| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1262 |
0 |
0 |
czerwiec |
|
|
23 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Żebrowski T., Stolica książąt mazowieckich i płockich w latach 1138-1495, [w:] Dzieje Płocka, red. Gieysztor A., Płock 1973, s. 60.
Dosłowny zapis źródła:
Siemowit [I] zginął 23 czerwca 1262 r. w następnym najeździe litewskim w zdobytym wówczas zdradą grodzie w Jazdowie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1263 |
1262 |
1263 |
styczeń |
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Żebrowski T., Stolica książąt mazowieckich i płockich w latach 1138-1495, [w:] Dzieje Płocka, red. Gieysztor A., Płock 1973, s. 60-61.
Dosłowny zapis źródła:
Jeszcze w sierpniu tegoż roku [1262] Prusowie stoczyli bitwę pod Długosiodłem z Mazowszanami, która zakończyła się porażką rycerstwa mazowieckiego. Najazdy te, do których doszedł następny w styczniu 1263 r. na Łowicz i okolicę, spowodowały spustoszenie znacznych połaci Mazowsza.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1222 |
1243 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Żebrowski T., Stolica książąt mazowieckich i płockich w latach 1138-1495, [w:] Dzieje Płocka, red. Gieysztor A., Płock 1973, s. 61.
Dosłowny zapis źródła:
Doprowadziło to do zahamowania postępów osadnictwa mazowieckiego, odbiło się na losach stolicy dzielnicowej, która wprawdzie już poprzednio dotknięta parokrotnie w latach 1222-1243 napadami Prusów, teraz leżała w zgliszczach. Gdy poprzednio własnymi siłami odbudowywano gród i miasto, teraz w 1262 r. i ludność bardzo ucierpiała, skoro książę kaliski Bolesław Pobożny przyszedł księżnej wdowie Perejasławie z pomocą w odbudowie zamku. Już napad z 1243 r. miał poważne konsekwencje w rozplanowaniu miasta. Wkrótce po nim książę Bolesław Konradowie zawarł z biskupem Piotrem umowę, aby ten zezwolił na osiedlenie się mieszczan na placach kanoników. Celem, jak się wydaje, było większe skupienie osadnictwa miejskiego, otoczenie miasta umocnieniami oraz zapewnienie grodowi skuteczniejszej ochrony. Wobec oporu biskupa i kapituły do ugody doszło przy pośrednictwie księcia Konrada. Osiedlenie to miało mieć charakter tylko czasowy, na okres napadów, ale przeciągnęło się aż po wiek XIV. […] W chwili wystawienia wspomnianego dokumentu część miasta musiała być już otoczona wałami.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1281 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Żebrowski T., Stolica książąt mazowieckich i płockich w latach 1138-1495, [w:] Dzieje Płocka, red. Gieysztor A., Płock 1973, s. 79.
Dosłowny zapis źródła:
Brak dokumentów nie pozwala uchwycić momentu, w którym dopuszczony został do władzy Bolesław II (ok. 1260—1313). Pierwsza o nim wzmianka pojawia się w roku 1281 w związku z odparciem pod jego dowództwem napadu Prusów na Mazowsze i Płock. Jaką częścią Mazowsza zarządzał do śmierci swego brata, nie można wobec braku dokumentów określić.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1286 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Żebrowski T., Stolica książąt mazowieckich i płockich w latach 1138-1495, [w:] Dzieje Płocka, red. Gieysztor A., Płock 1973, s. 79.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1286 Litwini i Rusini zdobyli i spalili Płock będący w posiadaniu Konrada [II]. Wkrótce potem gród zajął Władysław Łokietek i zmusił tym Konrada do oddania zabranego mu Gostynina i wyrównania szkód tam wyrządzonych.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1299 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Żebrowski T., Stolica książąt mazowieckich i płockich w latach 1138-1495, [w:] Dzieje Płocka, red. Gieysztor A., Płock 1973, s. 79, 82.
Dosłowny zapis źródła:
Król czeski Wacław II wydał za Bolesława swą siostrę Kunegundę w roku 1291, by pozyskać go przeciw Łokietkowi. Powiodło się to na krótko tylko, bo już w 1296 r. Bolesław wystąpił razem z Władysławem Łokietkiem przeciw zwolennikom Wacława II. Naraziło to Bolesława w 1299 r. na wojnę z Czechami, którzy oblegali Płock, ale nie mogli go zdobyć.
Zamek [w Płocku] powstał przed rokiem 1299. Wyprawa czeska na Płock w tym roku nie osiągnęła celu i grodu płockiego nie zdobyła. Wolno to wiązać właśnie z istnieniem już zamku murowanego, który w ówczesnych warunkach był bardzo trudny do zdobycia. Natomiast grody o umocnieniach ziemno-drewnianych nie stanowiły większych przeszkód dla najeźdźców. Przykładem może być Płock, który w samym tylko XIII wieku zdobywano i palono przynajmniej pięciokrotnie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1325 |
1325 |
1328 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Żebrowski T., Stolica książąt mazowieckich i płockich w latach 1138-1495, [w:] Dzieje Płocka, red. Gieysztor A., Płock 1973, s. 79.
Dosłowny zapis źródła:
Nie uchroniło to Mazowsza od napadów litewskich, bo jednocześnie starał się zachować przyjazne stosunki z wrogami Litwy, Krzyżakami. Wspomagał ich i korzystał z ich pomocy w walkach z Władysławem Łokietkiem. Spowodowało to między innymi spalenie przez rycerstwo małopolskie w przymierzu z Litwinami w 1325 r. Płocka i wyprawy na Mazowsze w trzy lata później, która zmusiła księcia Wacława do zerwania przymierza z Krzyżakami.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1329 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Żebrowski T., Stolica książąt mazowieckich i płockich w latach 1138-1495, [w:] Dzieje Płocka, red. Gieysztor A., Płock 1973, s. 79-80.
Dosłowny zapis źródła:
Król czeski, Jan Luksemburski (1329), podjął z Krzyżakami wyprawę na Żmudź. Wykorzystał okazję Władysław Łokietek, który z poparciem książąt mazowieckich najechał Ziemię Chełmińską. Król Jan Luksemburski przerwał wówczas wyprawę litewską i zwrócił się przeciw Polsce i Mazowszu. Wspólnie z Krzyżakami podszedł pod Płock. Po kilkudniowym oblężeniu, wobec przeważających sił wrogów, książę Wacław był zmuszony złożyć hołd królowi czeskiemu ze swego księstwa.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1047 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gieysztor A., Trzy stulecia najdawniejszego Mazowsza (połowa X — połowa XIII w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 101.
Dosłowny zapis źródła:
Wspólne uderzenie Kazimierza [Odnowiciela] i Jarosława [Mądrego] w 1047 r. przyniosło rozgromienie Miecława, który zginął na polu bitwy, gdzieś na wysokim brzegu, zapewne Wisły.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Zima |
1142 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gieysztor A., Trzy stulecia najdawniejszego Mazowsza (połowa X — połowa XIII w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 103, 119.
Dosłowny zapis źródła:
Gród ten [w Czersku, nieco poniżej ujścia rzeczki Czarnej do Wisły] funkcjonował w głąb XII w., aż do pożaru, który można by łączyć z wyprawą ruską na przełomie 1142-1143 r.
W czasie zatargu zbrojnego między księciem zwierzchnim i jego braćmi dzielnica Bolesława Kędzierzawego ucierpiała zimą 1142 r., gdy oddziały Władysława [potem Wygnańca] połączywszy się z posiłkami ruskimi pod Czerskiem spałiły gród, o czym wiadomo na podstawie wykopalisk, i poszły w głąb kraju. W drodze powrotnej Rusini doznali klęski nad Pilicą, ale uprowadzili sporo jeńców, więcej spokojnych Lachów niż wojów, może już z zawiślańskiej części kraju.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1109 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gieysztor A., Trzy stulecia najdawniejszego Mazowsza (połowa X — połowa XIII w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztora A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 115.
Dosłowny zapis źródła:
Już jednak w roku następnym [1107] tenże [Bolesław Krzywousty] wygnał go [Zbigniewa] z kraju, stawiając na czele prowincji [mazowieckiej] komesa Magnusa, który ją dzielnie wraz z biskupem płockim Szymonem obronił przed najazdem pomorskim w 1109 r., nie bez udziału ludności pospolitej.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1106 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gieysztor A., Trzy stulecia najdawniejszego Mazowsza (połowa X — połowa XIII w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 115.
Dosłowny zapis źródła:
Walka o władzę zwierzchnią skończyła się w 1106 r. kapitulacją starszego brata. Mazowsze, dokąd — za Wisłę — zbiegł on [Zbigniew] po ratunek, stawiało opór, który wymagał sprowadzenia przez Bolesława posiłków czeskich i węgierskich. Woli posiadania własnego księstwa jednak na krótko stało się zadość. Mazowsze przypadło Zbygniewowi jako dzielnica, z której miał być księciu zwierzchniemu [Bolesławowi Krzywoustemu] zawsze i we wszystkim posłuszny. Już jednak w roku następnym tenże wygnał go z kraju […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1217 |
1223 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gieysztor A., Trzy stulecia najdawniejszego Mazowsza (połowa X — połowa XIII w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 123.
Dosłowny zapis źródła:
Niezrozumiała dla nas pozostaje katastrofa [wojewody] Krystyna, którego w 1217 r. Konrad [Mazowiecki] polecił oslepić, a potem udusić. Rozwinięty zapewne w połowie XIII w. zapis Rocznika kapituły krakowskiej podaje pod tymże rokiem, że kwiat rycerstwa mazowieckiego padł pod zgnilizną zazdrośników, a mur całego Mazowsza rozpadł się wraz z ziemią mazowiecką, dotąd opływająca mlekiem i miodem. Dwie wyprawy kilku książąt polskich z udziałem Konrada w 1221 i 1223 r. skierowały się na zachodnie ziemie Prusów, nie osiągając spodziewanych wyników. Nobilowie pruscy przeszli do ofensywy zapuszczając swe zagony odwetowe […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1462 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Samsonowicz H., Dzieje polityczne (połowa XIV — początek XVI w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 227.
Dosłowny zapis źródła:
Najwięcej energii przejawiła Katarzyna [księżna mazowiecka], która podjęła nawet walkę zbrojną o Rawę. Mimo poparcia jej przez trzech kasztelanów — rawskiego Manczyna z Żychlina, sochaczewskiego — Gotarda z Rybna i gostynińskiego — Jana z Kutna, nie udało się jej opanować Rawy. Starosta rawski Grot z Nowego Miasta poparty przez miejscową szlachtę opowiedział się za wcieleniem Rawy do Korony. Nieudany szturm na miasto i zamek zmusił Katarzynę do wycofania się na północ. Przybycie króla [Kazimierza Jagiellończyka] praktycznie rozstrzygnęło sprawę Rawy.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1410 |
1422 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Samsonowicz H., Dzieje polityczne (połowa XIV — początek XVI w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 220.
Dosłowny zapis źródła:
Kiedy jednak przez ziemie książąt mazowieckich nastąpił [w 1410 r.] przemarsz ponad trzydziestotysięcznej armii Jagiełły, nie mieli oni [książęta mazowieccy] wyboru. Janusz z wojskiem sam pociągnął pod Grunwald. Siemowitowi udało się uchylić od tego, dostarczył jednak Jagielle zbrojnych pod wodzą syna. […] Po wielkiej wojnie wojska Jagiełły przechodziły przez ziemie mazowieckie w latach 1414, 1419, 1422. Jak zawsze w takich sytuacjach doprowadziło to do straszliwych spustoszeń dokonywanych przez maszerujące sprzymierzone wojska. Mazowsze prowadziło także wojny głodowe i — niezależnie od możliwej w źródłach przesady — odbijały się one na pewno na stanie wsi i miast. Nie wywoływało to entuzjazmu ani wśród ludności Mazowsza, ani wśród władców […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1255 |
1257 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 180.
Dosłowny zapis źródła:
Udział w wyprawach jaćwieskich nie przyniósł księciu mazowieckiemu [Siemowitowi I] żadnych korzyści prócz łupów, a możliwe nawet, że ściągnął na Mazowsze wyniszczające najazdy odwetowe, o których dowiadujemy się z przywilejów dla biskupa płockiego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1259 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 180-181.
Dosłowny zapis źródła:
W stosunkach z Kazimierzem Kujawskim dokonał Siemowit [I] kolejnego zwrotu w 1259 r., przystępując do koalicji książąt z Bolesławem Pobożnym na czele. Znaleźli się w niej również wypróbowani sojusznicy księcia mazowieckiego: Bolesław Wstydliwy i książę halicki Roman. Wyprawę odwetową przeciw Kazimierzowi za jego napad na ziemię kaliską skierowano na ziemię łęczycką, która została spustoszona. Następnie według słów kronikarza, zbudowali gród na tej ziemi i przyznali go Siemowitowi, wspomnianemu księciu Mazowsza. Przytoczone zdanie należy prawdopodobnie zrozumieć jako informację o wzniesieniu jakiegoś nowego grodu w celu ułatwienia Siemowitowi rządów nad przejętym terytorium, trudniej bowiem byłoby dopatrzeć się w owym zbudowanym grodzie odbudowanej za zniszczeń Łęczycy.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1258 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 182.
Dosłowny zapis źródła:
Oddziały [litewskie] pod dowództwem Trojnata wtargnęły w 1258 r. na Mazowsze, spustoszyły ziemie w okolicach Czerwińska oraz zdobyły gród w Orszymowie mordując i biorąc do niewoli ludność.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1262 |
0 |
0 |
czerwiec |
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 182-183.
Dosłowny zapis źródła:
Okoliczności wyprawy litewskiej, która w czerwcu 1262 r. zniszczyła Mazowsze, pozbawiła je władcy i zahamowała rozwój tej dzielnicy na długie lata, sa znane. Okazało się, że przyczyn najazdu nie można upatrywać wyłącznie w reakcji Mendoga na układ troszyński [sojusz mazowiecko-krzyżacki]. Działania wojenne na terenie terenie Rusi włodzimierskiej, Mazowsza i państwa zakonnego w czerwcu i lipcu 1262 r. były tylko przygotowaniem, przez osłabienie lub związanie sił przeciwników Litwy, do właściwego celu, jakim miała być likwidacja inflanckiej gałęzi Zakonu, realizowana na jesieni przez samego Mendoga. Najazdami na Mazowsze i pruskie ziemie zakonne dowodził natomiast książę żmudzki Trojnat, który tylko jeden z trzech dowodzonych przez siebie oddziałów skierował na Mazowsze południowe. Można przypuszczać, że ziemia płocka wraz z grodem stołecznym została zniszczona przez inny oddział, najpierw łupiący ziemię chełmińską. Ta część wojsk Trojnata, która ruszyła od razu na południe, posuwała się szlakiem jaćwiesko-mazowieckim przez Wiznę i Łomżę wzdłuż Narwi i Bugu na Mazowsze czerskie i to prawdopodobnie prawobrzeżne. Nie wiadomo, z jakiego przewozu na Wiśle korzystali Litwini przeprawiając się na lewy brzeg i czy Jazdów został zaatakowany jako punkt oporu stanowiący przeszkodę w drodze do Sochaczewa, czy jako miejsce pobytu księcia. Dowództwo nad tym oddziałem litewskim miał sprawować, według wiarygodnego świadectwa latopisu wołyńskiego, Ostafij Konstantynowicz, prawdopodobnie książę riazański, będący również we wrogich stosunkach z włodzimierską linią Rurykowiczów. On to zapewne, a nie Swarno, syn Daniela, nakazał po zdobyciu grodu w Jazdowie ścięcie wziętego do niewoli Siemowita. Nie wiadomo, czy załoga i obwarowania grodu w Jazdowie nie wytrzymały przewagi napastników, czy Litwini zawdzięczali zwycięstwo zdradzie zaufanego współpracownika księcia — Goszcza. Zabójstwo Siemowita i wzięcie do niewoli jego najstarszego syna Konrada, liczącego wówczas 13 albo 14 lat, pozbawiało księstwo mazowieckie władcy, wokół którego mogłoby się skupiać życie polityczne. Mimo to Mazowszanie w niecałe dwa miesiące później zaatakowali pod Długosiodłem wojska litewsko-ruskie, zapewne pod dowództwem wojewody mazowieckiego — Niemierzy. Złupienie Mazowsza po zadanej tam klęsce, a także kolejne najazdy litewskie zahamowały rozwój gospodarczy, natomiast nie zlikwidowały egzystencji politycznej księstwa mazowieckiego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1281 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 186.
Dosłowny zapis źródła:
O przynależności Płocka do dzielnicy Bolesława można domniemywać na podstawie wzmianek u Długosza: […] i pod rokiem 1281 o próbie zdobycia zamku płockiego przez Prusów.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Jesień |
1279 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 188.
Dosłowny zapis źródła:
Po wypadzie odwetowym wojsk Włodzimierza na tereny prawobrzeżne księstwa czerskiego obie strony wróciły do przyjacielskich stosunków […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1282 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 188.
Dosłowny zapis źródła:
Bolesław II [książę płocki], przy wsparciu Władysława Łokietka, najechał ziemie brata [Konrada II, księcia czerskiego] i ograbił jego gród Jazdów. Nie wiadomo jednak, czy próbował zajmować jakieś inne grody lub terytoria.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Wiosna |
1283 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 189.
Dosłowny zapis źródła:
Konrad [II książę czerski] przy pomocy Włodzimierza księcia włodzimierskiego wiosną 1283 r. zorganizował na dzielnicę Bolesława II [księcia płockiego] najazd odwetowy, w którym udział wziął też książę słonimski Wasylko, a wojska przysłał, oprócz Włodzimierza, Jerzy, syn Lwa halickiego. Z rozkazu Włodzimierza wojska ruskie miały poprzestać tylko na zdobyciu Sochaczewa; Konradowi jednak udało się nakłonić ich do zdobycia i zniszczenia Gostynina. Bolesław nie stawiał oporu, jeśli nie liczyć starcia pod Sochaczewem, podczas odwrotu wojsk ruskich.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Wiosna |
1285 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 189.
Dosłowny zapis źródła:
Odwetowa wyprawa, zorganizowana przez Lwa i Włodzimierza jeszcze wiosną tego roku [1285], zniszczyła Mazowsze Bolesława [II] w okolicach Wyszogrodu.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1285 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 189.
Dosłowny zapis źródła:
[…] kasztelan sieradzki Mateusz na rozkaz Leszka Czarnego najechał i złupił dotkliwie ziemie Konrada [księstwo czerskie]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1285 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 189.
Dosłowny zapis źródła:
Księstwo [płockie] Bolesława [II] z kolei padło ofiarą najazdu wojsk ruskich, które złupiły Sochaczew.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1286 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 189.
Dosłowny zapis źródła:
W wyprawie odwetowej przeciwko Bolesławowi [II płockiemu] i jego stronnikom uczestniczył Konrad odbierając w 1286 r. Gostynin, który według Długosza miał się wówczas znajdować w rękach Władysława Łokietka.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1286 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 190.
Dosłowny zapis źródła:
Podobny los [opanowanie przez Konrada II czerskiego, a następnie zdobycie przez Władysława Łokietka — sojusznika Bolesława II płockiego], jeśli wierzyć Długoszowi, spotkał Płock, który został zdobyty przez Łokietka w odwet za zabranie mu Gostynina.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1294 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Podlaskie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 192.
Dosłowny zapis źródła:
Krzyżacy, chcąc zażegnać niebezpieczeństwo, jakie stanowiła dla nich obecność Litwinów w tym grodzie, zburzyli go w 1294 r. Już w roku następnym Bolesław odbudował Wiznę, i to przy pomocy Litwinów. Kolejna wyprawa Zakonu w celu zniszczenia niewygodnego grodu nie została zrealizowana.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1302 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 192.
Dosłowny zapis źródła:
Wkrótce potem nastąpiło zerwanie czy też zakłócenie przyjaznych stosunków, Litwini bowiem przed 1302 r. najechali Mazowsze i ciężko je niszcząc dotarli aż do Warki. Następne wyprawy litewskie w latach 1305-1306 skierowane były na ziemię kaliską i, jak się wydaje, nie dotknęły Mazowsza.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1300 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 193.
Dosłowny zapis źródła:
Oblężenie i próba zdobycia Płocka w 1300 r. przez Wacława wracającego z Pomorza świadczą dobitnie, że król czeski uważał księcia mazowieckiego za swego wroga.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1324 |
0 |
0 |
lipiec |
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 200.
Dosłowny zapis źródła:
najazdy litewskie, które przed lipcem 1324 r. dotknęły zarówno Trojdena [księcia czerskiego], jak i księcia cieszyńskiego
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1324 |
0 |
0 |
listopad |
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 200.
Dosłowny zapis źródła:
W listopadzie 1324 r. Litwini pod dowództwem Dawida, zarządcy Grodna, najechali dzielnicę mazowiecką Siemowita II i zniszczyli dobra biskupa Floriana, a przede wszystkim Pułtusk.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1325 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 201.
Dosłowny zapis źródła:
Jednakże w tym samym roku [1325] doszło do najazdu rycerstwa krakowsko-sandomierskiego na Płock. Skierowanie wyprawy na północne Mazowsze wydaje się świadczyć o tym, że Władysław Łokietek najmniej ufał Wacławowi [księciu płockiemu].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Zima |
1142 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Dymek B., Historia i kultura Mazowsza do 1526 r., Żyrardów 2005, s. 50.
Dosłowny zapis źródła:
Władysław Wygnaniec, czując się zagrożony [przez młodszych braci], zapewnił sobie pomoc ruską i rozpoczął działania wojenne przeciwko braciom. Najbardziej ucierpiała dzielnica Bolesława Kędzierzawego zimą 1142 r. Spalony został m.in. gród w Czersku, a posiłkujący Władysława II Rusini uprowadzili sporo jeńców, więcej spokojnych Lachów niż wojów.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1149 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Dymek B., Historia i kultura Mazowsza do 1526 r., Żyrardów 2005, s. 51.
Dosłowny zapis źródła:
[…] Bolesław Kędzierzawy wraz z innymi książętami polskimi i ruskimi wyprawił się [w 1147 r.] na Prusów, co spowodowało odwetowe ich najazdy na Polskę w 1149 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1224 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Dymek B., Historia i kultura Mazowsza do 1526 r., Żyrardów 2005, s. 52.
Dosłowny zapis źródła:
Gdy w 1224 r. na granicy ziemi dobrzyńskiej stróżę pełniły oddziały z Małopolski, niespodziewanie napadły na nich oddziały pruskie i wymordowały wielu rycerzy małopolskich.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1240 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Kisiel D., Kalendarium Pułtuska i okolic (do roku 2000), Płock 2001, s. 10.
Dosłowny zapis źródła:
1240 r. — dokument księcia Bolesława, mówiący o częstych najazdach pogan.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1262 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Kisiel D., Kalendarium Pułtuska i okolic (do roku 2000), Płock 2001, s. 10.
Dosłowny zapis źródła:
1262 r. — najazd na miasto Litwinów i Jadźwingów pod wodzą Mendoga.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1368 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Kisiel D., Kalendarium Pułtuska i okolic (do roku 2000), Płock 2001, s. 10.
Dosłowny zapis źródła:
1368 r. — najazd Kiejstuta, spalenie grodu oraz drewnianego zamku.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Augustyniak J., Cysterskie opactwo w Sulejowie. Rozwój przestrzenny do końca XVI wieku w świetle badań archeologiczno-architektonicznych w latach 1989-2003, Łódź 2005, s. 276.
Dosłowny zapis źródła:
Odległe o około 12 km na zachód od Sulejowa, opactwo norbertanów w Witowie, powstało między 1176 a 1180 rokiem […]. Brak wiadomości, czy po spaleniu opactwa przez Tatarów w 1241 roku, wzniesione były jakieś umocnienia.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1410 |
1422 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Szumił H. I., Wolbórz na przestrzeni wieków, Wolbórz - Lublin 2003, s. 27.
Dosłowny zapis źródła:
W Wolborzu król [Władysław Jagiełło] zbierał wojska na rozprawę z krzyżakami (1410, 1414, 1419, 1422).
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1270 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Siniarski S., Kalendarz z dziejów Wolborza 1065-1982, Warszawa 1984, s. 14.
Dosłowny zapis źródła:
1270 r. — Wolbórz został zniszczony przez pogan (per incursus gentillium — „przez najazd pogan”) i książę Leszek Czarny zwolnił mieszkańców Wolborza od wielu podatków, aby ułatwić jego odbudowę.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1403 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Siniarski S., Kalendarz z dziejów Wolborza 1065-1982, Warszawa 1984, s. 21.
Dosłowny zapis źródła:
1403 r. — Jan Kropidło, biskup włocławski, wytoczył skargę przed komisją apostolską na Klemensa z Moskarzewa, kasztelana wiślickiego, i Piotra Kmitę ze Śliwnik, wojewodę sandomierskiego, za najazd na Wolbórz, w czasie którego zajęli zamek i przyległe dobra klucza wolborskiego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1410 |
0 |
0 |
czerwiec |
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Siniarski S., Kalendarz z dziejów Wolborza 1065-1982, Warszawa 1984, s. 22-23.
Dosłowny zapis źródła:
1410 r. — W Wolborzu odbyła się koncentracja wojsk, zgodni z rozkazem króla Władysława Jagiełły. Król przybył do miasta w dniu św. Jana Chrzciciela i zastał tam, prócz pospolitego ruszenia małopolskiego i ziemi lubelskiej, ruskiej, podolskiej, także oddziały zaciężne […], tabory obozowe, działa, podwody z żywnością i inne zapasy wojenne. […] 26 czerwca w południe […] król Władysław Jagiełło wyruszył wojskiem z Wolborza na wprawę grunwaldzką. Pierwszy nocleg przypadł im w Lubochni.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1396 |
1401 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Poklewski T., Dzieje Bolesławca nad Prosną, Kalisz 1979, s. 19.
Dosłowny zapis źródła:
Jak pisze Jan Długosz w swej Historii, gdy Władysław, książę opolski, wzdrygał się z dobrej woli odda Królestwu Polskiemu trzymane w zastawie Ziemię Wieluńską i Ostrzeszowską, król Władysław Jagiełło postanowił odebrać owe ziemie siłą. Ruszył więc w 1396 r. z wojskiem z Krakowa na północ rozgłaszając w krąg, iż chodzi mu o odebranie Opolczykowi również przezeń trzymanej Ziemi Dobrzyńskiej. Jednak przybywszy na wysokość Olsztyna skręcił pod ten pierwszy we włości Opolczyka zamek i po trzydniowym szturmie wziął go. Dalej w podobny sposób panowie królewscy zdobyli inne kolejne zamki w dziedzinie księcia opolskiego, a mianowicie Krzepice, Wieluń, Grabów. Tylko Bolesławca wziąć nie mogli i pod nim założyli regularne oblężenie sypiąc szańce i stawiając na nich bombardy, z których poczęli ostrzeliwać zamek. To oblężenie, które pewnie dystrykowi bolesławieckiemu przyniosło znaczne szkody ekonomiczne, faktycznie swego celu nie spełniło. Trwało bowiem, według Długosza, aż do 1410 r. [powinno być 1401] r., w którym to dopiero Eufemia — Ofka, wdowa po zmarłym tymczasem Władysławie Opolskim, kazała, zaprzestawszy obrony, poddać zamek bolesławiecki wojskom Jagiełły. […] To oblężenie natomiast dało się rozpozna i potwierdzić na drodze badań archeologicznych. […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1474 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Poklewski T., Dzieje Bolesławca nad Prosną, Kalisz 1979, s. 19.
Dosłowny zapis źródła:
Z rzeczy publicznych, które się w XV w. zdarzały w Bolesławcu, wspomnieć należy opisany znowuż przez Jana Długosza fakt pobicia wojsk węgierskich przez chłopstwo pod Bolesławcem w 1474 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1142 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rauhutowa J., Czersk we wczesnym średniowieczu, Wrocław 1976, s. 163.
Dosłowny zapis źródła:
Większe zakłócenia w osadnictwie nastąpiły natomiast w połowie XII wieku. Spłonęły wówczas prawie całkowicie drewniane budynki i umocnienia grodu, zburzona została także kaplica grodowa. Pożar zniszczył również podgrodzie. Zniszczony gród bezpośrednio po kataklizmie nie został odbudowany, lecz przeniesiono go na inne miejsce, a teren wokół kaplicy św. Piotra zamieniono na cmentarz grzebalny. Być może wydarzenia te miały miejsce w roku 1142 po śmierci Bolesława Krzywoustego, w czasie starć zbrojnych jego synów — Władysława z młodszymi braćmi. W Latopisie Ławrientiewskim znajduje się wiadomość o koncentracji wojsk ruskich i zapewne Władysława II u „Czernieczka”, wezwanych przez Władysława na pomoc. Nie ma jednakże pewności czy informacja ta dotyczy Czerska czy Czerwińska.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1142 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Kiersnowska T., Czersk w XIII i XIV wieku. Ośrodek władzy książęcej na południowym Mazowszu, Warszawa 1986, s. 33.
Dosłowny zapis źródła:
Gród trzynastowieczny [w Czersku] posadowiony został w miejscu starego grodu, założonego w połowie XI wieku, a zniszczonego około połowy XII w., zapewne w czasie walk Władysława II z juniorami, kiedy to pod „Czerniczkiem” miała miejsce koncentracja ich wojsk i posiłków ruskich.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Augustyniak J., Cysterskie opactwo w Sulejowie. Rozwój przestrzenny do końca XVI wieku w świetle badań archeologiczno-architektonicznych w latach 1989-2003, Łódź 2005, s. 253.
Dosłowny zapis źródła:
Mimo iż brak wzmianek źródłowych informujących bezpośrednio o zniszczeniach w opactwie w czasie pierwszego najazdu Tatarów w 1241 roku, można sądzić, iż takie zniszczenia miały miejsce. Wskazuje na to znany fakt złupienia klasztoru w sąsiednim Witowie […] oraz dokument z roku 1249 Ziemowita księcia mazowieckiego, nadający klasztorowi sulejowskiemu wieś Mogielnicę jako zadośćuczynienie za krzywdy.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
Zima |
1260 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Augustyniak J., Cysterskie opactwo w Sulejowie. Rozwój przestrzenny do końca XVI wieku w świetle badań archeologiczno-architektonicznych w latach 1989-2003, Łódź 2005, s. 255.
Dosłowny zapis źródła:
Drugi najazd [tatarski] zimą 1259/1260 przyniósł już znaczne straty, opactwo zostało spalone, były straty w ludziach […] Ten najazd dotknął szczególnie boleśnie wszystkie klasztory cysterskie w Polsce: spalone zostały Koprzywnica, Jędrzejów, Wąchock, Mogiła, Szczyrzyc, a wieść o zniszczeniach rozniosła się po całej Europie, docierając do kapituły generalnej. […]
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1288 |
1287 |
1288 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Augustyniak J., Cysterskie opactwo w Sulejowie. Rozwój przestrzenny do końca XVI wieku w świetle badań archeologiczno-architektonicznych w latach 1989-2003, Łódź 2005, s. 255.
Dosłowny zapis źródła:
Niebezpieczeństwo tatarskie prawdopodobnie jeszcze raz w wieku XIII dotknęło Sulejowa. W czasie najazdu w latach 1287-1288, mimo, iż nie miał tego znaczenia, co ten z roku 1259, ucierpiały tereny na szlaku Kielce-Sieradz.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
1431 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Augustyniak J., Cysterskie opactwo w Sulejowie. Rozwój przestrzenny do końca XVI wieku w świetle badań archeologiczno-architektonicznych w latach 1989-2003, Łódź 2005, s. 140, 265-266.
Dosłowny zapis źródła:
napis późnogotycki na ścianie kapitularza, widziany i zadokumentowany przez K. Stronczyńskiego, głoszący: et anno domini 1431 per Tartaros crematum est.
Kazimierz Stronczyński w swym dziele „Opisy zabytków starożytności Guberni Radomskiej w latach 1844-1846 zebrane, 1850 […] zamieścił przerys napisu późnogotyckiego na ścianie kapitularza i opatrzył go uwagą: „na ścianie wielce starożytny czarno wymalowany napis […] et anno domini 1431 per Tartaros crematum est” […] Bliższe zainteresowanie się jednak podana wiadomością prowadzi do wniosku, iż jest ona nieprawdziwa. Już w połowie XIX wieku Wladysław Wieczorkowski stwierdził: „W napisie tym […] MCCXXXI czarna farbą na murze malowanym, jedno X zniknęło przy odnawianiu muru w czerwono oznaczonej obwódce otaczającej napis i z tąd zamiast roku 1241 stoi rok 1231, w którym to czasie nie słychać nic o Tatarach w Polsce. […] Napis ten jeszcze w 1853 roku widziałem”. Abstrahując od tego, iż byłaby to pierwsza bezpośrednia wiadomość o spaleniu Sulejowa przez Tatarów w 1241 roku, rozstrzygającym w naszej sprawie wydaje się to, że autor zdań powyższych widział napis w oryginale na ścianie kapitularza. Niezrozumiałym pozostaje mylne odczytanie daty przez K. Stronczyńskiego. Próba podtrzymania daty 1431 w postaci znalezienia danych źródłowych mówiących o ataku Tatarów na opactwo sulejowskie, nie przyniosła rezultatów. […] Wiadomość o spaleniu opactwa sulejowskiego przez Tatarów w 1431 roku zostaje zatem usunięta z naszych dalszych rozważań.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Wsi |
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Karbownik H., Białaczów i okolica w latach 1233-1914. Studium historyczno-prawne, Sandomierz 1998, s. 35, 42.
Dosłowny zapis źródła:
W innym zaś miejscu pisał Długosz, iż w Białaczowie, leżącym w archidiecezji gnieźnieńskiej znajduje się kościół parafialny pod wezwaniem św. Stanisława. […] Trochę szczegółów w sprawie parafii białaczowskiej dodaje Jan Łaski stwierdzając, że kościół w Białaczowie był zbudowany na nowym miejscu przez Jana Prandotę i został przez niego bogato uposażony. Dawny bowiem kościół został zniszczony przez pożar. Pożar ten — jak wolno domniemywać — mógł być spowodowany najazdem tatarskim r. 1241, którego zagony dotarły do Opoczna oddalonego od Białaczowa zaledwie 8 km.
Ta pierwsza świątynia [w Białaczowie] uległa zniszczeniu, można przypuszczać, iż stało się to w r. 1241 w czasie tatarskiego najazdu, którego zagony dotarły do Opoczna odległego o 8 km od Białaczowa, o czym już była wzmianka.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1466 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Bednarczyk A., Zamek w Iłży, Iłża 1981,
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1466 odsiadywał karę w Iłży archidiakon gnieźnieński Jan Pieniążek, o czym wspomina Kromer. Brat cioteczny Zbigniewa Oleśnickiego Jan Krzyżanowski zajechał na zamek i porwał Jadwigę Księską, przeznaczoną na żonę dla synowca Zbigniewa Oleśnickiego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1241 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Madejski J., K., Iłża zapamiętana, Radom 2004, s. 9.
Dosłowny zapis źródła:
Powstanie miasta w czasach średniowiecza wiązało się ze zmianą sieci dróg i przeprawy przez Iłżankę. […] Zniszczenie miasta tradycja wiąże z najazdem tatarskim w 1241 roku. W związku ze wznoszeniem zamku biskupiego na wyeksponowanym terenowo punkcie obronnym, przeniesiono siedlisko miasta w jego pobliże. Powodem były również najazdy tatarskie niszczące w 1241 i 1260 roku gród i osadę targową.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1262 |
1250 |
1275 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Kiersnowska T., Czersk w XIII i XIV wieku. Ośrodek władzy książęcej na południowym Mazowszu, Warszawa 1986, s. 43.
Dosłowny zapis źródła:
Ślady spalenizny, popiołu i destrukcji budynków świadczą, że zabudowa z pierwszej fazy trzynastowiecznego grodu w Czersku uległa spaleniu i zniszczeniu, zapewne na skutek któregoś z najazdów litewskich i ruskich, wyniszczających południowe Mazowsze w drugiej połowie XIII w. Gród w Czersku, po niezbyt długo trwającej przerwie w istnieniu osadnictwa, został odbudowany. Miało to miejsce w czwartej ćwierci XIII w.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1258 |
1263 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Parzych Cz., 600 lat parafii w Ostrołęce. (Rys historyczny), Ostrołęka 1999, s. 12.
Dosłowny zapis źródła:
Zarówno grody jak i osadnictwo wiejskie zapewne uległy całkowitemu zniszczeniu podczas najazdów jaćwieskich i litewskich. Największe zniszczenia poczynili oni najpewniej w latach 1258-1263, chociaż niemniejszych udręk doznano od nich i w następnych latach XIII oraz XIV w. Najeźdźcy palili wsie i grody, łupili, brali jeńców. Prawdopodobnie nastąpiło wówczas zniszczenie większości osadnictwa na wschodnim Mazowszu, które w zasadzie w swej pierwotnej postaci przestało istnieć.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Historia regionu w okresie przedrozbiorowym, [w:] Województwo sieradzkie. Zarys dziejów, obraz współczesny, perspektywy rozwoju, red. Baranowski B., , Łódź-Sieradz 1980, s. 93.
Dosłowny zapis źródła:
Na okres panowania Konrada Mazowieckiego przypada pierwszy najazd Tatarów na Polskę (1241 r.). Główne ich siły operowały na południu kraju, ale wydzielony oddział dotarł aż na Kujawy, a stamtąd przez Sieradzkie skierował się na Śląsk. Rozmiary poczynionych wtedy przez nich na naszym obszarze szkód nie są znane.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1287 |
1288 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Historia regionu w okresie przedrozbiorowym, [w:] Województwo sieradzkie. Zarys dziejów, obraz współczesny, perspektywy rozwoju, red. Baranowski B., , Łódź-Sieradz 1980, s. 93.
Dosłowny zapis źródła:
Skierowany przeciwko niemu [Leszkowi Czarnemu] zimą 1287/1288 r. trzeci najazd tatarski spustoszył nie tylko Małopolskę, lecz również południowe rubieże Sieradzkiego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1331 |
0 |
0 |
wrzesień |
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Historia regionu w okresie przedrozbiorowym, [w:] Województwo sieradzkie. Zarys dziejów, obraz współczesny, perspektywy rozwoju, red. Baranowski B., Łódź-Sieradz 1980, s. 94.
Dosłowny zapis źródła:
W ostatnich latach panowania Łokietka bardzo poważne szkody wyrządził w Sieradzkiem najazd Krzyżaków. Część z ich sił głównych posuwająca się we wrześniu 1331 r. z Łęczycy do Uniejowa zniszczyła Wartkowice i Saków, następnie wydzielony oddział dokonał okrężnego rejsu przez Bałdrzychów, Szadek, Sieradz,Wartę, Charłupię Małą, Popów i Niemysłów, siejąc wszędzie śmierć, gwałt i zniszczenia.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1452 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rosin R., Historia regionu w okresie przedrozbiorowym, [w:] Województwo sieradzkie. Zarys dziejów, obraz współczesny, perspektywy rozwoju, red. Baranowski B., Łódź-Sieradz 1980, s. 94.
Dosłowny zapis źródła:
w 1452 r. wojska Bolesława V opolskiego zapuściły się pod Wieluń.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Staniewska D., Domagała R., Dzieje miasta do wieku XVIII, [w:] Skaryszew dzieje, ludzie, jarmarki końskie, red. Płowiec W., Sycyna 2006, s. 8.
Dosłowny zapis źródła:
Już w czasie pierwszego najazdu tatarskiego na Polskę (1241) Skaryszew został zniszczony […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1259 |
1260 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Staniewska D., Domagała R., Dzieje miasta do wieku XVIII, [w:] Skaryszew dzieje, ludzie, jarmarki końskie, red. Płowiec W., Sycyna 2006, s. 8.
Dosłowny zapis źródła:
[…] kilkanaście lat później, w czasie zimowego najazdu, na przełomie lat 1259/1260, zagony tatarskie pod wodzą chana Burundaja zapuściły się w głąb Polski. Spustoszyły ziemię sandomierską. Padł wtedy Sandomierz, klasztor Benedyktynów na Łysej Górze i[…] Skaryszew. Wymordowana została tu ludność, spalone osady. Wtedy to właśnie zrównana została z ziemią i opustoszała pierwotna osada skaryszewska — na grodzisku.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1262 |
1281 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Rajewski Z., O znaleziskach archeologicznych w obrębie dzielnicy Śródmieście, [w:] Dzieje Śródmieścia, red. Kazimierski J., R. Kołodziejczyka, Ż. Kormanowej i H. Rostkowskiej, Warszawa 1975, s. 12-13.
Dosłowny zapis źródła:
Gród jazdowski, posadowiony na skarpie z natury obronnej, co potwierdzałby plan osiemnastowieczny, na którym widnieje „szańczyk strożytny”, posiada także metryki pisane trzynastowieczne wg przekazu 1262 r. relacjonującego o najściu nań Litwinów i śmierci księcia Siemowita I. […] Faktem pozostaje istnienie grodu książęcego z XIII w. [w Jazdowie], który odbudowany po najeździe Litwinów z 1262 r. uległ w 1281 r. księciu Bolesławowi II (płockiemu).
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
966 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gierlach B., Śródmieście — kolebka Warszawy, [w:] Dzieje Śródmieścia, red. Kazimierski J., R. Kołodziejczyka, Ż. Kormanowej i H. Rostkowskiej, Warszawa 1975, s. 23-25.
Dosłowny zapis źródła:
Taki gród stołeczny, pierwotny Jazdów, znajdował się na obszarze dzisiejszych Łazienek w części przytykającej do muru obserwatorium astronomicznego. Przeprowadzone tam w latach 1969-1972 prace wykopaliskowe pozwoliły na rozpoznanie tej najstarszej fazy zabudowy grodowej [z VII — X w.]. […] Tak pomyślny zaczątek miasta przerwany został przez czynnik zewnętrzny, a mianowicie podbój całego Mazowsza, w tym i naszego obszaru, przez Piastów. Sam podbój, a następnie przyjęcie chrześcijaństwa, spowodował rewolucyjne wręcz zmiany. Gród zapewne uległ zniszczeniu w czasie walk. Ośrodek kultowy został celowo zburzony, gdy wprowadzano chrześcijaństwo.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1262 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gierlach B., Śródmieście — kolebka Warszawy, [w:] Dzieje Śródmieścia, red. Kazimierski J., R. Kołodziejczyka, Ż. Kormanowej i H. Rostkowskiej, Warszawa 1975, s. 26.
Dosłowny zapis źródła:
Ten to gród [książęcy w Jazdowie z XIII w.] stał się widownia wypadków 1262 r., kiedy w czasie napadu litewskiego zginął tu książę Siemowit, a syn jego Konrad dostał się do niewoli. Sam gród nie uległ zniszczeniu i przetrwał jak się wydaje aż do czasu budowy Zamku Książąt Mazowieckich […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1262 |
1281 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Gieysztor A., Śródmieścia Warszawy dzieje starsze, [w:] Dzieje Śródmieścia, red. Kazimierski J., R. Kołodziejczyka, Ż. Kormanowej i H. Rostkowskiej, Warszawa 1975, s. 31.
Dosłowny zapis źródła:
Mimo skromnych jego rozmiarów i wyposażenia w niewielkie budowle, grodowi jazdowskiemu i przyległemu doń osiedlu wolno przypisać znaczenie zalążka życia wczesnomiejskiego na lewym brzegu wiślanym. Najazd litewski w 1262 r. i napad księcia płockiego w 1281 r. pobrały tu, jak wiemy, dużo cennego łupu; w drugim wypadku nie tylko z grodu książęcego, ale i od „ludzi”, a więc z pobliskiego grodowi ich skupienia.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1100 |
1283 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Kosiński S., W mrokach historii, [w:] Węgrów dzieje miasta i okolic w latach 1441-1944. Praca zbiorowa, red. Kołodziejczyk A., Swat T., Węgrów 1991, s. 13.
Dosłowny zapis źródła:
Od XII w. szczególnie dotkliwe były najazdy Jaćwingów. Plemiona te zamieszkiwały tereny tzw. Sudowii, leżące w łuku Niemna na północ od Biebrzy. W najświetniejszym okresie liczba ich nie przekraczała 13 000, plemię dzieliło się na tzw. Pulka, czyli włości. Ośrodkiem „pulka” był gród, gdzie gromadziła się ludność w czasie wojny. Włością rządził naczelnik zwany kunigasem, jego drużyna stanowiła zaczątek arystokracji, a jego głównym źródłem bogactw były łupieżcze wyprawy na tereny lepiej zagospodarowanych, a więc bogatszych sąsiadów. Liche ziemie Sudowii oraz prymitywne rolnictwo zapewniało Jaćwingom jedynie minimum egzystencji. Na wyprawy organizowane przez kunigasów i ich drużyny zaciągali się ochotnicy z innych włości. Wojownicy jaćwiescy uzbrojeni byli w miecze, włócznie, łuki i hełmy, a nawet pancerze i wartością bojową nie ustępowali rycerzom polskim czy ruskim bojarom. Głównym jednak atutem było zaskoczenie i szybkie działanie. Pozwalało to na nagłe opanowanie osad, branie jeńców i łupów, a następnie szybkie wycofanie się w rodzime bagna. Dla ochrony przed takimi napadami, niejednokrotnie sięgającymi w głąb Polski (aż do Lublina), książę Konrad Mazowiecki nadał w 1237 r. Hermanowi i braciom jego zakonu, niegdyś Dobrzyńskim […] zamek Drohiczyn i cały okręg ziem koło zamku, począwszy środka rzek Buga i Nura aż do granic Rutenów[…]”. Najazd Tatarów w 1241 r. zakończył działalność Braci Dobrzyńskich i Podlasie znów przeszło we władanie książąt kijowskich.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Jesień |
1331 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Kajzer L., Zamki i dwory obronne w Polsce Centralnej, Warszawa 2004, s. 250.
Dosłowny zapis źródła:
Przy okazji rejzy krzyżackiej z jesieni 1331 r. zniszczone zostało miasto, kościół i nieznane castrum. Obecny zamek budować zaczął arcybiskup Jarosław Bogoria Skotnicki.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Jesień |
1331 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Kajzer L., Zamki i dwory obronne w Polsce Centralnej, Warszawa 2004, s. 242.
Dosłowny zapis źródła:
W 1331 r. gród [sieradzki] zniszczyli Krzyżacy, a za Kazimierza Wielkiego rozpoczął się proces przekształcania go w murowany zamek […].
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Jesień |
1331 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Kajzer L., Zamki i dwory obronne w Polsce Centralnej, Warszawa 2004, s. 244.
Dosłowny zapis źródła:
Gród [w Spicymierzu], broniony przez Pawła Ogona, spalony został przez Krzyżaków w 1331 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1391 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Pach J., Pach K., Pajęczno poprzez wieki, Częstochowa 2002, s. 22, 47.
Dosłowny zapis źródła:
W roku 1391 Władysław Jagiełło rozpoczął wojnę rewindykacyją przeciwko [Władysławowi] Opolczykowi i odebrał mu lenno wieluńskie. Pajęczno wróciło wówczas do województwa sieradzkiego.
[…] Władysław Jagiełło rozpoczął w 1391 roku działania wojenne przeciwko Opolczykowi i w krótkim czasie odzyskano większą część ziem lennych. Główne działania wojenne pomiędzy wojskami Jagiełły i Opolczyka toczyły się w Wieluńskiem i Ostrzeszowskiem, toteż okolice Pajęczna nie doznały wtedy znaczniejszych strat.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1241 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Pach J., Pach K., Pajęczno poprzez wieki, Częstochowa 2002, s. 46-47.
Dosłowny zapis źródła:
Również wielki najazd Tatarów w 1241 roku nie objął naszych terenów. Główne siły przeszły na południu, natomiast drugi oddział pod wodzą Kaidu skierował się spod Sandomierza w kierunku północno-zachodnim, przeszedł Pilicę koło Sulejowa, nastepnie złupił Łęczyckie i Kujawy, aby przez zachodnie Sieradzkie udać się na Śląsk i tam dołączyć do głownych sił.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Jesień |
1331 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Łódzkie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Pach J., Pach K., Pajęczno poprzez wieki, Częstochowa 2002, s. 47.
Dosłowny zapis źródła:
Podobna sytuacja wystąpiła podczas najazdu wojsk Zakonu Krzyżackiego w 1331 roku. Działania wojenne objęły wówczas północną część Sieradzkiego, nie docierając dalej na południe.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
995 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Grzybowski M., Kociszewski A., Sochocin na przestrzeni wieków, Ciechanów-Sochocin 2000, s. 23.
Dosłowny zapis źródła:
Wokół sposobu i czasu integracji Mazowsza z państwem wczesnopiastowskim przez długi czas uczeni wyrażali rozbieżne opinie. Dziś wiadomo, że proces ten następował etapami. Przeważa pogląd, że Piastowie najwcześniej opanowali Mazowsze leżące na południowym brzegu Wisły. Być może jeszcze wcześniej, może ok. 948 r., hufce polańskie zajęły późniejsze Mazowsze płockie. Znaczniejszy opór napotkano ze strony Ciechanowiców. Prawdopodobnie w 994 lub 995 roku, latem albo wczesną jesienią rusza wyprawa pod wodzą Bolesława Chrobrego. Polanie przeprawiają się przez Wkrę w dwóch miejscach, które wskazują ślady zniszczeń w pobliżu brodów przez tę rzekę. Główne siły przeszły zapewne Wkrę pod Glinojeckiem, zaś flankujące uderzenie kierowało się przez przeprawę koło Sochocina. Za powyższymi datami przemawiają również świadectwa archeologiczne — w ich świetle gród w Ciechanowie został spalony przed wiosną 997 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1047 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Grzybowski M., Kociszewski A., Sochocin na przestrzeni wieków, Ciechanów-Sochocin 2000, s. 25.
Dosłowny zapis źródła:
Do decydującej bitwy doszło nad Wisłą pod Czerwińskiem, aczkolwiek wokół miejsca decydującego spotkania trwają spory wśród historyków wskazujących na Płock lub okolice Serocka. Kazimierz Odnowiciel wspierany przez wojska ruskie pokonał Mazowszan. W bitwie miał zginąć również Masław. Wspomniany już kronikarz — Stanisław z Lipia — twierdzi jednak inaczej:[…] w Czerwiński[…] Po uśmierzeniu buntu pogan Ciechanowice tamże ponieśli ciężkie straty i ponownie nad Pilicą[…] i dalej Wkrótce potem Miesław utracił Ciechanów, zmuszony do ucieczki[…] . Wynika z tego, że bitwa nad Wisłą niczego nie rozstrzygnęła, zdecydowała dopiero druga bitwa nad Pilicą, po której rozpoczął się marsz Kazimierza w kierunku Ciechanowa — stolicy państwa Miecława. Sam Miecław uciekł i wbrew dotychczasowym przypuszczeniom najprawdopodobniej z resztkami swych wojsk połączył się ze śpieszącymi mu na pomoc Pomorzanami. Do decydującej tym razem bitwy doszło pod Ciechanowem nieopodal grodu. Pomorzanie zostali pokonani, Miecław zaś tym razem zginął, gdyż w żadnych zapisach postać ta już nie występuje. W wyniku tych wojen również i Sochocin musiał ponieść znaczne straty, znalazł się bowiem na szlaku przemarszu wojsk obydwu stron.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1126 |
1368 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Grzybowski M. M., Kociszewski A., Sochocin na przestrzeni wieków, Ciechanów-Sochocin 2000, s. 28-29.
Dosłowny zapis źródła:
Zapiski kronikarskie wspominają o najazdach Prusów w latach 1126, 1146, 1216-1220; Prusów i Pomorzan w 1222 r. oraz kolejnych najazdach Prusów w 1241,1243, 1244 i 1246 r. W latach 1256, 1258, 1262, 1263,1266 niszczą Mazowsze Litwini, a w 1260 i 1267 Litwini sprzymierzeni z Prusami i Jaćwingami. W 1285 r. na Mazowsze spada wspólny najazd Litwinów i Rusinów. Nie lepiej działo się w XIV w. W 1324 r. Litwini złupili i spalili Pułtusk i 120 okolicznych wsi. W czasie kolejnego najazdu w 1336 r. do niewoli dostało się ok. 12 tys. ludzi. Jeszcze groźniejszy był najazd w roku następnym, kiedy to Litwini pod wodzą Olgierda zniszczyli Pułtusk i Ciechanów. Ostatnie najazdy litewskie mają miejsce w 1340 i 1368 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
0 |
1219 |
1222 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Dymek B., Historia i kultura Mazowsza do 1526 r., Żyrardów 2005, s. 56.
Dosłowny zapis źródła:
Najpewniej nie doszły one [krucjaty antypruskie] do skutku, natomiast w latach 1219, 1220 i 1222 na Mazowsze najechali z wielką siłą Prusowie, wykorzystując zamieszanie [po egzekucji wojewody Krystyna]. Niszczyli ośrodki władzy — spalili Płock, burzyli kościoły. Uchodząc przed nimi, Konrad [I] w 1221 i 1222 r. przeniósł się ze swym dworem za Wisłę do Wiskitek i Trojanowa.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1234 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Dymek B., Historia i kultura Mazowsza do 1526 r., Żyrardów 2005, s. 58.
Dosłowny zapis źródła:
W 1234 r., gdy u Krzyżaków przebywał margrabia Miśni, Henryk napadł na Płock, a w czasie walki spaliła się m.in. katedra.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
|
1260 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Dymek B., Historia i kultura Mazowsza do 1526 r., Żyrardów 2005, s. 71.
Dosłowny zapis źródła:
O najeździe litewskiego księcia Mendoga z 1260 r. Jan Długosz podawał: A kiedy książę Mazowsza Siemowit, który nie umiał nawet znaleźć czasu na powołanie pod broń swoich rycerzy, ociągał się z podjęciem walki z tyloma tysiącami barbarzyńców z powodu wyraźnego niebezpieczeństwa, wspomniany Mendog i jego wojsko dokonawszy najstraszliwszego spustoszenia w całej ziemi mazowieckiej i wśród jej mieszkańców, znajdując zamek płocki opuszczony przez żołnierzy, a miasto przez mieszczan i obrońców — podpala je. Wyniszczył następnie pozostałe miasta i wsie całej ziemi mazowieckiej pożarami, łupiestwem i rzeziami i z ogromnym łupem bydła odesłał na Litwę do niewoli wielu jeńców, mężczyzn i kobiet.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1262 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Dymek B., Historia i kultura Mazowsza do 1526 r., Żyrardów 2005, s. 72.
Dosłowny zapis źródła:
To z pewnością z inicjatywy księżnej [Perejasławy] zaatakowano najeźdźców uchodzących z jeńcami i łupem pod wsią Długosiodło. W starciu zadano nieprzyjacielowi znaczne straty, ale ad hoc zorganizowany pościg musiał zakończyć się klęską. Rozzuchwaleni tym najeźdźcy, rozdzieliwszy się na kilka zagonów, powrócili na Mazowsze, a także Kujawy, w dalszym ciągu okropnie je łupiąc oraz niszcząc.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1266 |
1268 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Dymek B., Historia i kultura Mazowsza do 1526 r., Żyrardów 2005, s. 72, 73.
Dosłowny zapis źródła:
Na słabe i wyludnione Mazowsze znowu zaczęli najeżdżać Prusowie. Najazdy te ustały dopiero około 1283 r.
Jeszcze w 1266, 1267 i 1268 r. Prusowie, Rusini z Litwinami najeżdżali Mazowsze, ale nie uzyskali już tylu korzyści, jak w 1262 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1282 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Dymek B., Historia i kultura Mazowsza do 1526 r., Żyrardów 2005, s. 75.
Dosłowny zapis źródła:
Pretendent do tronu [krakowskiego Konrad II czerski] przejściowo zajął Radom i Sandomierz. W tym momencie wojowniczy Bolesław II [książę płocki], przy pomocy Władysława Łokietka, w 1282 r. najechał na ulubiony przez Konrada II Jazdów, podczas jego nieobecności. […] Gród zdobyto i złupiono, obrabowano i znieważono żonę oraz córkę Konrada II. Splądrowano podgrodzie, gdzie zabrano towaru mnogo, jak podaje ruski latopis hipacki.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
Miasta |
|
Wiosna |
1283 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Dymek B., Historia i kultura Mazowsza do 1526 r., Żyrardów 2005, s. 76.
Dosłowny zapis źródła:
Książę czerski [Konrad II] nie mógł podarować tych upokorzeń. Za pomocą zaprzyjaźnionego Włodzimierza Wasylkowicza, księcia Włodzimierza Wołyńskiego i Brześcia oraz innych książąt ruskich najechał wiosną 1283 r. najpierw Sochaczew, a stąd niespodziewanie zaatakował Gostynin, który był nieźle umocniony. Bolesław II nie zdołał zorganizować jego skutecznej obrony. Gród został zdobyty. Wielu obrońców poległo. Tenże latopis [hipacki] podaje, że również tu zabrano towaru mnogo oraz pojmano licznych jeńców. Przed odejściem ulubiony przez Bolesława II gród gostyniński spalono. Zdesperowany Bolesław zorganizował pościg za wycofującymi się siłami, do starcia doszło pod Sochaczewem, gdzie najeźdźcy ponieśli pewne straty. Odtąd wzajemne wyprawy łupieżcze stały się normą.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1327 |
0 |
0 |
lipiec |
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 202.
Dosłowny zapis źródła:
Rozejm [w Łęczycy] przetrwał przez cały rok 1326 (do Bożego Narodzenia), ale w 1327 r. Łokietek rozpoczął wojnę najazdem na Mazowsze płockie — sprzymierzeńca Zakonu. W lipcu tego roku wojska polskie zdobyły Płock i obległy Gostynin, a równocześnie księstwo Siemowita II najechali prawdopodobnie w porozumieniu z Łokietkiem Litwini i zniszczyli kilka wsi.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1329 |
0 |
0 |
marzec |
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 203-204.
Dosłowny zapis źródła:
W marcu 1329 r. ruszyły na Płock statki krzyżackie Wisłą, zostały jednak odparte przez wojska Łokietka i rycerstwo płockie. Do oblężenia Płocka przystapili Krzyżacy wraz z Janem Luksemburskim. Miasta prawdopodobnie nie zdobyto, mimo to po kilkudniowym oblężęniu, wobec decydującej przewagi i znacznego wyniszczenia kraju, książę płocki zgodził się na warunki podyktowane przez Jana Luksemburskiego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1329 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 204.
Dosłowny zapis źródła:
Dnia 3 kwietnia 1329 r. Jan Luksemburski nadał Krzyżakom połowę ziem mazowieckiej i dobrzyńskiej, jeśli Zakon zdobędzie je drogą wojenną. Między kwietniem a lipcem 1329 r. Zakon istotnie prowadził wojnę z Siemowitem II i Trojdenem, a 14 (lub 15) lipca doszło do pierwszego dwutygodniowego rozejmu. Następny zachowany akt rozejmowy pochodzi z 18 października i zawiera deklarację książąt mazowieckich (Siemowita i Trojdena) o utrzymaniu zawieszenia broni do Wielkanocy 1330 r. Również między pierwszym a drugim rozejmem trwały działania wojenne na terenie Mazowsza, o czym świadczą miejsca wystawienia dokumentów rozejmowych: Sochaczew i Zakroczym.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1336 |
1340 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Suchodolska E., Dzieje polityczne (połowa XIII — połowa XIV w.), [w:] Dzieje Mazowsza do 1526 roku, red. Gieysztor A., Samsonowicz H., Warszawa 1994, s. 205.
Dosłowny zapis źródła:
W stosunkach Mazowsza z Litwą ważną rolę odegrało Podlasie […] Być może, z dążeniem Gedymina do opanowania całego Podlasia związane były kolejne najazdy litewskie na Mazowsze: w październiku 1336, w październiku 1337 oraz we wrześniu 1340 r. Duża częstotliwość najazdów po dość długim okresie stosunków pokojowych świadczy o poważnym konflikcie.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1041 |
1047 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Alexandrowicz S., Działania wojenne w XI-XIII wiekach, [w:] Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, cz. 1, red. Kosztyła Z., Białystok 1986, s. 15.
Dosłowny zapis źródła:
Pod rokiem 1041 latopis podaje informację o wyprawie [Jarosława Mądrego księcia kijowskiego] przeciwko Mazowszanom, czyli władcy Mazowsza — Masławowi (Miecławowi), na łodziach, a więc z wykorzystaniem drogi wodnej — Bugiem, Narwią i Wisłą. Tym razem działał już Jarosław jako sojusznik Kazimierza [Odnowiciela]. Jednak dopiero następna wyprawa księcia Jarosława, podjęta też drogą wodną w 1047 r. we współdziałaniu z Kazimierzem, przyniosła połączonym wojskom zwycięstwo w krwawej bitwie stoczonej z siłami Masława.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1141 |
1145 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Alexandrowicz S., Działania wojenne w XI-XIII wiekach, [w:] Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, cz. 1, red. Kosztyła Z., Białystok 1986, s. 17.
Dosłowny zapis źródła:
Ponowne zainteresowanie książąt ruskich ekspansją w kierunku wschodnich ziem Mazowsza i Jaćwieży następuje pod koniec pierwszej połowy XII w. Poprzedziła je wyprawa podjęta na prośbę Władysława II przeciwko jego braciom w 1142 r. Wielki książę kijowski Wszewołod Olegowicz wysłał wówczas trzech książąt: swego syna Światosława włodzimierskiego, brata stryjecznego Izjasława Dawidowicza brzeskiego i drohiczyńskiego i Włodzimierza (syna Wołodara Rościsławowicza) halickiego. Wojsko ruskie przeprawiło się pod Czerskiem przez Wisłę i spustoszyło dzielnicę sandomierską księcia Henryka, uprowadzając wielu jeńców. W podobnych okolicznościach doszło do następnej wyprawy w roku 1145, kiedy Wiszewołod Olegowicz. posłał z pomocą dla Władysława swoich braci Igora i Światosława, Włodzimierza Dawidowicza i syna swego Światosława. Spustoszywszy znaczne obszary i wziąwszy wielu jeńców, książęta ruscy spotkali się w środku ziemi lackiej (jak wynika z relacji Kroniki Kadłubka było to nad bagnami Pilicy) z książętami Bolesławem Kędzierzawym i Mieszkiem Starym, którzy nieco wcześniej pobili wojsko Władysława II. Obecność posiłków ruskich zmieniła jednak stosunek sił i zmusiła książąt juniorów do zawarcia pokoju, na mocy którego Władysław miał otrzymać od braci cztery grody (oczywiście wraz z okręgami), nie wymienione z nazwy. Prawdopodobnie były to Sieradz, Łęczyca, Kalisz i Gniezno. Igor zaś, z braćmi otrzymał Wiznę, czyli całą kasztelanię, oderwaną w ten sposób od dzielnicy Bolesława Kędzierzawego. W ten sposób Mazowsze straciło najważniejszy punkt oparcia na wschodzie, kontrolujący drogi w kierunku Jaćwieży i Rusi. Natomiast Igor i Światosław Olegowicze, uprzednio władający różnymi grodami na Rusi (wśród nich Kleck i Czartoryjsk Światosława) uzyskali pełną kontrolę nad szlakiem Narwi i drogami łączącymi zachodnie ziemie ruskie z Jaćwieżą.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1220 |
1217 |
1221 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Alexandrowicz S., Działania wojenne w XI-XIII wiekach, [w:] Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, cz. 1, red. Kosztyła Z., Białystok 1986, s. 23.
Dosłowny zapis źródła:
Nie przypadkiem w tych właśnie latach nastąpił wzrost zagrożenia posiadłości brata i sojusznika Leszka — Konrada Mazowieckiego — przez Prusów, do których dołączyć się miała i Litwa. Stracenie w niewyjaśnionych okolicznościach, ale z rozkazu Konrada, wojewody Krystyna, tarczy Mazowsza (1217 r.), spowodowało załamanie się skutecznego dotąd systemu obrony Ziemi Chełmińskiej w postaci stróży rycerskiej. Jak się wydaje, właśnie od roku 1217 częste i szczególnie dotkliwe najazdy pruskie wiązały się z porozumieniem politycznym między Danielem [księciem halicko-włodzimierskim] i przywódcami plemion pruskich. W każdym razie podczas wielkiego najazdu na ziemie polskie w 1220 r., który dotknął przede wszystkim Mazowsze,, wspólnie z Prusami wystąpili jacyś Rusini.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1227 |
1228 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Alexandrowicz S., Działania wojenne w XI-XIII wiekach, [w:] Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, cz. 1, red. Kosztyła Z, Białystok 1986, s. 24.
Dosłowny zapis źródła:
Czy ta wyprawa Jaćwieży na ziemie Daniela [księcia halicko-włodzimierskiego] nie pozostawała w związku z najazdami Prusów na Mazowsze w latach 1227 i 1228 ? Był to już bowiem okres, gdy po zbrodni gąsawskiej Konrad nawiązał najściślejsze współdziałanie z Danielem, a obaj partnerzy zaczęli udzielać sobie pomocy zbrojnej w rozgrywkach wewnętrznych.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1228 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Alexandrowicz S., Działania wojenne w XI-XIII wiekach, [w:] Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, cz. 1, red. Kosztyła Z., Białystok 1986, s. 24.
Dosłowny zapis źródła:
W tymże roku [1228] Daniel i Wasylko [książęta ruscy] okazali Konradowi pomoc na dwóch kierunkach działań. Jak powiada kronikarz Konrad przyjął Daniela i Wasylka do wielkiej miłości. I prosił ich aby szli mu na pomoc. I poszli mu na pomoc
na Władysława na starego [Laskonogiego]. Sami zaś idąc na wojnę, zostawili w Brześciu Włodzimierza pińskiego i Uhruszczan i Brześcian, by strzegli ziemi od
Jaćwieży. W tym samym czasie Litwa wojowała Lachów. […] Daniel zaś i Wasylko
przyszli do Konrada i umówiwszy się ruszyli ku Kaliszowi […] dalej obszer-
ny opis oblężenia Kalisza i rokowań z jego załogą […] i weszli ze sławą w
ziemię swą, żaden bowiem książę nie wchodził w ziemię lacką tak głęboko,
prócz Włodzimierza Wielkiego.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1262 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Alexandrowicz S., Działania wojenne w XI-XIII wiekach, [w:] Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, cz. 1, red. Kosztyła Z., Białystok 1986, s. 31-32.
Dosłowny zapis źródła:
Odwet litewski nastąpił niebawem. W 1261/62 r. Mendog [władca Litwy], prowadząc wojsko oceniane przez Kronikę wielkopolską wielkopolska na 30 tysięcy wojowników — Litwinów, Prusów i innych pogańskich ludów (zapewne Jaćwingów) — zniszczył Płock i całą ziemię płocką następnie zaś uderzył na skolonizowane już przez Krzyżaków ziemie pruskie. Wkrótce po tym nastąpił nagły najazd Litwinów na Mazowsze. W roku 1262, w przeddzień św. Jana w samą Kupałę (a więc 23
czerwca) zdobyli oni gród Jazdów (dziś Ujazdów, w Warszawie) i zamordowali księcia Siemowita, a wzięli do niewoli jego syna Konrada.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1283 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Alexandrowicz S., Działania wojenne w XI-XIII wiekach, [w:] Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, cz. 1, red. Kosztyła Z., Białystok 1986, s. 36-37.
Dosłowny zapis źródła:
Natomiast oddziały książąt [ruskich] Włodzimierza i Jerzego Lwowicza wystąpiły jako sojusznicze w wyprawie Konrada II czerskiego przeciwko jego bratu Bolesławowi II płockiemu podjętej jętej w roku 1283. Celem tej wyprawy stał się gród Gostynin, szturm którego został przez kronikarza opisany bardzo precyzyjnie, niewątpliwie według relacji uczestnika wyprawy:[…]tak poleźli pod ganki bojowe, a inne pułki stały nieruchomo, strzegąc od nagłego ataku Lachów. Gdy zaś dotarli pod ganki, Lachowie rzucali na nich kamienie jako grad silny. Ale strzały wojowników stojących w szykach nie pozwalały nawet wychylić się zza osłon. I zaczęli się kłuć włóczniami. I wielu zostało rannych na grodzie czy to przez włócznie, czy przez strzały. I zaczęli spadać martwi z ganku, jak snopy. I tak wzięli gród i zdobyli w nim łupu wiele i jeńców bez liku, a resztę wysiekli, a gród wypalili. I tak wrócili do siebie ze zwycięstwem i z chwalą wielką. Książę zaś Konrad pojechał do swego grodu,
wziąwszy na siebie wieniec zwycięstwa.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1327 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Biskup M., Walka z naporem krzyżackim, [w:] Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, cz. 1, red. Kosztyła Z., Białystok 1986, s. 48.
Dosłowny zapis źródła:
W r. 1327 wojska królewskie [Władysława Łokietka] wkroczyły na teren zachodniego Mazowsza niszcząc ziemię płocką, podczas gdy jednocześnie Litwini wdarli się do ziemi wiskiej. Działania wojenne przeniosły się także na południową strefę księstwa rawskiego. Wezwani przez książąt Krzyżacy przeszli
przez ziemię płocką do księstwa rawskiego, skąd zostały wyparte oddziały
polskie. Działania wojsk krzyżacko-mazowieckich przeniosły się na teren
Kujaw, gdzie zawarty został jednoroczny rozejm.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
1329 |
1329 |
1330 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Biskup M., Walka z naporem krzyżackim, [w:] Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, cz. 1, red. Kosztyła Z., Białystok 1986, s. 48.
Dosłowny zapis źródła:
Przymierze książąt mazowieckich z Zakonem uległo potem rozchwianiu, nie zapowiadało bowiem żadnych korzyści na dłuższą metę dla Mazowsza. Spowodowało to już w r. 1329 wybuch zbrojnego konfliktu księcia płockiego Wacława z Zakonem, który nie chciał dopuścić do zbliżenia książąt mazowieckich z Łokietkiem. Wojska krzyżackie, operujące wespół z ich stałym sprzymierzeńcem — królem czeskim Janem Luksemburskim — konkurentem Łokietka do tronu polskiego, wdarły się w początkach 1329 r. przez ziemię dobrzyńską do ziemi płockiej. Brak skutecznej pomocy polskiej spowodował, iż książę Wacław w końcu marca t.r. skapitulował i uznał się lennikiem Jana Luksemburskiego. Krzyżacy prowadzili dalej walkę zbrojną z książętami Siemowitem II i Trojdenem I, która była przerywana okresowymi rozejmami i faktycznie została zawieszona wiosną 1330 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
|
0 |
1330 |
1332 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Biskup M., Walka z naporem krzyżackim, [w:] Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, cz. 1, red. Kosztyła Z., Białystok 1986, s. 48-49.
Dosłowny zapis źródła:
Książęta mazowieccy zachowali potem bierność, także gdy przez ziemie ich przeszły jesienią 1330 r. wojska Łokietka w drodze do ziemi dobrzyńskiej i chełmińskiej. W następnym roku przez Mazowsze płockie przeszły we wrześniu oddziały armii krzyżackiej zmierzające do centralnych ziem Królestwa Polskiego. Także w r. 1332 Łokietek w czasie ostatniej swojej wyprawy zbrojnej do ziemi chełmińskiej przeszedł przez ziemie Mazowsza.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
| Zniszczenia wojenne |
|
|
Lato |
1409 |
0 |
0 |
|
|
|
0 |
0 |
0 |
Mazowieckie |
Rozwiń
|
Nazwa źródła:
opracowanie
Adres bibliograficzny:
Biskup M., Walka z naporem krzyżackim, [w:] Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, cz. 1, red. Kosztyła Z., Białystok 1986, s. 50.
Dosłowny zapis źródła:
Istotnie też książę Siemowit IV [płocki] zajął w początkowym okresie zmagań, które toczyły się również w niedalekiej ziemi dobrzyńskiej, stanowisko neutralne, w przeciwieństwie do brata — księcia czersko-warszawskiego Janusza I. W rezultacie ziemie zachodniego Mazowsza, podlegające Siemowitowi, zostały oszczędzone przez najazdy krzyżackie, które zostały w sierpniu i wrześniu 1409 r. podjęte przez Zakon z opanowanej przez jego wojska ziemi dobrzyńskiej. Dokonano stamtąd wypadów na obszary Mazowsza podlegające księciu Januszowi. W odwet wojska jego pod dowództwem syna książęcego Bolesława urządziły wyprawę na krzyżackie Działdowo, które spaliły wraz z okolicznymi wsiami. Natomiast wojska w. księcia [litewskiego] Witolda operowały w tym czasie z terenu ziemi wiskiej i nad górną Narwią w kierunku Prus Krzyżackich, choć w sposób ograniczony. Dalsze działania militarne przerwał rozejm, mający trwać do końca czerwca 1410 r.
Oryginalny zapis daty:
Naziwsko i imię zbierającego:
Pietras Tomasz
Postać digitalna:
|
