |
Epidemie |
|
Jesień |
1439 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gacki J., Radom i jego kościoły do końca XVIII wieku, wyd. S. Zieliński, Radom 1999, s. 32.
Dosłowny zapis źródła:
Władysław Warneńczyk, w należacej do dóbr radomskich Jedlni, przebywał w jesieni 1439 roku, podczas morowego rozszerzonego gdzie indziej powietrza, i tu czekał na posłów, wracających od króla rzymskiego Alberta.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Masowe choroby zakaźne |
Epidemie |
|
|
1467 |
0 |
0 |
styczeń |
|
|
2 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gacki J., Radom i jego kościoły do końca XVIII wieku, wyd. S. Zieliński, Radom 1999, s. 35.
Dosłowny zapis źródła:
1467 roku, dnia 2 stycznia lubo nie w Radomiu, lecz w radomskich dobrach, we wsi Kozienice, gdzie król z małżonką uroczystość Bożego Narodzenia świętował, schroniwszy się do tutejszej puszczy dla uniknienia epidemii, zaraz po północy, w piątek rano urodził się królowi Kazimierzowi z Elżbiety piąty syn […] Zygmunt.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Masowe choroby zakaźne |
Epidemie |
|
|
1451 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Józefecki J., Mszczonów. Dzieje miasta 1245-1989, Mszczonów 2000, s. 47.
Dosłowny zapis źródła:
[…] częste epidemie, m.in. w 1451 roku odnotowano epidemię w Sochaczewie i okolicy
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1462 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Łęczyca. Historia i współczesność, Łęczyca 1988, s. 12.
Dosłowny zapis źródła:
w drugiej połowie XV wieku miasto [Łęczyca] padało kilkakrotnie pastwą pożarów, największe z nich miały miejsce w roku 1462 i 1484
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1484 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Łęczyca. Historia i współczesność, Łęczyca 1988, s. 12.
Dosłowny zapis źródła:
w drugiej połowie XV wieku miasto [Łęczyca] padało kilkakrotnie pastwą pożarów, największe z nich miały miejsce w roku 1462 i 1484
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Wsi |
|
|
1473 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Łęczyca. Historia i współczesność, Łęczyca 1988, s. 27.
Dosłowny zapis źródła:
Następna przebudowa [kolegiaty w Tumie pod Łęczycą], po pożarze z 1473 r. w latach ok. 1487 r. i później, miała mniejszy zasięg
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Wsi |
|
|
0 |
1350 |
1400 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Tomala J., Oporów na tle osadniczym od czasów pradziejowych po średniowiecze, [w:] Oporów. Stan badań. Materiały sesji naukowej zorganizowanej z okazji 50. rocznicy Muzeum w Oporowie 22 listopada 1999 roku, Oporów 2000, s. 60.
Dosłowny zapis źródła:
Natomiast pewne jest, że budynek dworski [pierwszy dwór obronny Oporowskich herbu Sulima z połowy XIV wieku — TP] uległ zniszczeniu w wyniku pożaru w drugiej połowie XIV wieku. Trudno obecnie doszukiwać się powodu owego pożaru, gdyż mógł on nastąpić z przyczyn naturalnych (uderzenie pioruna), nieuwagi ludzkiej (zaprószenie ognia) czy też porachunków sąsiedzkich
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Wsi |
|
|
1473 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Łęczyca. Dzieje miasta w średniowieczu i w XX wieku. Suplement do monografii miasta, red. Szymczak J., Łęczyca-Łódź 2003, s. 88.
Dosłowny zapis źródła:
Romański kościół [kolegiata w Tumie pod Łęczycą] służyć miał również celom obronnym. W 1473 r. pożar zniszczył wnętrze kościoła. Następne pokolenie duchownych łęczyckich sprawowało oficium divinum już w odnowionym budynku (1487)
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1462 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Łęczyca. Dzieje miasta w średniowieczu i w XX wieku. Suplement do monografii miasta, red. Szymczak J., Łęczyca-Łódź 2003, s. 99.
Dosłowny zapis źródła:
Takie same przywileje odpustowe [jak w 1441 r.] uzyskali zakonnicy [dominikanie łęczyccy] również po pożarze klasztoru w 1462 r., ale wierni dostawali odpust za udział w czwartkowej adoracji Najświętszego Sakramentu i procesji wewnątrz kościoła
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1335 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Olejnik T., Leksykon miasta Wielunia, Wieluń 1998, s. 156.
Dosłowny zapis źródła:
Ze względu na łatwopalną zabudowę i brak zorganizowanej obrony przed pożarami miasto często padało ofiarą pożarów masowych. Największe z nich miały miejsce: 1335 r. — spłonęło miasto [Wieluń] wraz z zamkiem […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1469 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Olejnik T., Leksykon miasta Wielunia, Wieluń 1998, s. 156.
Dosłowny zapis źródła:
1469 r. — spłonęło miasto [Wieluń] wraz z kolegiatą
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1459 |
0 |
0 |
sierpień |
|
|
18 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Szymczak J., Uniejów do schyłku XVI wieku, [w:] Uniejów. Dzieje miasta, red. Szymczak J.,Łódź-Uniejów 1995, s. 71.
Dosłowny zapis źródła:
Z datków składanych przez pielgrzymów u grobu bł. Bogumiła kapituła gnieźnieńska wyasygnowała w 1462 r. kwotę 30 grzywien na odbudowę zniszczonej pożarem kolegiaty uniejowskiej. Mowa tu o wielkim pożarze, jaki w sobotę 18 VIII 1459 r. zniszczył dotkliwie całe miasto. Zdołało się ono wszakże odbudować […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1494 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Początki i rozwój Zgierza do końca XVI wieku, [w:] Zgierz. Dzieje miasta do 1988 roku, red. Rosin R., Łódź-Zgierz 1995, s. 61.
Dosłowny zapis źródła:
Po różnego rodzaju klęskach żywiołowych, a zwłaszcza po pożarach, mieszczanie otrzymywali zwolnienia podatkowe. W 1494 r. Jan Olbracht przyznał po pożarze zgierzanom 10 lat wolnych od opłat.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1473 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Początki i rozwój miasta do końca XVI wieku, [w:] Łęczyca. Monografia miasta do 1990 roku, red. Rosin R., Łęczyca 2001, s. 141.
Dosłowny zapis źródła:
Prawdopodobnie odpowiednie dokumenty [fundacyjne kolegiaty łęczyckiej] spaliły się podczas wielkiego pożaru w 1473 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1494 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Luboński J., Monografia historyczna miasta Radomia, Radom 1907, s. 169.
Dosłowny zapis źródła:
1494 r. król Jan Olbracht uwalnia Radom od wszelkich podatków i danin na lat 18 skutkiem pożaru miasta.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1461 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rutkowski H., Rozwój przestrzenny Sochaczewa od XIII do XVIII wieku, [w:] Dzieje Sochaczewa i Ziemi Sochaczewskie J., Studia i materiały, red. Russocki S., Warszawa 1970, s. 39.
Dosłowny zapis źródła:
Największe pożary miasta Sochaczewa do połowy XVII w. notowane są w następujących latach: 1461 r. (spłonęła wtedy większa część miasta) […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1476 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Pazyra S., Dzieje Ciechanowa i Ziemi Ciechanowskiej, Ciechanów 1976, s. 91.
Dosłowny zapis źródła:
W 1476 r. zaś pożar zniszczył miasto i zamek [w Ciechanowie] wraz ze znajdującymi się tam aktami.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1476 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Pazyra S., Dzieje Ciechanowa i Ziemi Ciechanowskiej, Ciechanów 1976, s. 258.
Dosłowny zapis źródła:
w 1476 r. straszliwy pożar zniszczył miasto i zamek [w Ciechanowie], w którym m.in.. Spłonęły dokumenty dotyczące licznych nadań dla kościoła parafialnego
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1461 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Guldon Z., Muszyńska J., Powstanie i dzieje miasta w okresie przedrozbiorowym (do 1795 r.), [w:] Opoczno. Studia i szkice z dziejów miasta, red. Meducka M., Kielce 2003, s. 39.
Dosłowny zapis źródła:
Miasto nękały pożary, między innymi w latach 1461 […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1483 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Guldon Z., Muszyńska J., Powstanie i dzieje miasta w okresie przedrozbiorowym (do 1795 r.), [w:] Opoczno. Studia i szkice z dziejów miasta, red. Meducka M., Kielce 2003, s. 39.
Dosłowny zapis źródła:
Miasto nękały pożary, między innymi w latach […] 1483. Z tego powodu w 1483 r. mieszczanie zwolnieni zostali od podatku na pięć lat, co miało umożliwić odbudowę miasta.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1351 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Szczerbatko K., Zakroczym 940 lat, Zakroczym 2005, s. 12.
Dosłowny zapis źródła:
W 1351 roku król Kazimierz Wielki w miejscu grodu spalonego z nieznanych przyczyn, wzniósł murowany zamek […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1461 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Swieżawski A., Dzieje Skierniewickiego do końca XVIII w., [w:] Województwo skierniewickie. Monografia regionalna. Zarys dziejów, obraz współczesny, perspektywy rozwoju, red. Baranowski B., , Łódź-Skierniewice 1982, s. 96.
Dosłowny zapis źródła:
Pomyślny rozwój miasta [Sochaczewa] w XV i XVI w. przerywały stosunkowo częste pożary (1461 […])
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1494 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Witkowski S., Krótkie dzieje Radomia do 1795 r., [w:] Radom. Dzieje miasta w XIX i XX w., red. Witkowskiego S., Warszawa 1985, s. 13.
Dosłowny zapis źródła:
Przywilej z 1494 r. zwalniał miasto na 18 lat od danin i podatków, celem zlikwidowania zniszczeń po pożarze.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1386 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Kiersnowska T., Czersk w średniowieczu, [w:] Studia i materiały do dziejów Piaseczna i powiatu piaseczyńskiego, red. Antoniewicz J., Warszawa 1973, s. 217.
Dosłowny zapis źródła:
Miasto miało zabudowę drewnianą, niszczoną często przez pożary. Przywilej [księcia Janusza I] z 1386 r. był miastu nadany prawdopodobnie po jakimś katakliźmie[…] aby tym łatwiej mogło powstać i za łaską Boską być zamieszkałym.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1494 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Józefecki J., Piekut M., Zarys dziejów Jeżowa, Łowicz 1985, s. 8.
Dosłowny zapis źródła:
Niekiedy miasto [Jeżów] było zwalniane od podatków państwowych w wypadku klęsk żywiołowych, jak to miało miejsce w 1494 roku, kiedy na prośbę prepozyta Stanisława z powodu zniszczenia miasta przez pożar, król zwolnił Jeżów od podatków na 3 lata.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1379 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Sankowski S., Z dziejów miasta Radomska (do 1939 r.), Radomsko 1995, s. 157.
Dosłowny zapis źródła:
1379. Radomsko na przestrzeni wieków ulegało licznym pożarom. Największe w dziejach Radomska były w latach 1379, 1624 i w 1742. Pożar w 1379 r. ogarnął niemal wszystkie ulice. Spłonęło wiele domostw.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
0 |
1497 |
1498 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Koczy L., Dzieje miasta Wieruszowa, wyd. 2, Wieruszów 1994, s. 7-8.
Dosłowny zapis źródła:
W r. 1498 lub 1497 zniszczył miasto pożar, a tej okoliczności zawdzięczali mieszczanie potwierdzenie starych praw i nadanie nowych. […] Przywilej niniejszy jest rodzajem aktu lokacyjnego, może o tyle koniecznego, że miasto prawdopodobnie spłonęło doszczętnie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1420 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Siniarski S., Kalendarz z dziejów Wolborza 1065-1982, Warszawa 1984, s. 24.
Dosłowny zapis źródła:
1421 r. — 7 stycznia Jan Kropidło, biskup włocławski, potwierdził po pożarze Wolborza wszystkie przywileje miasta i na prośbę wójta Jakuba Siestrzeńca wydał kopię spalonego oryginału przywileju, wystawionego przez biskupa Macieja Pałukę z Gołańczy w 1357 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
0 |
1050 |
1100 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rauhutowa J., Czersk we wczesnym średniowieczu, Wrocław 1976, s. 163.
Dosłowny zapis źródła:
Wzrost dobrobytu hamowały powtarzające się w Czersku co pewien czas pożary. W drugiej połowie XI wieku spalona została drewniana zabudowa w północnej części grodu.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Wsi |
|
|
1479 |
1479 |
1515 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gajowniczek Z. T., Historia miast w prawobrzeżnej części ziemi czerskiej, Latowicz 1999, s. 96-97.
Dosłowny zapis źródła:
Parafia założona w Stoczku była jedną z najbardziej dotkniętych pożarami. Spłonęły tu bowiem cztery kolejne kościoły. Prawdopodobnie kościół założony przez biskupa Andrzeja Bnińskiego w 1472 r. upadł po śmieci tegoż biskupa lub też spłonął, ponieważ akta biskupie poznańskie wspominają pod datą 6 stycznia 1515 r. o jakimś darze złożonym w celu wystawienia na nowo kościoła parafialnego w Stoczku.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1456 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Karbownik H., Białaczów i okolica w latach 1233-1914. Studium historyczno-prawne, Sandomierz 1998, s. 112-113.
Dosłowny zapis źródła:
Według relacji J. Długosza Białaczów miał nadane przywileje [lokacyjne] jeszcze przed 1456 r., lecz dokumenty potwierdzające ten fakt uległy zniszczeniu przez pożar.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Wsi |
|
|
1383 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Tomala J., Oporów. Małomiasteczkowa włość prywatna w powiecie orłowskim w województwie łęczyckim od XIV do XVIII wieku. Studium archeologiczno-architektoniczne, Oporów 2002, s. 87-88.
Dosłowny zapis źródła:
Liczne ślady spalenizny, węgli drzewnych, popiołu i polepy wskazują na zniszczenie starszego założenia [dworu Oporowskich] w wyniku pożaru w końcu XIV lub na przełomie XIV/XV wieku.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
0 |
1200 |
1372 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Parzych Cz., 600 lat parafii w Ostrołęce. (Rys historyczny), Ostrołęka 1999, s. 12.
Dosłowny zapis źródła:
Gród — a zapewne razem z min i osada, przynajmniej częściowo — był dwukrotnie trawiony pożarem i odbudowywany: w XIII-XIV w. i po raz drugi w 1372 r. Po tym ostatnim spaleniu przestał odgrywać role wiodącą w osadnictwie tego terenu.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1261 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Dymek B., Historia i kultura Mazowsza do 1526 r., Żyrardów 2005, s. 81.
Dosłowny zapis źródła:
Odbudował on [Bolesław II] w Warszawie kościół, który został wzniesiony w 1250 r. za Siemowita I, a już w 1261 r. spalił się.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1335 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Grabarczyk T., Nowak T., Mieszczanie wieluńscy do początków XVI wieku. Biogramy, Łódź-Wieluń 2008, s. 18, 37.
Dosłowny zapis źródła:
Według tradycji przekazanej przez źródła augustiańskie, Wieluń w 1335 r. dotknięty został klęską pożaru. Na zgliszczach, dzięki staraniom króla Kazimierza, miało wyrosnąć miasto zbudowane od podstaw.
Plagą średniowiecznych miast były pożary. Nie omijały one Wielunia. Wzmianka o pierwszym pożarze mówi, iż miasto strawił ogień w 1335 r. Informacja o tym kataklizmie pochodzi jednak z późnego, bo dopiero XVIII wiecznego kopiariusza i nie potwierdzają jej inne źródła. Trudno więc stwierdzić czy rzeczywiście jest prawdziwa.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
Wiosna |
1457 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Grabarczyk T., Nowak T., Mieszczanie wieluńscy do początków XVI wieku. Biogramy, Łódź-Wieluń 2008, s. 13, 33, 55-56, 73, 96, 203, 233, 248.
Dosłowny zapis źródła:
Najstarsza z zachowanych ksiąg [miejskich Wielunia] posiada wpisy rozpoczynające się od 1458 r. Wcześniejsze księgi uległy zniszczeniu już w średniowieczu, padając ofiarą pożaru miasta w 1457 r.
Szukając wyjaśnienia dla sprzecznej relacji źródeł należy zwrócić uwagę na przywilej wydany 27 V 1457 r. przez Kazimierza Jagiellończyka. Król aktem tym ustanawiał w Wieluniu doroczny jarmark na dzień św. Św. Piotra i Pawła (29 VI). W uzasadnieniu nadania czytamy, iż król chce w ten sposób umożliwić miastu naprawę szkód, jakich doznało w wyniku pożaru. Użyty w dokumencie zwrot, iż pożar miał miejsce „diebus novissime” pozwala sądzić, że zdarzył się niedługo przed wystawieniem przywileju. Wzmiankowany w dokumencie królewskim pożar nie mógł mieć oczywiście żadnego związku z najazdem księcia Jana, który, jak już wspomniano, na ziemie polskie wtargnął dopiero w październiku. Niewielki odstęp czasu, jaki dzielił pożar miasta i najazd na Wieluńskie mógł być przyczyną połączenia
obu wydarzeń przez wieluńskich augustianów i przypisania wojskom Jana oświęcimskiego strat, jakie w 1457 r. miasto i klasztor poniosły od ognia. W XVIII–wiecznym kopiarzu, opartym o zapiski z XVIII w., mogło dojść do połączenia obu wydarzeń w jedno. Wszystko wskazuje na to, że zniszczenie Wielunia przez księcia Janusza nie miało miejsca.
Wyżej była już mowa o pożarze z 1457 r. Ucierpiała wówczas kolegiata o czym świadczą podjęte w 1469 r. starania Wawrzyńca Ostrowskiego, dziekana wieluńskiego, o wydanie przez arcybiskupa Jan Gruszczyńskiego aktu, którym potwierdził ustanowienie w Wieluniu dziekanii przez Mikołaja Trąbę w 1420 r. Dziekan prośby swe uzasadniał zniszczeniem dokumentów przez ogień.
W 1487 r. Kazimierz Jagiellończyk przekazał Zbigniewowi arcybiskupowi gnieźnieńskiemu plac, na którym wcześniej stał należący do zamku młyn koński. Zapewne młyn konny uległ zniszczeniu w czasie pożaru miasta w 1457 r., a ponieważ długo nie był odbudowywany król uczynił powyższą darowiznę.
W 1460 r. Małgorzata Żałościowa w sprawie z wdową Jadwigą Jeleniową ustanowiła swym pełnomocnikiem męża Andrzeja, który wskazywał, że sprawa ta odnotowana była w aktach konsystorskich spalonych w czasie pożaru miasta [w 1457 r.].
W 1460 r. Jakub [kuśnierz wieluński] potwierdził, iż przed wieloma latami sprzedał
wikariuszom wieluńskim 16 groszy rocznego czynszu na wyderkauf za 5 grzywien półgroszków zapisanych na ogrodzie i rolach zwanych Baczowskie. Dobra te położone były po prawej stronie idąc w kierunku Turowa, w szerokości i naprzeciwko łąki miejskiej. Odpowiedni akt prawny spłonął w czasie pożaru miasta Wielunia, a zatem zniszczenie tego dokumentu odnieść można do 1457 r.
Paweł, zięć Falkela, z żoną Małgorzatą (przypuszczalnie córką Mikołaja Falkela) zapisali wikariuszom kolegiaty wieluńskiej 16 skojców czynszu rocznego na wyderkauf sumy 10 grzywien groszy szerokich praskich zabezpieczonych na swych wszystkich ogrodach położonych poza miastem. Dokument zawierający powyższy zapis uległ zniszczeniu w czasie pożaru miasta (zapewne w 1457 r.), toteż 9 XII 1460 r. małżonkowie potwierdzili jego treść przed radą miejską.
W 1460 r. wdowa Jadwiga Jeleniowa toczyła spór z Małgorzatą Żałościową.
Pełnomocnik Małgorzaty, jej mąż Andrzej, wskazywał, że sprawa ta
rozstrzygnięta już została przed oficjałem wieluńskim, Janem z Grądów
i odnotowana była w aktach konsystorskich spalonych w czasie pożaru
miasta [w 1457 r.].
Wojciech [Rorych] występował 2 IV 1460 r. na liście testacyjnej posiedzenia
konsystorza wieluńskiego. Był on zobowiązany do płacenia czynszu rocznego z domu i 3 mórg, określonych, jako morgi dobre, nie zniszczone przez pożar [z 1457 r.], na rzecz ołtarzysty Wojciecha, kustosza wieluńskiego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
Wiosna |
1481 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Grabarczyk T., Nowak T., Mieszczanie wieluńscy do początków XVI wieku. Biogramy, Łódź-Wieluń 2008, s. 32, 37-38, 46, 82, 133, 201.
Dosłowny zapis źródła:
Znany jest zapis testamentowy sędziego wieluńskiego Bieniasza z Walichnowych
z 22 II 1487 r., w którym sędzia na rzecz wieluńskich braci św. Augustyna zapisał m.in. 20 florenów na zbudowanie w ich kościele organów. Życzeniem Bieniasza było także aby został pochowany we własnej kaplicy w tejże świątyni. Trudno przyjąć aby sędzia chciał być pogrzebany w opuszczonym kościele i fundował organy do zrujnowanej świątyni. Oznacza to, że jeśli świątynia uległa zniszczeniu podczas pożaru w 1457 r. I ewentualnie ucierpiała w pożodze z 1481 r. to w 1487 r., gdy Bieniasz czynił swój zapis, kościół funkcjonował normalnie.
Kolejny pożar miasta miał miejsce w 1481 r. Wieluń musiał wówczas bardzo ucierpieć, skoro Kazimierz Jagiellończyk zdecydował w maju tegoż roku zwolnić mieszczan z wszystkich podatków i ciężarów na okres 16 lat. O niedawnej pożodze wspomina zapiska z 22 III 1482 r., odnotowująca decyzję oficjała wieluńskiego zobowiązującego tych mieszczan i przedmieszczan, którzy nie ponieśli strat w swych dobrach do świadczenia czynszów, dziesięcin i mesznego na rzecz prałatów, kanoników i ołtarzystów kościoła kolegiackiego. Kolejna wzmianka z 10 V 1482 r. wspomina o spaleniu kramów szewskich i posiadanej z tego powodu zwolnieniach z opłat przez szewców94. Także w związku z tym pożarem w 1490 r. toczył się spór o obrazy wyniesione z kolegiaty, które dzięki temu uratowane zostały przed ogniem. O dwukrotnym zniszczeniu miasta i kolegiaty przez ogień informuje wzmianka z 1495 r., kiedy to starano się o wydanie aktów potwierdzających utracone w pożarze dokumenty dotyczące uposażenia i erekcji prepozytury. Wspomniane klęski dotykające kolegiatę odnieść należy do 1457 i 1481 r. Również prośba władz Wielunia z 1496 r. skierowana do króla Jana Olbrachta o wydanie dokumentu, odtwarzającego uposażenie wójtostwa, uzasadniona była tym, iż dawne przywileje zniszczył pożar. Zapewne i w tym przypadku chodziło o pożogę z 1481 r. O pożarze mowa jest także w dokumencie wystawionym przez króla Aleksandra 1 II 1502 r. Akt ten, w którym transumowano dokument Kazimierza Jagiellończyka z 1450 w sprawie handlu suknem, król wydał na prośbę wieluńskich tkaczy. Również w tym przypadku wydanie dokumentu uzasadniono, tym iż dokument z 1450 r. „wraz z miastem spłonął w minionych latach”. Powtarzające się w dokumentach wzmianki
o spaleniu miasta nie muszą zawsze oznaczać, iż w każdym przypadku chodzi o inną pożogę. Zainteresowani mogli wystąpić o wydanie potwierdzenia spalonych przywilejów nawet po wielu latach od pożaru. Wszystko wskazuje na to, że w drugiej połowie XV w. Wieluń płonął dwukrotnie w 1457 i 1481 r. Wszystkie przytoczone powyżej wzmianki odnoszą się do tych właśnie kataklizmów.
Ślady istnienia ołtarza św. Wawrzyńca także w późniejszym czasie potwierdza zapiska z 1490 r., odnosząca się do wydarzeń zaszłych przed pożarem miasta w 1481 r. Wspomina się w niej o obrazach pochodzących ze wspomnianego ołtarza.
Z późniejszej wzmianki wiadomo, że Bartłomiej [Potrzeba] kupił i następnie podarował pewne obrazy do ołtarza św. Wawrzyńca w kościele kolegiackim. W zamian za to otrzymał od Jana Zaręby, starosty wieluńskiego (zm. 1481) inne obrazy pochodzące z tegoż ołtarza, które z kolei podarował ołatarzowi Potrzebińskiemu. W czasie pożaru miasta w 1481 r. obrazy przed spaleniem uratował lektor tego ołtarza.
Katarzyna Lachowka 4 XI 1485 r. pozwała go [Jana Tatara] o 2 grzywny i 3 wiardunki, które dał w depozyt jej brat rodzony. Jan potwierdził przyjęcie depozytu o nieznanej mu sumie, który jednak wraz z jego własnymi rzeczami spłonął w czasie pożaru miasta [w 1481 r.].
W lipcu 1485 r. [Małgorzata Zawalina] procesowała się z Dorotą Piekarzową, która przekazała jej w depozyt 3 floreny. Przedmiotem sporu była także 1 grzywna przekazana przez Langno z tytułu posiadanego długu. Małgorzata argumentowała, że grzywnę odebrała od Langno, ponieważ zmarły mąż Doroty był winien taką sumę jej mężowi. Zeznała także, iż floreny spłonęły wraz z jej rzeczami w czasie pożaru miasta [w 1481 r.].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1494 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gacki J., Radom i jego kościoły do końca XVIII wieku, wyd. S. Zieliński, Radom 1999, s. 38.
Dosłowny zapis źródła:
Syn i następca Kazimierza, Jan Albert, w Radomiu w poniedziałek po św. Mateuszu 1494 roku dał swobodę na lat 18 po spaleniu się miasta.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1429 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Zalewski L., Ziemia liwska. Ludzie, miejscowości, wydarzenia, Warszawa 2002, s. 37.
Dosłowny zapis źródła:
W 1429 r. nastąpiła przerwa w budowie [zamku w Liwie] spowodowana pożarem, trwająca kilka lat, a ostatecznie prace zakończono prawdopodobnie przed 1450 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1475 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Zalewski L., Ziemia liwska. Ludzie, miejscowości, wydarzenia, Warszawa 2002, s. 22.
Dosłowny zapis źródła:
Wieża pozostała na terenie zamku [w Czersku], ale przed 1475 r. spłonęła w czasie pożaru.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1600 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Zalewski L., Ziemia liwska. Ludzie, miejscowości, wydarzenia, Warszawa 2002, s. 22.
Dosłowny zapis źródła:
Za Zygmunta I Starego przystąpiono do odbudowy i przebudowy kompleksu zamkowego [w Czersku]. Zamek ten spalił się jednak w końcu XVI w. wraz z całym miastem.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1442 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Zalewski L., Ziemia liwska. Ludzie, miejscowości, wydarzenia, Warszawa 2002, s. 43, 44.
Dosłowny zapis źródła:
Prawa Liwu zostały potwierdzone w 1453 r., gdyż wcześniejsze dokumenty przepadły w czasie pożarów miasta: gdy nasze miasto Stary Liw niespodziewanym przypadkiem pożogą ognia zostało strawione i obrócone w perzynę, w tym samym czasie prawa i przywileje tegoż miasta zostały spalone […].
1442 r. — wielki pożar miasta [Liw]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1378 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Miasta do 1572 r., [w:] Szkice z dziejów Sieradzkiego,red. Śmiałowski J., Łódź 1977, s. 93.
Dosłowny zapis źródła:
Wydany bowiem we wspomnianym roku [1378] na prośby Spytka, stolnika sieradzkiego i jego synów przywilej — znany nam wyłącznie z krótkiego streszczenia — zwalnia jedynie mieszkańców miasta Burzenina, zarówno tam mieszkających, jak i mających się osiedlić, na pięć lat od wszelkich opłat, podatków, danin itp. Z treści cytowanego regestu wynika zatem, że Burzenin otrzymał w 1378 r. jedynie zwolnienia, jakie nadawali władcy po pożarach, zniszczeniach wojennych itp. Klęskach.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1436 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Żebrowski T., Stolica książąt mazowieckich i płockich w latach 1138-1495, [w:] Dzieje Płocka, red. Gieysztor A., Płock 1973, s. 95.
Dosłowny zapis źródła:
Klasztor dominikanów po pożarze z 1436 r. odbudowano prawdopodobnie w kształtach niewiele zmienionych od pierwotnych romańskich.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
0 |
1480 |
1507 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Bartoszewicz A., Warta. Społeczeństwo miasta w II połowie XV i na początku XVI wieku, Warszawa 1997, s. 221.
Dosłowny zapis źródła:
W drugiej połowie XVI w. Sieradz miał wyraźną przewagę nad Wartą. Warta zaczęła tracić znaczenie już w drugiej połowie wieku XV, czego najbardziej widocznym znakiem było zaprzestanie przez króla wizyt w mieście […] Być może jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy były trapiące miasto pożary (dwa w latach osiemdziesiątych XV w. i w 1507 r.) Jednak trzeba pamiętać, że pożary i zarazy pustoszyły w tym czasie wszystkie miasta polskie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1404 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Dzieje Piotrkowa do przełomu XV i XVI w., [w:] Dzieje Piotrkowa Trybunalskiego, red. Baranowski B., Łódź 1989, s. 14.
Dosłowny zapis źródła:
Przywilej lokacyjny spłonął niestety podczas pożaru ok. 1404 r., a inne źródła nic na ten temat nie mówią, można zatem podać jedynie datę przybliżoną.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1384 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Galicka I., Mury obronne Warszawy (jeszcze jedna próba chronologii), [w:] Warszawa średniowieczna, red. Gieysztor A., z. 1, Warszawa 1972, s. 131.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1384 roboty [budowę murów obronnych Starej Warszawy] przerwał pożar, po którym książę [Janusz I] — pomagając mieszczanom w doprowadzeniu dzieła do końca — nadał miastu po 30 kop groszy rocznie wypłacanych w ciągu trzech lat, tj. do końca pierwotnego terminu umowy. Uchwycona przez Widawskiego różnica w murze po obu stronach ulicy Wąski Dunaj być może wynika właśnie z przerwy w robotach budowlanych, która nastąpiła wskutek pożaru.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
1465 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Wiliński K., Bryński K., Dzieje miasta Warty, Warszawa 1984, s. 26.
Dosłowny zapis źródła:
Po okresie świetności miasta nadszedł rok 1465. Miasto padło pastwą płomieni, pewnie w wyniku ciasnej, drewnianej zabudowy i słabo zorganizowanej ochrony przeciwpożarowej.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Pożary |
Miasta |
|
|
0 |
1461 |
1483 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gmina Opoczno wczoraj i dziś, red.B. Świątek-Mazur, Opoczno 2005, s. 13.
Dosłowny zapis źródła:
Jednym z ważnych wydarzeń, o których wiadomo że zaszły w XV w. były wielkie pożary Opoczna, w 1461 r. i w 1483 r. W trakcie jednego z nich prawdopodobnie spłonął zamek kazimierzowski i drewniana zabudowa miasta.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Presja zwierząt |
Ssaki |
|
|
1476 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Kazimierski J., Kołodziejczyk R., Szczepański J., Dzieje miasta Pułtuska, Warszawa-Pułtusk 1992, s. 17.
Dosłowny zapis źródła:
W 1476 r. biskup [płocki] był zmuszony kanonikom zamienić wieś Popławy, położoną w bliskości miasta, na inną z powodu szkód, wyrządzonych na jej gruntach przez bydło wypasane przez mieszczan na łąkach po drugiej stronie Narwi.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zjawiska geologiczne |
Osunięcia ziemi |
|
|
0 |
1401 |
1500 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gajowniczek Z. T., Dzieje parafii Latowicz, wyd. 2, Latowicz 1999, s. 9, 11.
Dosłowny zapis źródła:
Prawdopodobne wydaje się, że około XI — do XV wieku istniał legendarny „Kościółek na Ługu” [koło Latowicza] […]. O istnieniu tej świątyni mówi legenda przekazywana ustnie z pokolenia na pokolenie. Otóż: „Dawno temu przed wiekami na Ługu pod lasem znajdował się kościółek, który zapadł się pod ziemię, a na miejscu tym utworzył się staw […].” Świątynia ta — prawdopodobnie drewniana — zniknęła z powierzchni ziemi w ciągu bardzo krótkiego czasu w niewyjaśnionych i tajemniczych okolicznościach. Mogło to być spowodowane jakimś kataklizmem np..: burzą, uderzeniem pioruna lub powodzią. Realne wydaje się również „zapadnięcie kościoła pod ziemię” wywołane znajdującymi się tu wydmami piaskowymi […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zjawiska geologiczne |
Osunięcia ziemi |
|
|
1498 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Szacherska S. M., Złoty wiek miasta lata 1495-1580. Płock pod rządami starostów królewskich, [w:] Dzieje Płocka, red. Gieysztor A., Płock 1973, s. 113.
Dosłowny zapis źródła:
Zamek o wyłamanych drzwiach, wybitych oknach, ogołocony ze sprzętów, niszczejący, zagrożony był już wtedy osuwaniem się wzgórza ku Wiśle. Panowała nad nim martwa cisza. Zamilkł trębacz, który z wieży zamkowej otrębywał godziny.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zjawiska meteorologiczne |
Powodzie |
|
|
1500 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Miasto Łódź i wsie podłódzkie od początku XV do schyłku XVI w., [w:] Łódź. Dzieje miasta, red. Rosin R., t. I: Do 1918 r., red. Baranowski B., Fijałek J., Warszawa-Łódź 1980, s. 93.
Dosłowny zapis źródła:
Poniżej [młyna] Grobelnego, tzn. nad Łódką w kierunku zachodnim od miasta, znajdował się młyn plebański, położony w miejscu zwanym wg wizytacji z 1754 r. Pielech. Mógł on powstać — podobnież jak inny młyn plebana, nad Jasienią — dopiero po erygowaniu parafii łódzkiej. Długo się nie utrzymał, bowiem na przełomie XV i XVI w. zniosła go fala i już nie został odbudowany
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zjawiska meteorologiczne |
Powodzie |
|
|
1450 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Miasto Łódź i wsie podłódzkie od początku XV do schyłku XVI w., [w:] Łódź. Dzieje miasta, red. Rosin R., t. I: Do 1918 r., red. Baranowski B., Fijałek J., Warszawa-Łódź 1980, s. 89.
Dosłowny zapis źródła:
W połowie XV wieku młyn ten [zwany w XVIII wieku Grobelnym, nad rzeczką Łódką koło miasta Łodzi] uległ zniszczeniu i opustoszał, toteż biskup [włocławski] Jan Gruszczyński sprzedał go w 1459 r. nowemu właścicielowi — był nim mieszczanin Paweł z Łodzi
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zjawiska meteorologiczne |
Powodzie |
|
|
1410 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gromski J., Kultura sanitarna Warszawy do końca XVIII w., Warszawa 1977, s. 19-20.
Dosłowny zapis źródła:
Wiadomo jednak, że do początków tego [XV] wieku koryto Wisły było głęboko wcięte i miało charakter meandrowy. Wspomniana zmiana klimatu spowodowała także zmianę charakteru rzeki, co miało związek ze wzrostem ilości przepływającej wody. Przyczynił się do tego także wyrąb lasów w obszarze dorzecza Wisły powyżej Warszawy. Od tego czasu rozpiętość poziomów Wisły wzrosła ogromnie, a jej koryto zmieniało się po każdym wylewie. Przypuszczalnie wtedy w wyniku wielkiego wylewu nastąpiła zmiana koryta, powodująca odcięcie od Solca rozległych łąk i utworzenie kępy, nazwanej Kawczą, później Saską. Pierwotnie można było sądzić, że pozostałością dawnego koryta stała się łacha kamionkowska, widoczna wyraźnie na dawniejszych planach, której resztką jest Port Praski i Jezioro Kamionkowskie.
Trudno przychylić się do stwierdzenia Witolda Małcużyńskiego, który chcąc obalić hipotezę Aleksandra Wejnerta: jakoby dawniej Kępa i Solec jedno stanowiły, podaje, że: nie widać nigdzie śladów dawnego koryta. Plan Warszawy z 1774 r., przedstawiający Solec i Saską Kępę z zaznaczonymi granicami kapituły płockiej, pokazuje wyraźnie, że Saska Kępa należała do parafii Solec, a więc do diecezji poznańskiej, podczas gdy pozostała część Warszawy prawobrzeżnej należała do diecezji płockiej. Bronisław Chlebowski uznaje fakt, że Saska Kępa stanowiła pierwotnie część wsi Solec i została od tej wsi oddzielona na skutek zmiany koryta Wisły po wylewie, jednak sprzeciwia się domysłowi Wejnerta, jakoby na jej terenie mieściła się pierwotnie wieś Solec. Władysław Korotyński podaje, że Kępa Kawcza (grunt na Zawiślu chrustem zarosły) została zakupiona przez wieś Solec w 1382 r., jednocześnie jednak stwierdza, że w 1410 r. książę Janusz I zgodził się na przeniesienie wioski Solec na inne miejsce, zapewne w związku ze zmianą koryta. Marek Kwiatkowski wiąże z wylewem z 1410 r. zmianę biegu Wisły, co oddzieliło Saską Kępę od Solca. Dzisiejsze badania geologiczne wykazały, że łacha kamionkowska powstała nie w średniowieczu, lecz wcześniej. Na planie Hennequina (1779 r.) widoczna jest łacha równoległa do kamionkowskiej, która mogła być pozostałością zmiany koryta Wisły w 1410 r. Wysoki poziom wody w okresie wylewu zagroził zapewne istniejącej zabudowie Solca bądź też doprowadził do jej zniszczenia, trzeba było zatem przenieść wieś na teren bezpieczniejszy. Pierwotna lokalizacja wsi Solec, jak i wsi Kamion, nie została archeologicznie stwierdzona.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zjawiska meteorologiczne |
Powodzie |
|
|
0 |
1000 |
1300 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gajowniczek Z. T., Dzieje Latowicza, Latowicz 1999, s. 26.
Dosłowny zapis źródła:
Osada Latowicz położona była w widłach rzeki Świder, na wydłużonym wzgórzu otoczonym dookoła bagnami i prawdopodobnie już wówczas wodami ogromnego stawu. Staw był pierwotnie naturalnym zbiornikiem wodnym, w którym poziom wód zmieniał się sezonowo. W okresie wiosennym podnosił się, zalewając całe obniżenie wokół wzgórza, zaś w okresie letnim opuszczał tak bardzo, że znaczną część wcześniej zalanych terenów stanowiły bagna. Bagna i torfowiska występowały w XI-XIII wieku i wcześniej w obniżeniu na wschód i północny-wschód od Latowicza […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zjawiska meteorologiczne |
Powodzie |
|
|
1448 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Szczerbatko K., Zakroczym 940 lat, Zakroczym 2005, s. 12.
Dosłowny zapis źródła:
Lokację na prawie chełmińskim Zakroczym otrzymał dopiero w 1448 roku od Bolesława IV, księcia warszawskiego. […] „To miasto leży nad Wisłą, grunt ma niedobry, parowy pola popsowały albo wodnice (powodzie) […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zjawiska meteorologiczne |
Powodzie |
|
|
1476 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Boszko A. H., Wyszogród w zwierciadle czasów. Zarys dziejów, Sierpc 1999, s. 122.
Dosłowny zapis źródła:
[…] [w 1476 r.] powstała także wielka powódź, gdyż Wisła wezbrała.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zjawiska meteorologiczne |
Mrozy |
|
|
1125 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Augustyniak J., Cysterskie opactwo w Sulejowie. Rozwój przestrzenny do końca XVI wieku w świetle badań archeologiczno-architektonicznych w latach 1989-2003, Łódź 2005, s. 308.
Dosłowny zapis źródła:
Ale kiedy w 1125 roku nastała w Europie niezwykle ostra zima, św. Bernard otworzył spichlerze Clairvaux i codziennie wydawano kilka tysięcy posiłków dla okolicznej ludności.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zjawiska meteorologiczne |
Powodzie |
|
|
0 |
1200 |
1250 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Sowina U., Sieradz. Układ przestrzenny i społeczeństwo miasta w XV-XVI w., Warszawa-Sieradz 1991, s. 17.
Dosłowny zapis źródła:
Rozwój osadnictwa wokół sieradzkiego grodu trwał do początku XIII wieku. W pierwszej połowie tego stulecia nadwarciańskie kępy wyludniły się. Główną tego przyczyną — tak jak działo się to w innych analogicznie położonych ośrodkach — były coraz częściej powtarzające się i coraz groźniejsze powodzie zatapiające łęgi […] [po 1241 r.] osadnictwo sieradzkie ostatecznie skoncentrowało się w miejscu lepiej zabezpieczonym od wylewów rzeki, tj. na wysoczyźnie, wzdłuż drogi wielkopolsko-małopolskiej.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1263 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Na łowickim szlaku, Łowicz 2002, s. 5.
Dosłowny zapis źródła:
W 1263 roku [Łowicz] doświadcza najazdu Litwinów, którzy najpierw złupili kościół [parafialny] i zamek, a potem podpalili
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
Wiosna |
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Lechowicz Z., Olędzki M., Dawne dzieje Inowłodza, Łódź 2004, s. 23.
Dosłowny zapis źródła:
Szlak przemarszu oddziałów tatarskich [ku Łęczycy i Kujawom — TP] wyznaczyły zniszczone klasztory w Witowie i Sulejowie, spalone i obrabowane w drodze na Łęczycę, która, jakby nie było, wiodła przez Inowłódz
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1294 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Lechowicz Z., Olędzki M., Dawne dzieje Inowłodza, Łódź 2004, s. 24.
Dosłowny zapis źródła:
Najazd litewski na terytorium łęczyckie w 1294 roku sięgnął aż po południowo-wschodnie jego obszary, mógł więc dotknąć również regionu inowłodzkiego
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1350 |
0 |
0 |
maj |
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Lechowicz Z., Olędzki M., Dawne dzieje Inowłodza, Łódź 2004, s. 24.
Dosłowny zapis źródła:
Nie budzi większych wątpliwości fakt przejścia oddziałów litewskich przez Inowłódz w maju 1350 r. Wojska litewskie najechały wówczas ziemie Polski środkowej, ruszając z Brześcia przez ziemię łukowską i radomską. Operowały głównie w południowo-wschodniej połaci ziemi łęczyckiej, czyli w rejonie inowłodzkim
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Łęczyca. Historia i współczesność, Łęczyca 1988, s. 10.
Dosłowny zapis źródła:
Rok 1241 zapisał się w dziejach miasta zdobyciem i zniszczeniem go przez Tatarów
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1331 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Łęczyca. Historia i współczesność, Łęczyca 1988, s. 10.
Dosłowny zapis źródła:
W 1331 roku Łęczyca przeżyła następny najazd, tym razem krzyżacki. Zniszczone zostało miasto, a według niektórych XIX-wiecznych historyków, także mający się bronić przez wiele dni gród na bagnach (błotach), zwany obecnie Szwedzką Górą
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
1294 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Łęczyca. Historia i współczesność, Łęczyca 1988, s. 26.
Dosłowny zapis źródła:
Z całą pewnością wiadomo, że [kolegiata w Tumie pod Łęczycą] została spalona w 1294 r. podczas rejzy litewskiej
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1433 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Miasto Łódź i wsie podłódzkie od początku XV do schyłku XVI w., [w:] Łódź. Dzieje miasta, red. Rosin R., t. I: Do 1918 r., red. Baranowski B., Fijałek J., Warszawa-Łódź 1980, s. 83-84.
Dosłowny zapis źródła:
W 1433 r. Jagiełło wydał dla miasta Łodzi tzw. Przywilej renowacyjny. Według wyników najnowszych badań należy go traktować jako odnowienie praw miejskich, a nie nadanie ich od nowa, przy czym niejednokrotnie jeszcze powiększanych. Motywy wydania omawianego aktu są zapewne te same, jakie podano w analogicznym przywileju dla Wolborza, wystawionym w tym samym dniu i miejscu. Król oświadczył wtedy mianowicie, że pragnie polepszyć stan dóbr biskupów włocławskich, ponieważ wiele ucierpiały od przemarszu wojsk ciągnących przeciwko Krzyżakom i Rusinom
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1331 |
0 |
0 |
wrzesień |
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Łęczyca. Dzieje miasta w średniowieczu i w XX wieku. Suplement do monografii miasta, red. Szymczak J., Łęczyca-Łódź 2003, s. 13, 11.
Dosłowny zapis źródła:
We wrześniu 1331 r. wojska krzyżackie przechodząc przez Mazowsze prawobrzeżne wkroczyły do ziemi łęczyckiej. Po zniszczeniu Żychlina najeźdźcy posuwali się w kierunku Grzegorzewa, ale z sił głównych wydzielony został gdzieś w okolicach Kutna oddział mający za zadanie uderzenie na Łęczycę. Książę Władysław Siemowitowic po otrzymaniu informacji o zbliżaniu się wojsk krzyżackich opuścił Łęczycę, przekazując obronę grodu w ręce Pawła Ogona, kasztelana łęczyckiego. Oddział krzyżacki po zniszczeniu miasta nie podjął próby zdobywania umocnień grodowych i przechodząc przez Saków i Wartkowice połączył się w Uniejowie z główną armią. Po złupieniu zajętej Łęczycy Krzyżacy podpalili miasto, w następstwie czego zniszczeniu uległ kościół parafialny oraz kościół i klasztor dominikański
W trakcie najazdu krzyżackiego w 1331 r. zniszczeniu uległ kościół parafialny [w Łęczycy lokacyjnej] pod wezwaniem św. Andrzeja
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1294 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Łęczyca. Dzieje miasta w średniowieczu i w XX wieku. Suplement do monografii miasta, red. Szymczak J., Łęczyca-Łódź 2003, s. 12.
Dosłowny zapis źródła:
Tragicznym wydarzeniem w dziejach Łęczycy był najazd w 1294 r. Litwinów pod wodzą księcia Witenesa. Wojska Litewskie w dzień Zielonych Świątek zniszczyły kolegiatę tumską, domy kanoników i osadę, zdobyły znaczne łupy oraz wzięły do niewoli wielu jeńców. W pobliżu kolegiaty zgromadzonych było dużo ludzi, ponieważ odbywała się w tym czasie uroczysta procesja z udziałem kanoników i licznego duchowieństwa. Nie ma potwierdzenia, że w trakcie tego napadu Litwini zniszczyli i ograbili także miasto lokacyjne, ale z całą pewnością ucierpieli mieszczanie uczestniczący w uroczystości kościelnej
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1384 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Łęczyca. Dzieje miasta w średniowieczu i w XX wieku. Suplement do monografii miasta, red. Szymczak J., Łęczyca-Łódź 2003, s. 13-14.
Dosłowny zapis źródła:
W czasie wojny domowej w okresie bezkrólewia po śmierci Ludwika Węgierskiego działania wojenne ogarnęły także ziemię łęczycką. Zwolennicy kandydatury do tronu polskiego Siemowita IV, księcia płockiego, na czele z Bartoszem Wezenborgiem w 1384 r. zdobyli, złupili i spalili miasto Łęczycę. Na krótki czas, nieco ponad jednego roku, ziemia łęczycka i jej stołeczny ośrodek przeszły w posiadanie władcy mazowieckiego. Być może z najazdem Bartosza Wezenborga wiązać należy zniszczenie przez gwałtowny pożar 3 budynków wzniesionych w konstrukcji szkieletowej wylepionej gliną, które odkryto w czasie badań archeologicznych prowadzonych na ulicy Panieńskiej na dziedzińcu dawnego klasztoru norbertanek.[…]. Z narracji wspomnianego dokumentu wynika, że po zniszczeniu i spaleniu Łęczycy przez Bartosza Wezenborga wiele placów w mieście stało pustką, ponieważ w następstwie tego wydarzenia niektórzy z mieszkańców opuścili miasto
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1391 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Olejnik T., Leksykon miasta Wielunia, Wieluń 1998, s. 229-230.
Dosłowny zapis źródła:
W 1391 r. [Władysław Jagiełło] rozpoczął wojnę z Władysławem Opolczykiem o zwrot lenna wieluńskiego. W je wyniku znajdujące się dotąd w rękach Opolczyka księstwo wieluńskie (ziemia wieluńska) powróciło do Korony
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1457 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Olejnik T., Leksykon miasta Wielunia, Wieluń 1998, s. 75, 156, 236.
Dosłowny zapis źródła:
Podczas wojen husyckich w 1457 r. książę Janusz oświęcimski zajął Wieluń, spalił kościół [pw. Bożego Ciała] i klasztor [oo. augustianów w Wieluniu] i wymordował zakonników. Zniszczona świątynia stała przez kilkadziesiąt lat opustoszała, odbudowano ją ze zniszczeń dopiero w 1497 r. (s. 75)
[Zamek w Wieluniu] Spalony w 1457 r. przez księcia Janusza oświęcimskiego został w następnych latach odbudowany (s. 236)
W 1457 r. król Kazimierz Jagiellończyk pragnąc dopomóc miastu po wielkiej klęsce pożaru, jaka dotknęła Wieluń, ustanowił doroczny jarmark na dzień św. Piotra i Pawła (s. 156)
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
1331 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Nowakowski A., Pradzieje Uniejowa i okolic, [w:] Uniejów. Dzieje miasta, red. Szymczak J., Łódź-Uniejów 1995, s. 56-57.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1331 podczas rejzy krzyżackiej gródek [w Spycimierzu] należący wówczas do Pawła Ogona wojewody łęczyckiego został spalony. […] Gród ten spłonął w 1 połowie XIV w. i nie wykluczone, że stało się to w 1331 r. podczas wspomnianej już rejzy krzyżackiej, gdy zniszczono i spalono Uniejów i okoliczne wsie
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1108 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Szymczak J., Uniejów do schyłku XVI wieku, [w:] Uniejów. Dzieje miasta, red. Szymczak J., Łódź-Uniejów 1995, s. 59-60.
Dosłowny zapis źródła:
Natomiast wiosną 1108 r. arcybiskup [gnieźnieński] Marcin przebywał powtórnie w swoim kościele w Spycimierzu i wówczas omal nie został schwytany przez grasujących Pomorzan, którzy dostali w swoje ręce archidiakona gnieźnieńskiego […] Jest zatem możliwy pobyt oddziału wojsk pomorskich w 1108 r. także w Uniejowie
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1259 |
0 |
0 |
październik |
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Szymczak J., Uniejów do schyłku XVI wieku, [w:] Uniejów. Dzieje miasta, red. Szymczak J.,Łódź-Uniejów 1995, s. 62.
Dosłowny zapis źródła:
Syn Konrada Mazowieckiego, książę kujawski i łęczycki Kazimierz, powaśniony z księciem wielkopolskim, Bolesławem Pobożnym, szukał sprzymierzeńców w swej walce o kasztelanię lędzką i nadał dożywotnio arcybiskupowi Pełce (1232-1258) rzekę Wartę k. Uniejowa wraz z bobrami i innymi korzyściami. Nastąpiło to zapewne ok.. 1257 r., w przeddzień wybuchu konfliktu zbrojnego, podczas którego — zwłaszcza w październiku 1259 r. — zniszczone zostało księstwo łęczyckie, a straty poniosły także dobra kościelne
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1331 |
0 |
0 |
wrzesień |
|
|
19 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Szymczak J., Uniejów do schyłku XVI wieku, [w:] Uniejów. Dzieje miasta, red. Szymczak J.,Łódź-Uniejów 1995, s. 67-68.
Dosłowny zapis źródła:
Zaangażowanie kościoła polskiego w sporze z Zakonem Krzyżackim wywołało jego odwet w 1331 r. W drugiej wyprawie na Polskę w tymże roku Krzyżacy po zniszczeniu Żychlina koło Kutna ruszyli w kierunku Koła, pustosząc w czasie przemarszu wsie kościelne z Grzegorzewem na czele, następnie skręcili na południowy-wschód i idąc przez Chełmno, Sobótkę przeszli na lewy brzeg Neru, a po splądrowaniu Cichmiany, Orzeszkowa, Ostrowska i Wielenina dotarli 18 września do Uniejowa. […] Miasto i gród [w Uniejowie] z załogą pod wodzą Mikołaja, wojskiego sieradzkiego, chyba nie spodziewały się ataku, gdyż zostały wzięte przez zaskoczenie i po splądrowaniu spalone 19 września. Dokonały tego główne siły, do których w Uniejowie dołączył odrębny oddział maszerujący od Łęczycy przez Saków i Wartkowice. Można więc przypuszczać, że Uniejów stał się w tym czasie kwaterą dla głównodowodzących wojskami krzyżackimi, którymi byli: komtur krajowy chełmiński Otto von Luterberg i wielki marszałek Dietrich von Altenburg. Wysłali oni stąd na Bałdrzychów, Szadek i Sieradz 600 zbrojnych. Ofiarą napastników padły leżące w pobliżu Uniejowa wsie: Ubysław, Szarów i Kobylniki. Natomiast pozostałą część armii skierowano ku przeprawie na Warcie, blokowanej przez gród w Spycimierzu, należący do kasztelana łęczyckiego Pawła Ogona. Gdy odrzucił on propozycję poddania się i załoga stawiła zacięty opór, warownię spalono 20 września. Następnie wszystkie siły krzyżackie, za którymi postepowały zbierające się w pośpiechu oddziały polskie, pomaszerowały starym traktem na Kalisz, a podczas odwrotu napastników do ziemi chełmińskiej Władysław Łokietek stoczył z nimi 27 września bitwię pod Płowcami. O zniszczeniu Uniejowa mówili liczni świadkowie na procesie [warszawskim] 1339 r. Był to kanonik poznański Przezdrew, Paweł Ogon, podówczas już wojewoda łęczycki, prepozyt płocki Stefan, podczaszy łęczycki Urban, podczaszy sieradzki Wacław, podkomorzy kaliski Wierzbięta, którzy w większości naocznie przekonali się w 1331 r. o stratach poniesionych przez miasto. Na temat rabunków i spalenia Uniejowa wypowiedzieli się również — co bardzo ważne dla oceny wiarygodności zeznań świadków w sprawie rozmiarów zniszczeń — biorący udział w wyprawie po stronie krzyżackiej: Bogusław Łazęka, Goczwin Rykalicz, mieszczanin szadkowski, Michał Łazęka z ziemi łęczyckiej i Pielgrzym z Zajączkowa […]. Najobszerniejsze zeznania złożyli 2 najbardziej kompetentni w sprawach Uniejowa ludzie, a mianowicie dowodzący obroną warowni wojski sieradzki Mikołaj oraz wójt miasta Jan Prus. Ten pierwszy stwierdził, że Krzyżacy z wielkim i silnym wojskiem wpadli do Uniejowa, zabrali wszelkie dobra i rzeczy znajdujące się w mieście i kościele, obrabowali kupców, pohańbili panny i kobiety. Samo miasto i jego gród, który miał drewniane umocnienia, oraz kościół i obwarowania z otaczającą wszystko wokół fosą, ogniem zniszczyli. Zabili też 26 ludzi, spośród których Mikołaj zapamiętał imiona kilku: Bertolda, Klemensa, Paczolda, Henryka, a byli to cives seu opidani de Vneyow. On sam zdołał uciec i schronił się do grodu spycimierskiego. Drugie bardzo ważne zeznanie złożył na procesie w 1339 r. wójt uniejowski Jan. Stwierdził on, że gdy tylko zobaczył napastników dla ratowania życia uciekł do lasu, który był blisko miasta, i z wysokiego drzewa widział jak Krzyżacy zniszczyli i spalili kościół, gród z jego obwarowaniami i cały Uniejów. Zabili tu od 24 do 26 ludzi i podał imiona kilku ofiar: Hanco, Jan zwany Szular, Olrik, Klemens, Hińcza, Bertold […]. Najeźdźcy zabrali złoto, srebro, sukno, konie, szaty i ozdoby przybyszów, gdyż wielu bogatych ludzi i kupców było w tym czasie w mieście. Jakkolwiek wójt Jan nie potrafił oszacować strat, jakie wyrządzili Krzyżacy w mieście, to podał, iż tylko z jego własnego domu uprowadzono 18 koni dużych — zapewne wierzchowych — i 21 pociągowych, a był to spory majątek. Zabrano mu również szaty, ozdoby, bydło, owce i wiele różnorakich dóbr materialnych. Jak wynika z zaprezentowanych zeznań Krzyżacy gruntownie ograbili miasto, gdyż stali tu pełne dwa dni […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1383 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Szymczak J., Uniejów do schyłku XVI wieku, [w:] Uniejów. Dzieje miasta, red. Szymczak J.,Łódź-Uniejów 1995, s. 71.
Dosłowny zapis źródła:
Latem 1383 r. 3 rycerze, zwolennicy sukcesji andegaweńskiej w Polsce, a to Ścibor Mościc z Kujaw, Jan Oswaldowic z Płomykowa i Krystyn z Koziegłów, starosta kolski, wyszedłwszy z zamku koła najechali zbrojnie na dobra arcybiskupie i złupili straszliwie Turek i Grzegorzew wraz z ich przyległościami
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1492 |
0 |
0 |
maj |
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Szymczak J., Uniejów do schyłku XVI wieku, [w:] Uniejów. Dzieje miasta, red. Szymczak J.,Łódź-Uniejów 1995, s. 72.
Dosłowny zapis źródła:
Zdołało się ono [miasto Uniejów] wszakże odbudować, podobnie jak po obrabowaniu i spaleniu Uniejowa w maju 1492 r. przez Wawrzyńca Kośmidra Gruszczyńskiego w czasie zatargu o Koźmin, do którego ze względu na koligacje rodzinne włączył się prymas Zbigniew Oleśnicki i przez co mocno ucierpiały majątki arcybiskupie. To właśnie z tym wydarzeniem należy zapewne łączyć fakt zniszczenia wszystkich dokumentów dotyczących lokacji miasta oraz przywilejów nadanych wójtom i kolegiacie, które niebawem w 1502 r. odnowił kardynał Fryderyk Jagiellończyk
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1381 |
1381 |
1382 |
listopad |
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Szymczak J., Uniejów do schyłku XVI wieku, [w:] Uniejów. Dzieje miasta, red. Szymczak J.,Łódź-Uniejów 1995, s. 94.
Dosłowny zapis źródła:
Niekiedy wszakże łatwiej było zabezpieczyć się przed wrogiem zewnętrzmym aniżeli ustrzec fortyfikacji podczas zamieszek wewnętrznych. I właśnie w ostatnim okresie rządów Ludwika Węgierskiego, w trakcie wojny domowej w Wielkopolsce, w listopadzie 1381 r. Bernard z sandomierskiego Garbowa po śmierci swego brata, Pełki, prepozyta kurzelowskiego i starosty zamku uniejowskiego z ramienia arcybiskupa, opanował tę warownię i okupował ją przez 2 tygodnie. Jego łupem padły wówczas nie tylko stada zwierząt i trzoda, ale także ok. 600 grzywien we florenach i groszach, które zabrał ze skarbca arcybiskupiego. Niebawem nastąpiła kolejna okupacja zamku uniejowskiego. Po śmierci arcybiskupa Jana Suchywilka w kwietniu 1382 r., jego bracia Piotr i Mikołaj, jako zarządcy zamku nie oddali go aż do wyboru Bodzęty na stolicę arcybiskupią, tj. przynajmniej do września tr.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1331 |
0 |
0 |
wrzesień |
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Marszał T., Szadek. Monografia miasta, Szadek 1995, s. 20.
Dosłowny zapis źródła:
We wrześniu 1331 r. Krzyżacy, którzy najechali na Wielkopolskę pod wodzą Ottona de Luterberga i Sywarda Szwarcenburga, splądrowali Szadek i spalili drewnianą farę wraz z dzwonnicą i plebanią.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1374 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Morawski Z., Łowicz średniowieczny, [w:] Łowicz. Dzieje miasta, red. Kołodziejczyk R., Warszawa 1986, s. 40.
Dosłowny zapis źródła:
Doszło do prawdziwej wojny, o której opowiada sytowana już skarga sędziwego Jarosława [Bogorii arcybiskupa gnieźnieńskiego] z 1374 roku. Konflikt zakończył się ugodą, dzięki której arcybiskup uzyskał jeszcze trzy wsie, będące dotąd własnością księcia w kasztelanii łowickiej
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1107 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Nadolski A., Łęczyca wczesnośredniowieczna w świetle źródeł archeologicznych, [w:] Łęczyca. Monografia miasta do 1990 roku, red. Rosin R., Łęczyca 2001, s. 81.
Dosłowny zapis źródła:
Naprawy takie były konieczne także i ze względu na ponawiające się większe i mniejsze pożary, których ślady zachowały się wyraźnie w badanych nawarstwieniach. Najwyraźniej czytelny, zapewne największy pożar miał miejsce wkrótce po ukończeniu prac nad odbudową umocnień, jednakże i on nie wpłynął na zmianę pierwotnych założeń. Tym bardziej ograniczony charakter miało usuwanie szkód po prawdopodobnych, późniejszych pożarach o lokalnym tylko zasięgu. Nie wiemy, które z tych restauratorskich przedsięwzięć należałoby wiązać ze znaną akcją Bolesława Krzywoustego, który jak wiadomo za słów Galla, podczas wojny domowej w 1107 r., ze Zbigniewem, zajął Łęczycę i tamże vetus castellum reperavit.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1294 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Początki i rozwój miasta do końca XVI wieku, [w:] Łęczyca. Monografia miasta do 1990 roku, red. Rosin R., Łęczyca 2001, s. 116.
Dosłowny zapis źródła:
Ostatni z nich [Kazimierz II, książę łęczycki] udał się w 1294 r. w pogoń za Litwinami, aby odbić jeńców i odebrać łupy, które zagarnęli podczas napadu w dzień Zielonych Świątek na kolegiatę łęczycką. Dopadł ich pod Sochaczewem, lecz nie rozpoczął bitwy, tylko zgodził się na rokowania. Był to jednak ze strony Litwinów podstęp, prawdopodobnie inspirowany przez księcia Bolesława mazowieckiego, bowiem nocą zabili oni Kazimierza i prawie wszystkich jego rycerzy. Ogołoconą ziemię łęczycką objął po bracie Władysław Łokietek.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Początki i rozwój miasta do końca XVI wieku, [w:] Łęczyca. Monografia miasta do 1990 roku, red. Rosina R., Łęczyca 2001, s. 93.
Dosłowny zapis źródła:
Według Kroniki wielkopolskiej Tatarzy w 1241 r. po opanowaniu Sandomierza i Ziemi Sandomierskiej wysłali jeden oddział na północny zachód, który po zniszczeniu Sieradza, Łęczycy i Kujaw dotarł do Śląska.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1141 |
1145 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Początki i rozwój miasta do końca XVI wieku, [w:] Łęczyca. Monografia miasta do 1990 roku, red. Rosin R., Łęczyca 2001, s. 108.
Dosłowny zapis źródła:
Na przełomie 1141 i 1142 r. doszło do zbrojnych walk. Młodsi książęta, zwani juniorami, zajęli w dzielnicy pryncypackiej cztery grody. Według G. Labudy były to prawdopodobnie Gniezno i Kruszwica oraz Łęczyca i Sieradz. […] Ponownie do zbrojnych walk doszło po śmierci Salomei w lipcu 1144 r. Władysław uważał, że jako senior ma prawo do sukcesji po macosze. Juniorzy utrzymywali, że spadek po matce wyłącznie im się należy. Tym razem Władysław zgromadził znaczniejsze wojska, a kiedy pod Łęczycą przyłączyły się do nich posiłki ruskie, Bolesław i Mieszko postanowili wszcząć pertraktacje. Za pośrednictwem księcia Igora zawarto układ, mocą którego Władysław otrzymał zwrot czterech grodów, czyli prawo obsadzania ich własnymi załogami. Jedne źródła podają, że były to Gniezno, Kruszwica, Łęczyca oraz Kalisz, według innych zamiast niego występuje Sieradz.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1384 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Początki i rozwój miasta do końca XVI wieku, [w:] Łęczyca. Monografia miasta do 1990 roku, red. Rosin R., Łęczyca 2001, s. 163.
Dosłowny zapis źródła:
Po napadzie w 1384 r. na Łęczycę i splądrowaniu jej przez Bartosza Wizenborga, popierającego księcia mazowieckiego Siemowita IV w jego staraniach o koronę polską, przez ponad dwa stulecia nie była niepokojona działaniami wojennymi.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1001 |
1011 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Drozdowski M., Zahorski A., Historia Warszawy, wyd. 3, Warszawa 1981, s. 14.
Dosłowny zapis źródła:
Dopiero u schyłku IX w. na prawym brzegu Wisły, na północnym obrzeżu dzisiejszej Warszawy, występują ślady osadnictwa. Tutaj też w Brudnie Starym, pośrodku doliny wiślanej, nad strumieniem Brodnia, w X i XI w. istniał gród. Jest to pierwszy znany nam ślad organizacji państwowej na terenie Warszawy. […] Gród istniał niedługo, podupadł zapewne już w pierwszym dziesięcioleciu XI w. Może został zniszczony przez najazd z zewnątrz […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1262 |
0 |
0 |
czerwiec |
|
|
23 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Drozdowski M., Zahorski A., Historia Warszawy, wyd. 3, Warszawa 1981, s. 15-16.
Dosłowny zapis źródła:
Według najnowszych badań archeologicznych dwór Jazdowski leżał na terenie pogranicza dzisiejszych Łazienek, naprzeciw Obserwatorium […]. W Jazdowie też rozegrały się krwawe wydarzenia wojenne w 1262 r., wówczas to po raz pierwszy mamy wiadomości o działaniach wojennych na obszarze warszawskim. Wojna 1262 r. była wynikiem wyprawy, jaką podjął książę litewski Mendog przeciw Krzyżakom, uderzenie Litwinów na Mazowsze godziło w książąt mazowieckich, sprzymierzonych wówczas z Zakonem. Jeden z oddziałów litewskich dosięgnął i spalił największy gród mazowiecki Płock, a drugi — dowodzony przypuszczalnie przez księcia ruskiego Ostafa Konstanowicza — miał na celu zniszczenie Jazdowa jako jednego z istotnych elementów obrony Wisły przeciw najazdom ze wschodu. Na zachód od Jazdowa znajdował się już obszar zaludniony, broniony przez grody w Sochaczewie, Rokitnie, Grodźcu (Grójcu) i Białej. Oczywiście Jazdów był mniej ważnym grodem niż Czersk, może też wiedząc o jego słabości uderzyli nań Litwini, chcąc przełamać obronę Wisły w najsłabszym punkcie. 23 VI 1262 r. Jazdów zdobyto podobno przy pomocy zdrady jednego z rycerzy. Znajdujący się w grodzie Siemowit I płocki został zabity, a syna jego Konrada uprowadzono do niewoli.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1263 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Drozdowski M., Zahorski A., Historia Warszawy, wyd. 3, Warszawa 1981, s. 16.
Dosłowny zapis źródła:
W 1263 r. wyruszył nowy najazd litewski na Łowicz drogą poprzez przerwaną zaporę w Jazdowie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1383 |
0 |
0 |
sierpień |
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Swieżawski A., Z dziejów Rawy w wiekach średnich, [w:] Swieżawski A., Mazowsze i Ruś Czerwona w średniowieczu. Wybór pism, Częstochowa 1997, s. 120.
Dosłowny zapis źródła:
w sierpniu 1383 r. rycerstwo krakowskie i sandomierskie wraz z wojskami węgierskimi wkroczyło na teren posiadłości Siemowita [IV]. Wyprawa pod dowództwem margrabiego brandenburskiego Zygmunta Luksemburczyka i arcybiskupa ostrzyhomskiego kardynała Dymitra wyruszyła z Radomia i posuwając się na północny zachód, zniszczyła kolejno Rawę, Sochaczew, Łowicz i Gostynin. Jaki był stopień zniszczenia Rawy oraz czy napastnikom udało się wówczas zdobyć zamek, czy też zadowolili się tylko grabieżą miasta, niestety nie wiemy.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1462 |
0 |
0 |
marzec |
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Swieżawski A., Z dziejów Rawy w wiekach średnich, [w:] Swieżawski A., Mazowsze i Ruś Czerwona w średniowieczu. Wybór pism, Częstochowa 1997, s. 123.
Dosłowny zapis źródła:
Faktyczną władzę w Rawie sprawował wówczas cześnik rawski Grot z Nowego Miasta, który opowiedział się po stronie króla. Niewątpliwie wpływ na to miały dawniejsze powiązania Grota zarówno z Kazimierzem JagiellończykiemJak i z jego bratem Władysławem III, u boku którego Grot brał udział w wyprawach tureckich ; nie jest wykluczone, że był on jednym z uczestników bitwy pod Warną.
Katarzyna [księżna mazowiecka] oczywiście pragnęła otrzymać całość schedy po zmarłym bratanku i zażądała od Grota, by uznał jej władzę. Gdy Grot odmówił, księżna zdecydowała się na działania wojenne. Zebrała więc pewną ilość zbrojnych i wraz z wiernymi jej panami mazowieckimi stanęła na ich czele. Wkrótce po 7 III księżna wraz ze swymi oddziałami przekroczyła Wisłę i ok. 10 III znalazła się już pod Rawą. Stanąwszy pod Rawą Katarzyna zażądała powtórnie od Grota poddania jej zaniku i miasta, a gdy ten odmówił rozpoczęła regularne oblężenie. Czy wojskom Katarzyny udało się podczas działań wojennych zająć samo miasto, nie wiadomo. Nie udało się jej natomiast zająć zamku, gdyż nakazany przez nią szturm nie powiódł się. Podczas szturmu zginęło kilku ludzi i wojska Katarzyny musiały wycofać się na pozycje wyjściowe. Tymczasem do obozu Katarzyny przybyło poselstwo królewskie i zażądało stanowczo od księżny natychmiastowego przerwania działań wojennych. Katarzyna widząc, że jej polityka stwarzania faktów dokonanych nie powiodła się i prawdopodobnie obawiając się zbrojnej konfrontacji z oddziałami królewskimi, która mogłaby doprowadzić do utraty dzielnicy płockiej, nakazała zwinięcie oblężenia i odwrót. Cała wyprawa trwała zapewne zaledwie kilkanaście dni i zakończyła się nie później niż w ostatniej dekadzie marca; król bowiem 21 III przebywał w Łowiczu i chyba stamtąd wysłał poselstwo do Katarzyny .
Tak więc oblężeniem zamku rawskiego zakończył się ostami w dziejach polsko-ma-zowiecki konflikt zbrojny. Katarzyna wycofała się do Sochaczewa, gdzie napotykamy ślad jej bytności 7 IV .
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1324 |
0 |
0 |
listopad |
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Swieżawski A., Z dziejów Rawy w wiekach średnich, [w:] Swieżawski A., Mazowsze i Ruś Czerwona w średniowieczu. Wybór pism, Częstochowa 1997, s. 116-117.
Dosłowny zapis źródła:
Mazowsze zostało dotknięte najazdem litewskim w listopadzie 1324 r. […] Najazd litewski z 1324 r. również prawdopodobnie nie dotarł do Rawy. Źródło zresztą podaje, że oddziały litewskie spustoszyły głównie diecezję płocką. Rawa zaś należała do archidiecezji gnieźnieńskiej.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1327 |
0 |
0 |
lipiec |
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Swieżawski A., Z dziejów Rawy w wiekach średnich, [w:] Swieżawski A., Mazowsze i Ruś Czerwona w średniowieczu. Wybór pism, Częstochowa 1997, s. 117.
Dosłowny zapis źródła:
Ugoda ta [pokój Siemowita II z Krzyżakami], jak i odmowa złożenia hołdu Łokietkowi przez książąt mazowieckich, były przyczyną wtargnięcia w lipcu 1327 r. wojsk polskich do ziemi sochaczewskiej i oblężenia przez nie Gostynina oraz równoczesnego ataku oddziałów litewskich na ziemię wiską, które zniszczyły tam 6 wsi. […] Wojska polskie, które w 1327 r. wkroczyły na Mazowsze przez Kujawy i ziemię dobrzyńską i spustoszyły ziemię sochaczewską, do Rawy chyba nie dotarły, koncentrując swe wysiłki na oblężeniu Gostynina.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Lato |
1329 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Swieżawski A., Z dziejów Rawy w wiekach średnich, [w:] Swieżawski A., Mazowsze i Ruś Czerwona w średniowieczu. Wybór pism, Częstochowa 1997, s. 117.
Dosłowny zapis źródła:
W 1329 r. doszło znów do krótkotrwałej wojny pomiędzy Siemowitem II i Trojdenem I a Zakonem [Krzyżackim]. Wojnę tę zakończył rozejm zawarty w Sochaczewie 15 VII 1329 r., a przedłużony nastepnie w Zakroczymiu 18 X tegoż roku. […] Na pewno Rawa nie ucierpiała podczas wojny mazowiecko-krzyżackiej w 1329 r.; działania wojenne toczyły się wówczas, jak się zdaje, wyłącznie w rejonach pogranicznych.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
